Het 75 mm-kanon model 1897 was een Frans artilleriestuk gebruikt tijdens de Eerste Wereldoorlog en het begin van de Tweede Wereldoorlog. Het kanon had een revolutionair pneumatisch terugslagsysteem. Hierdoor kon het herhaald worden afgevuurd zonder opnieuw te moeten richten. Hierdoor en door het ontwerp van het laadsysteem was een hoog vuurtempo mogelijk. Verder had het kanon een relatief groot bereik, tot 7700 meter. Het vormde de ruggengraat van de Franse artillerie tijdens de Eerste Wereldoorlog. Eind maart 1916 waren er meer dan 1000 kanonnen van dit type in gebruik tijdens de Slag om Verdun. Het was vooral nuttig in de mobiele oorlogsvoering tegen vijandige troepen. Als wapen tegen vijandige fortificaties schoot het tekort door zijn kleinere kaliber.
De vuurmond is 2,72 meter lang. De praktische vuursnelheid bedroeg 15 schoten per minuut. Het praktisch bereik was 3000 tot 5000 meter.
Door zijn revolutionair terugslagsysteem was het 75 mm-kanon het eerste artilleriestuk dat in snel tempo kon afgevuurd worden, tot 20 schoten per minuut.
Het 75 mm-kanon was in de meeste opzichten superieur aan het Duitse 7,7 cm-kanon. Maar in statische oorlogsvoering was het kwetsbaar voor vijandig geschut met een verder bereik.[1] Het kanon werd gebruikt als mobiel geschut, in kazematten van forten en ook in vroege tanks als de St Chamond.
- ↑ Infobord, Mémorial de Verdun