Afwikkelingsbewind is een variant op het testamentair bewind in een gemeenschappelijk belang uit het Nederlands erfrecht, dat bij testament kan worden ingesteld over een of meer goederen van de nalatenschap voor de duur van de afwikkeling van de erfenis na overlijden. Dan kan een zogenaamde afwikkelingsbewindvoerder het beheer over de nalatenschap voeren in het gemeenschappelijk belang van alle erfgenamen en er op grond van bijzondere wettelijke bevoegdheden aan bijdragen dat men tot een goede afwikkeling en verdeling komt. De term staat niet in de wet, deze noemt alleen het testamentair bewind, het woord is bedacht binnen het notariaat.
Het Belgisch erfrecht kent geen regeling voor het bewind, dat kent alleen de testamentuitvoerder.[1] Binnen het Belgisch notariaat is wel de zogenaamde bewindsclausule ontwikkeld en jarenlang in testamenten gebruikt, maar deze is in 2022 door het Hof van Beroep Antwerpen nietig verklaard wegens strijd met fundamentele rechtsbeginselen en de openbare orde.[2][3][4]
Inleiding
Bevoegdheden bewindvoerder
Een testamentair bewindvoerder over een gemeenschap van goederen, wat een erfenis met meerdere erfgenamen is, heeft twee bijzondere wettelijke bevoegdheden om de volledige afwikkeling en verdeling van een nalatenschap te bewerkstelligen wanneer niet van alle erfgenamen de voor bepaalde beslissingen vereiste toestemming en medewerking kan worden verkregen. De bewindvoerder mag in die situatie de kantonrechter om een plaatsvervangende machtiging vragen (art. 4:169 lid 3 BW) en mag een vordering tot verdeling bij de rechtbank instellen (art. 4:170 lid 1 BW), bevoegdheden die normaal gesproken alleen de deelgenoten van een goederengemeenschap toekomen.[5][6] De wet kent de bewindvoerder bij een bewind in een gemeenschappelijk belang niet de bevoegdheid toe de erfenis zelfstandig te verdelen zonder toestemming en medewerking van alle erfgenamen, ook niet als de bewindvoerder een van de erfgenamen is. De wet biedt een testamentmaker niet de mogelijkheid aan een bewindvoerder zelfstandig bevoegdheden toe te kennen die buiten de grenzen van de ingestelde bewindsvorm gaan. Bewindvoering is in het Nederlands recht een onzelfstandige functie ter uitvoering van een bewind en wat betreft bevoegdheden en verplichtingen ondergeschikt aan de ingestelde bewindsvorm.
In het notariaat en de estate planning worden modelregelingen gebruikt voor het opmaken van een testament waarin bepalingen staan die de wettelijke bevoegdheden van de bewindvoerder uitbreiden, soms zo vergaand dat in het testament komt te staan dat de bewindvoerder de erfenis zelfstandig mag afwikkelen en verdelen, ook zonder toestemming en medewerking van de erfgenamen. Men noemt de notariële constructie driesterrenexecuteur, turbo-executeur of executeur-afwikkelingsbewindvoerder. De wet kent echter geen uiterste wilsbeschikking waarmee in een testament zulke vergaande bevoegdheden aan de bewindvoerder kunnen worden gegeven.[7] De advisering om deze constructies te gebruiken berust op de veronderstelling van een notaris die de modelregeling ontwierp, dat wetgever bij behandeling van het wetsvoorstel erfrecht heeft verklaard dat dit mogelijk is.[8] In voorlichting aan consumenten wordt deze modelregeling doorgaans gepresenteerd als rechtsgeldig.[9]
Onafhankelijke juristen en erfrechtsgeleerden wijzen er op dat wetgever het tegenovergestelde heeft verklaard, namelijk dat het nadrukkelijk niet de bedoeling was een erflater (degene die een testament maakt) de mogelijkheid te bieden na overlijden een derde juridisch zeggenschap te geven over de nalatenschap en bij de verdeling.[10][11] Wetgever is hierop nooit teruggekomen.
Het Belgisch erfrecht kent geen regeling voor het bewind, dat kent alleen de testamentuitvoerder.[1] Binnen het Belgisch notariaat is wel de zogenaamde bewindsclausule ontwikkeld en jarenlang in testamenten gebruikt, maar deze is in 2022 door het Hof van Beroep van Antwerpen nietig verklaard wegens strijd met fundamentele rechtsbeginselen en de openbare orde.[2][3][4]
Zeggenschap erfgenamen
Bij overlijden gaan alle eigendomsrechten en -plichten aan de nalatenschap automatisch direct van overledene over op de erfgenaam of gezamenlijke erfgenamen, zonder juridische formaliteiten (art. 4:182 BW), dat wordt de Saisine genoemd.[12] Deze wettelijke regeling voor de manier waarop een nalatenschap in Nederland bij overlijden op anderen wordt overgedragen is dwingendrechtelijk, wat betekent dat er niet van kan worden afgeweken bij testament of overeenkomst. De wet biedt wel de mogelijkheid dat mensen in afwijking van de wettelijke regeling voor erfopvolging zelf kunnen bepalen wie wel of niet erfgenaam is en wat de grootte van hun erfdelen is (art. 4:1 BW), maar er kan niets veranderd worden aan de manier van overdracht. Op grond van de saisine hebben daarom direct na overlijden alleen de erfgenamen de meest vergaande bevoegheden over de erfenis en mogen alleen zij de beschikkingshandelingen verrichten die nodig zijn om een erfenis verdeelklaar te maken en te verdelen.[13] Beslissingen over de verdeling kunnen alleen in unanimiteit worden genomen, komt men er samen niet uit, kan alleen de rechter beslissen, niet een bij testament aangewezen persoon. De vergaande bevoegdheid die de erfgenamen na overlijden op grond van de wet hebben, kan hen namelijk niet rechtsgeldig worden afgenomen door bepalingen in een testament. Noch het huidige erfrecht, noch het goederenrecht kent de mogelijkheid de eigendomsbevoegdheden die nodig zijn om een erfenis verdeelklaar te maken en te verdelen, in handen van een ander dan de erfgenamen te leggen. Het erfrecht kent een gesloten stelsel van uiterste wilsbeschikkingen, net als het goederenrecht een gesloten stelsel is voor de vormen van eigendom, dat betekent dat er bij testament geen nieuwe mogelijkheden voor de overgang van nalatenschapsgoederen kunnen worden ontworpen, deze althans na overlijden niet in rechte kunnen worden afgedwongen.
Bepalingen in een testament dat is opgemaakt onder het huidige erfrecht, die de bevoegdheid tot verdeling van de nalatenschap bij anderen leggen dan de gezamenlijke erfgenamen, vallen niet binnen de reikwijdte van een uiterste wilsbeschikking of bij een in het goederenrecht geboden manier van overdracht van eigendomsrechten en hebben daarom geen erfrechtelijke of goederenrechtelijke werking.[7][14][15] Onder het oude erfrecht was het wel mogelijk bij testament aanwijzingen te geven voor de verdeling, dat werd ouderlijke boedelverdeling genoemd, maar deze bepaling is afgeschaft en er is niets nieuws voor in de plaats gekomen. Staat zo'n bepaling in een testament dat onder oud recht is opgemaakt, blijft de bepaling geldig als de testamentmaker na inwerkingtreding van het huidige erfrecht is overleden of overlijdt.[16] Wordt een dergelijke bepaling onder het huidige recht in een tesatment opgenomen, kan daar na overlijden geen erfrechtelijke werking aan worden toegekend.
Testamentaire bepalingen die eigendomsrechten van wilsbekwame erfgenamen aan de nalatenschap inperken zijn bovendien in strijd met het grondrecht op ongestoord genot van eigendom, een nationale wettelijke regeling die dat toestaat moet mogelijk buiten werking worden geacht wegens strijd met verdragsrecht (EVRM art. 1 EP). Hoofdregel voor het opleggen van beperkingen is dat dit alleen kan bij nationale wetgeving die is uitgevaardigd in het algemeen belang.[17] De goede afwikkeling en verdeling van een nalatenschap in particuliere hand is een privé aangelegenheid en wordt over het algemeen niet gezien als van openbare orde. Het zou daarom kunnen zijn dat een eventuele wettelijke basis voor het geven van vergaande eigendomsbevoegdheden aan een testamentair bewindvoerder, mocht deze er zijn, buiten werking moet worden geacht. De voldoening van schulden van een nalatenschap wordt wel gezien als van openbare orde, nadrukkelijk genoemd in de Europese Erfrechtverordening, daartoe is een bewindvoerder dus wel bevoegd en daarvoor mogen ook goederen worden verkocht als er geld nodig is om de schulden te voldoen.
Bepalingen in een testament die buiten de grenzen van de wettelijke regeling voor bevoegdheden en verplichtingen van de bewindvoerder, erfgenamen en derden gaan die voor de ingestelde bewindsvorm gelden, kunnen daarom in rechte niet worden afgedwongen.[15][18] Erfgenamen kunnen zulke bepalingen in een testament vrijwillig accepteren maar een erfgenaam die het recht om zelf te mogen beslissen over verdeling van de erfenis niet aan de bewindvoerder wenst af te staan, kan een beroep op de nietigheid van de betreffende bepalingen in het testament doen, dat kan vormvrij. Wanneer niet alle betrokkenen dezelfde juridische opvatting hebben over geldigheid of nietigheid van een bepaling, kan zo nodig de rechter worden ingeschakeld.[19]
Modelregelingen notariaat 'afwikkelingsbewind'
Het begrip afwikkelingsbewind staat niet in de wet, het is een modelregeling bedacht binnen het notariaat voor gebruik in de testamentenpraktijk waar voornamelijk wordt gewerkt met standaardmodellen. In de standaardtekst worden meestal andere bevoegdheden en verplichtingen aan de bewindvoerder toegekend dan de algemene wettelijke regeling van afdeling 7 boek 4 Burgerlijk Wetboek noemt.[8] Wat betreft de modelregeling voor het afwikkelingsbewind, moet worden onderscheiden tussen de wettelijke regeling voor het bewind volgens artikel 4:153 e.v. BW, die erflater bij uiterste wilsbeschikking kan instellen, en de nadere regeling voor bevoegdheden en verplichtingen van de bewindvoerder bij uiterste wil volgens artikel 4:171 BW.[20] Het toekennen van bevoegdheden aan de bewindvoerder is geen zelfstandige uiterste wilsbeschikking, bepalingen in een testament op grond van dit wetsartikel moeten daarom binnen de bij uiterste wilsbeschikking ingestelde bewindsvorm passen om rechtsgeldig te zijn.[18][21][15][14] Uit de wettelijke bepalingen voor de drie verschillende bewindsvormen omtrent bevoegdheden en verplichtingen van erfgenamen vloeit voort, dat uitoefening van bevoegdheden door een bewindvoerder beperkingen kan meebrengen op de uitoefening van eigendomsrechten van de erfgenamen.[22] Afhankelijk van de reden voor het instellen van een bewind, de grootte en of complexiteit van de nalatenschap alsmede de leeftijd, ervaring en gesteldheid van de erfgenamen, kunnen deze beperkingen al dan niet gerechtvaardigd zijn.
De Nederlandse notaris maakt ook gebruik van een modelregeling voor testamenten met bepalingen voor de bewindvoerder om zonder toestemming en medewerking van de erfgenamen zelfstandig af te mogen wikkelen en te verdelen. Zulke bepalingen kunnen worden opgenomen in een testament, maar het zijn beschikkingshandelingen die buiten de reikwijdte van het bewind in een gemeenschappelijk belang vallen en hebben daarom na overlijden in de regel geen erfrechtelijke werking. Doel van deze modelregeling is de wettelijke rechten van erfgenamen te doen verstikken door op papier te simuleren dat erflater na overlijden nog zeggenschap over de nalatenschap heeft als ware hij eigenaar, bij monde van de bewindvoerder.[23] Of een executeur krijgt dit als testamentaire last opgelegd. Men noemt dit model turbo-executeur, driesterren-executeur of executeur-afwikkelingsbewindvoerder.[24][23][7][25][26] Deze regeling is volgens de ontwerper ervan niet onder te brengen bij een uiterste wilsbeschikking en heeft slechts verbintenisrechtelijke werking, wat meebrengt dat de zakelijke rechten van erfgenamen er niet door kunnen worden beperkt.[7][27]
Deze notariële modelregeling is niet gebaseerd op geldend recht maar enkele geleerden in het notarieel recht en de erfbelasting menen dat de Hoge Raad deze ooit voor rechtsgeldig zal kunnen houden, anderen menen van niet.[28][14][29][30][31][32][33] Er is geen bestendige hogere rechtspraak. De Hoge Raad bepaalde onder het oude recht dat de bij testament met extra bevoegdheden opgetuigde testamentuitvoerder, de zogenaamde executeur-boedelberedderaar, niet mocht verdelen. In 2008 bepaalde de Hoge Raad over een testament opgesteld onder het oude recht, met overlijden van de testamentmaker onder het huidige recht, dat deze oudrecht-figuur gelijk gesteld moet worden met de beheersexecuteur van het huidige recht. Het arrest is bevestigd in 2013.[31][34]
Maakt een bewindvoerder gebruik van buitenwettelijke bevoegdheden op basis van een testament met driesterren executeur en gaat een erfgenaam daar niet mee akkoord, kan tegenover de bewindvoerder een beroep worden gedaan op de nietigheid of vernietigbaarheid van de betreffende testamentaire bepalingen. Is de bewindvoerder het daar niet mee eens, of andere erfgenamen of een schuldeiser, kan het verschil van mening alleen worden beslecht door het oordeel van de rechter. Een testamentair bewindvoerder heeft in beginsel niet het recht hier zelfstandig te beslissen, hij neemt dan 'het recht in eigen hand' (eigenrichting) wat in Nederland slechts bij hoge uitzondering is toegestaan.
Grondrecht ongestoord genot eigendom
Er is nog geen jurisprudentie of de door de nationale wetgever aan erflater gegeven mogelijkheid, beperkingen op het ongestoord genot van eigendom van de erfgenamen te bewerkstelligen door de nalatenschap bij uiterste wilsbeschikking onder bewind te stellen om tot een goede afwikkeling na overlijden te komen, in lijn is met de voorwaarden voor beperking van eigendomsrechten uit het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (artikel 1 Eerste protocol) en het Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie (artikel 17).[35][36] Hoofdregel in het verdragsrecht is, dat alleen beperkt mag worden op basis van door de nationale wetgever uitgevaardigde wetgeving die in het algemeen belang is. De voldoening van schulden van de nalatenschap en inning van belastingen worden als algemeen belang erkend. Maar het afwikkelen van een nalatenschap wordt beschouwd als een particuliere aangelegenheid.[37] Verschil van mening onder deelgenoten in een erfgemeenschap over bestuur van het onder bewind gestelde zag het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch in 2021 niet als geldige reden voor het voortbestaan van een testamentair bewind.[38] In België kreeg een bij testamentaire last ingesteld bewind over goederen van een wilsbekwame meerderjarige in 2022 fundamentele kritiek van het Hof van Beroep Antwerpen.[39] De relatief nieuwe Franse erfwetgeving is bij de nieuwe regels voor testamentair bewind om deze reden zeer terughoudend.[40]
Wettelijke regels gemeenschappelijk belang bewind
Het testamentair bewind is een uiterste wilsbeschikking die bij notariële akte of een bij de notaris in bewaring gegeven onderhandse akte kan worden ingesteld, de regels staan in afdeling 7 van boek 4 Burgerlijk Wetboek. Het afwikkelingsbewind valt onder het testamentair bewind in een gemeenschappelijk belang (art. 4:153 jo 155 lid 4 BW), de daar gegeven wettelijke regels gelden voor de bevoegdheden en verplichtingen van erfgenamen, bewindvoerder en derden. Dit bewind wordt ingesteld voor de duur van de afwikkeling van een nalatenschap als er meerdere erfgenamen zijn. Anders dan bij de testamentair executeur wordt hier geen persoon benoemd maar worden nalatenschapsgoederen onder bewind gesteld.[41] Anders dan bij voogdij of een beschermingsbewind, wordt dit bewind niet ingesteld omdat een erflater verwacht dat de erfgenamen zelf niet in staat zijn hun vermogensrechtelijke belangen behoorlijk waar te nemen. Het gaat er om dat de nalatenschapsgoederen zorgvuldig kunnen worden beheerd en de nalatenschap kan worden afgewikkeld in de situatie dat de vereiste unanimiteit voor beslissingen van de erfgenamen niet kan worden bereikt. Erfgenamen kunnen dan zelf de rechter inschakelen om een beslissing over de toedeling en verdeling te vragen, maar het komt regelmatig voor dat niet alle erfgenamen bekend zijn, of reageren. Daarom heeft de testamentair bewindvoerder de bijzondere wettelijke bevoegdheid gekregen zelfstandig een vordering tot verdeling bij de rechtbank in te stellen, ook als hij geen erfgenaam is (art. 4:169 BW).
Instellen van een testamentair bewind heeft gevolgen voor de manier waarop erfgenamen over de nalatenschapsgoederen kunnen beschikken in goederenrechtelijke en verbintenisrechtelijke zin, namelijk met de voor het testamentair bewind in een gemeenschappelijk belang gegeven wettelijke beperkingen op hun rechten voortvloeiend uit eigendom, bezit en houderschap, voor de door erflater bepaalde duur. Het niet bevoegd zijn zelfstandig een woning te verkopen op grond van het verbintenissenrecht heeft tot gevolg dat de eigendom zakenrechtelijk niet rechtsgeldig kan worden overgedragen (geleverd). Het bewind betreft de goederen van de nalatenschap, niet de personen, de erfgenamen blijven daarom handelingsbekwaam. Ze kunnen over de goederen beschikken met behoud van het bewind, dat betekent dat een goed alleen rechtsgeldig kan worden overgedragen terwijl het bewind er op blijft rusten. Volgens professor Perrick missen erfgenamen bij een testamentair bewind niet het vrije beheer over hun nalatenschapsgoederen als bedoeld in het vermogensrecht, bijvoorbeeld het voor de verdeling belangrijke art. 3:183 lid 1 BW.[42]
Erfgenamen die de erfenis onder een afwikkelingsbewind ontvangen, mogen op grond van het vermogensrecht als deelgenoten in de erfgemeenschap, alle handelingen verrichten die nodig zijn voor het normale onderhoud en behoud van de goederen en handelingen die geen uitstel kunnen lijden. Hier is geen toestemming van de bewindvoerder of andere erfgenamen voor nodig (art. 3:170 BW).[43] Voor overige beheershandelingen is wel toestemming van de bewindvoerder nodig.
Voor de eigendom, het beheer en afwikkeling van een erfgemeenschap gelden regels uit het erfrecht, vermogensrecht, de Europese Erfrechtverordening en enkele andere rechtsbronnen.[44] Nadere regels in een testament gelden alleen bij afwikkeling van de betreffende nalatenschap en voor zover ze niet in strijd zijn met regels van dwingend recht, de goede zeden en de openbare orde of bepalingen in internationale verdragen met directe en/of horizontale werking.[45] De wettelijke regeling waarop een testamentaire bepaling rust mag, net als alle andere wetgeving, niet in strijd zijn met de grondwet of met internationale verdragen. Het staat juridisch ter discussie, of de wet het mogelijk mag maken dat eigendomsrechten van wilsbekwame meerderjarigen die in staat zijn vermogen verstandig te beheren, privaatrechtelijk beperkt worden door het instellen van een vorm van dwangvertegenwoordiging.[3] Bij mogelijke strijdigheid beslist de rechter op vordering van een of meer rechthebbenden of een wettelijke regel buiten werking moet blijven.
Bevoegdheden en verplichtingen bewindvoerder
Erflater kan, als een bewind is ingesteld, de bevoegdheden en verplichtingen van de bewindvoerder nader regelen, ze kunnen daarbij ruimer of minder ruim worden vastgesteld dan de wettelijke bepalingen van aanvullend recht (art. 4:171 lid 1 BW). Deze regeling is geen zelfstandige uiterste wilsbeschikking, de bewindvoerder functioneert binnen het door erflater ingestelde bewind, daarom moeten nadere testamentaire bepalingen binnen de dwingendrechtelijke grenzen blijven van de bij uiterste wilsbeschikking ingestelde bewindsvorm.[14] Kent een testamentaire bepaling de bewindvoerder bevoegdheden toe die botsen met rechten van de erfgenamen voortvloeiend uit eigendom, bezit of houderschap aan de door hen geërfde nalatenschapsgoederen, zijn deze bepalingen nietig, de nietigheid moet door erfgenaam of bewindvoerder worden ingeroepen.
Is bij testament een bewind ingesteld maar geen bewindvoerder aangewezen, of komt deze te ontbreken, kan na overlijden op verzoek van een belanghebbende door de kantonrechter een (rechts)persoon als bewindvoerder worden aangewezen. Anders dan bij de executeur, hoeft er geen vervangingsregeling in het testament te zijn opgenomen voor een testamentair bewindvoerder. Instelling van een bewind is het instellen van een juridische situatie, deze kan in de praktijk alleen werking ontvouwen, als er een uitvoerder is. Een bewind is daarom in het Nederlands recht altijd "inclusief" bewindvoerder en de bewindvoering moet in alle gevallen binnen de kaders van de ingestelde bewindsvorm blijven.
Parlementaire geschiedenis en afwikkelingsbewindvoerder
Uit de parlementaire geschiedenis blijkt herhaaldelijk dat testamentaire bepalingen op de voet van art. 4:171 BW moeten passen binnen doel en strekking van de ingestelde bewindsvorm en de rechtsfiguur bewind, vallen ze daarbuiten moeten ze voor niet geschreven worden gehouden.[46][18][21] Zo verklaarde de minister in de Tweede Nota van Wijziging, waarmee de regeling van het testamentair bewind in het wetsontwerp voor het nieuwe erfrecht wordt ingelast, dat een testamentair bewindvoerder als taak heeft het onder bewind gestelde vermogen te beheren en voor verdergaande handelingen de bewindvoerder en rechthebbende elkaar in beginsel nodig hebben, zij het dat de toestemming van de rechthebbende door een rechterlijke machtiging kan worden vervangen.[18][47] Een bewind over een nalatenschap met een onderneming houdt meer in dan het bewind over een eenvoudige particuliere nalatenschap maar hoofdregel is het vermogen tegen risico's te beschermen of om het te vereffenen. De aard van het ingestelde bewind bepaalt de rechtsgevolgen zoals in de wet worden omschreven, binnen dat kader kan een erflater aan een bewindvoerder in een testamentair beschermingsbewind de bevoegdheid geven zonder toestemming van de rechthebbende en zonder vervangende machtiging van de kantonrechter beschikkingshandelingen te verrichten.[21] De wetgever verklaarde ook dat het onder de nieuwe wet niet langer mogelijk is bij uiterste wilsbeschikking de verdeling voor te schrijven, staan zulke bepalingen in een testament zijn ze nietig, zo ook de professoren Bernard Schols en Martin Jan van Mourik.[48][7][14]
De afwikkelingsbewindvoerder mag gebruik maken van de bevoegdheden, en moet zich houden aan de verplichtingen, die de wet dwingendrechtelijk aan een bewindvoerder toekent bij een testamentair bewind in een gemeenschappelijk belang bij een onverdeelde gemeenschap. Zijn bijzondere bevoegdheden in een testament gegeven, mag de bewindvoerder deze alleen uitvoeren voor zover ze binnen de grenzen van de ingestelde bewindsvorm blijven. Handelingen verricht buiten deze grenzen zijn in beginsel onbevoegd genomen en kunnen door een of meer erfgenamen in rechte worden aangevochten, een levering is vernietigbaar, de bewindvoerder kan aansprakelijk worden gesteld voor daaruit voortvloeiende schade. Beroept een bewindvoerder zich op testamentaire bepalingen die nietig zijn omdat ze buiten de grenzen van het ingestelde bewind gaan, geldt hetzelfde.
Verbod strijd met fundamentale normen
Testamentaire bepalingen mogen in het algemeen niet in strijd zijn met fundamentele normen van het geschreven of ongeschreven recht of van dwingend recht (art. 4:44, 45 BW).[29] De verplichting van de bewindvoerder tot het opmaken van een boedelbeschrijving, het afleggen van rekening en verantwoording, tot handelen met de zorg van een goed bewindvoerder en de regeling rond aansprakelijkheid zijn bijvoorbeeld van dwingend recht, alsmede het toestemmingsvereiste van de rechthebbenden voor bepaalde beschikkingshandelingen.[49][31] Deze rechtsbeschermende regels mogen niet door bepalingen in een testament worden verzwakt (art. 4:4 BW), gebeurt dat wel zijn de testamentaire bepalingen nietig of hebben ze slechts beperkte werking.[50] Geeft een rechthebbende geen toestemming voor een beschikkingshandeling waar toestemming vereist is, kan een bewindvoerder plaatsvervangend machtiging van de kantonrechter vragen. Ook kan hij zelfstandig een vordering tot verdeling bij de rechtbank instellen zodat een erfgenaam de afwikkeling niet op onterechte, onredelijke of onbillijke gronden kan tegenhouden (art.4:169 lid 3 BW, 4:170 lid 1 BW). Erflater kan kiezen uit de bij wet uitgeschreven strekkingen van het bewind of deze combineren. Van regelend recht zijn onder meer de beloning van de bewindvoerder, verdeling van werkzaamheden, de omstandigheid waaronder het bewind eindigt en of zaaksvervanging plaatsvindt.[51] Hier mag erflater eigen regels bepalen.
Rechtsgeldigheid testamentaire bepalingen afwikkelingsbewindvoerder
Zijn de regels in het testament niet duidelijk genoeg om eruit af te kunnen leiden welke bevoegdheden en verplichtingen erflater de afwikkelingsbewindvoerder wilde geven, hebben de testamentaire bepalingen geen rechtskracht en gelden de wettelijke bepalingen.[52] Als een afwikkelingsbewindvoerder is benoemd maar geen bewind is ingesteld, moet uit de bewoordingen van het testament worden afgeleid of erflater bedoelde een executeur te benoemen of een bewind in te stellen.[53] Als in een testament bevoegdheden zijn toegekend aan een executeur die wettelijk niet onder het executeurschap vallen maar wel onder de wettelijke regeling voor het testamentair bewind, mag volgens de wetgever worden uitgegaan van bewind, afhankelijk van wat de wens van arflater was. In de rechtspraktijk zal in zo'n geval uitleg van het testament plaats moeten vinden volgens de daarvoor geldende regels.[54] Dientengevolge kan geen conversie plaatsvinden van bevoegdheden in een testament die buiten de rechtsfiguur bewind vallen.[32]
Rechten erfgenamen bij afwikkelingsbewind
Volgens de regels van erfopvolging zijn alleen de in een testament opgenomen uiterste wilsbeschikkingen van invloed op de manier waarop de nalatenschap na overlijden op anderen overgaat (art. 4:1 BW), dit heet het gesloten stelsel van uiterste wilsbeschikkingen.[55][56][57] De belangrijkste uiterste wilsbeschikkingen zijn opgenomen in de wet erfrecht, afdeling 5, maar ze staan ook in andere wetten. Als in een testament sprake is van een afwikkelingsbewind, hebben erfgenamen zich te houden aan de wettelijke regels voor het testamentair bewind in een gemeenschappelijk belang met de daarbij horende wettelijke beperkingen op hun rechten uit eigendom, bezit en houderschap. Deze beperkingen kunnen gerechtvaardigd worden met het algemeen belang dat schuldeisers en de belastingdienst hebben bij nakoming van erfrechtelijke verplichtingen en bij een geordend rechtsverkeer. Als bij testament ook een beheersexecuteur is benoemd, waardoor voor erfgenamen verdergaande eigendomsbeperkingen gelden, zijn deze belangen al gediend en moeten wettelijke eigendomsbeperkingen bij het bewind mogelijk buiten werking worden geacht wegens strijd met het Europees grondrecht op ongestoord genot van eigendom.
Nadere bepalingen in een testament voor bevoegdheden en verplichtingen van een bewindvoerder krachtens artikel 4:171 BW hebben slechts verbintenisrechtelijke werking en mogen niet in strijd zijn met dwingend recht, zoals het ongestoord genot van eigendom op het de erfgenamen toekomend deel van de (onverdeelde) nalatenschap (art. 4:44, 45 BW). Zijn ze dat wel, moeten ze in beginsel voor nietig worden gehouden. Ook ongeoorloofd zijn bepalingen in strijd met ongeschreven fundamentele rechtsnormen of die erfgenamen belemmeren in de uitoefening van rechten die hen op grond van het erfrecht toekomen (4:4 BW).[58]
Rechten op grond van het vermogensrecht
Rechthebbenden mogen alle beheershandelingen verrichten die deelgenoten in een gemeenschap toekomen krachtens artikel 3:170 en 3:190 BW en zijn bevoegd andere rechtshandelingen te verrichten met behoud van het bewind (art. 4:167 lid 3 BW). Bij een afwikkelingsbewind kunnen erfgenamen hun eigendomsrechten uitoefenen door het onthouden van toestemming aan een voorgenomen beschikkingshandeling van de bewindvoerder of niet mee te werken aan levering. Negeert een afwikkelingsbewindvoerder (grond-)rechten van erfgenamen die hen krachtens nationaal of internationaal recht toekomen met een beroep op testamentaire regels, moet beoordeeld worden of de testamentaire regeling rechtsgeldig is, dan wel of de wettelijke bepaling waarop de testamentaire bepaling rust rechtskracht toekomt. De bevoegdheid handelingen van gewoon onderhoud te verrichten en handelingen die geen uitstel kunnen lijden, mogen niet door een bewindvoerder worden doorkruist.[29]
Nietigheid inroepen
Wetgever heeft aangegeven dat de nadere regeling van bevoegdheden en verplichtingen krachtens artikel 4:171 binnen de rechtsfiguur bewind moet passen en verdeling door de testamentair bewindvoerder slechts mogelijk is met toestemming van de deelgenoten of vervangende machtiging van de kantonrechter.[21][18]
De wet kent geen uiterste wilsbeschikking om de verdeling te bepalen of deze aan een derde op te dragen en het is niet toegestaan bij testament een niet in de wet genoemde uiterste wilsbeschikking te creëren, bepalingen die dat wel doen worden door de rechter voor nietig gehouden.[7][59][60][56] Als deze bevoegdheid aan een bewindvoerder wordt gegeven, is de bepaling daarom mogelijk in strijd met dwingend recht ter bescherming van de eigendom van erfgenamen. Ook is het niet toegestaan de testeervrijheid na overlijden in handen van een derde te leggen (verboden wilsdelegatie). Volgens de wettelijke regels van erfopvolging kunnen erfgenamen een nalatenschap daarom niet verkrijgen met deze beperkingen op hun eigendomsrechten en hoeven dat niet te dulden.
Is een erfgenaam het niet eens met een beschikkings- of andere rechtshandeling van de bewindvoerder die zijn eigendomsrechten aantast, of zeggenschap over de nalatenschap niet respecteert, ook al beroept de bewindvoerder zich op het testament, dient een beroep op de nietigheid van de betreffende testamentaire bepaling te worden gedaan. Wordt in onderling overleg geen werkbare oplossing gevonden, kan de kwestie door erfgenaam of bewindvoerder aan de rechter worden voorgelegd. Dat kan de kantonrechter zijn met een verzoek tot ontslag bewindvoerder en eventueel vervanging, of de rechtbank met een vordering tot onder meer nietigverklaring, verdeling of verklaring voor recht.
Handelen in gemeenschappelijk belang
Het testamentair bewind in een gemeenschappelijk belang kadert uitoefening van de functie afwikkelingsbewindvoerder in tot werkzaamheden dienstig aan het gemeenschappelijk belang van alle erfgenamen, waarbij iedere erfgenaam, meerderheid of minderheid, een redelijk belang bij een bepaalde opvatting kan hebben.[30][61] Een afwikkelingsbewindvoerder werkt buiten dat kader als hij beslissingen neemt in een situatie waar erfgenamen verschillende wensen of tegenstrijdige belangen hebben, bijvoorbeeld verkoop van een woning aan derden om de opbrengst te verdelen, wat enkele erfgenamen wensen, terwijl een erfgenaam de woning wegens verknochtheid toebedeeld wil krijgen. Wetgever verklaarde dat in een situatie met tegenstrijdige belangen de beslissing aan de rechter moet worden overgelaten.[46] Handelt de bewindvoerder tegen deze wettelijke hoofdregel, moet dat als onbevoegd handelen worden beschouwd.[62][61][63] Om uitvoer van een onbevoegd genomen beschikkingshandeling te voorkomen kan een verzoek ontslag van de bewindvoerder bij de kantonrechter worden ingediend, met als voorlopige voorziening schorsing van de bewindvoerder.[29] Ook kan bij de Rechtbank een vordering worden ingediend, te bepalen dat de betreffende handeling nietig is, dan wel de handeling te vernietigen, met zo nodig in kort geding een verbod tot uitvoer.[64] Gaat het om een registergoed, kan een notariële akte houdende een beroep op de nietigheid, dan wel de dagvaarding met griffiestempel bij het kadaster worden ingeschreven zodat een notaris of derde van de betwisting van de rechtshandeling op de hoogte is. Beschikkingshandelingen van een testamentair bewindvoerder hebben geen goederenrechtelijke werking.[23][7]
Houdt de bewindvoerder zich niet aan de norm de taken met de zorg van een goed bewindvoerder uit te voeren, kan eveneens ontslag bij de Kantonrechter worden verzocht en is de bewindvoerder mogelijk aansprakelijk te houden uit onrechtmatige daad. Op die voet kunnen ook de extra kosten die overdracht van het dossier meebrengen, op de bewindvoerder worden verhaald.
De gedragsregels voor het notariaat verbieden een notaris medewerking te verlenen aan het passeren van een akte waarbij een rechtshandeling is neergelegd die tot een onrechtmatige daad kan voeren, nietig of vernietigbaar is, deze norm hoort tot standaard-rechtspraak van Hoge Raad en tuchtrechter.[65][66][67]
Strijd met de goede zeden, openbare orde
Ingevolge artikel 4:44 BW is een testamentaire bepaling nietig wanneer haar inhoud strijdig is met fundamentele vormen van het geschreven of ongeschreven recht. De hoogste rechter bepaalde dat het in strijd is met de goede zeden, een testamentaire making afhankelijk te stellen van een bepaalde geloofsrichting van (de kinderen van) erfgenaam, legataris of lastbevoordeelde wegens strijd met de fundamentele rechtsnorm godsdienstvrijheid.[68] In lagere rechtspraak werd een testamentaire bepaling voor nietig gehouden die de echtgenote verbood haar moeder in de woning toe te laten die in vruchtgebruik was gegeven, wegens strijd met het grondrecht op familieleven. Hetzelfde geldt voor bepalingen die andere grondrechten beknotten, zoals het ongestoord genot van eigendom met betrekking tot de erfenis, dat erfgenamen direct na overlijden krachtens art 4:182 BW toekomt.
Denkt een erfgenaam dat een bepaling omtrent het afwikkelingsbewind om deze reden mogelijk niet rechtsgeldig is, kan een beroep op nietigheid of vernietigbaarheid worden gedaan. Zo nodig kan de rechter worden ingeschakeld. Heeft een bewindvoerder beschikkinghandelingen verricht op basis van een nietige testamentaire bepaling, zoals verkoop van onroerend goed zonder toestemming van alle erfgenamen of levering zonder hun medewerking, en moeten overeenkomst en levering worden teruggedraaid, is de bewindvoerder mogelijk aansprakelijk voor schade omdat hij niet heeft gehandeld met de zorg van een goed bewindvoerder.
Boedelbeschrijving
Een belangrijke verplichting van bewindvoerder en executeur bij aanvang van de werkzaamheden is het inventariseren van de nalatenschap en het aan de hand daarvan opstellen van een boedelbeschrijving. Daarin zijn alle positieve vermogensbestanddelen en vorderingen op te nemen met objectieve waardebepaling, zowel financieel als emotioneel, van inboedelgoederen een volledige beschrijving vanwege de eventuele immateriële waarde of verknochtheid, met taxatie van waardevolle zaken, een overzicht van alle bekende schulden van erflater met kwalificatie van de directe opeisbaarheid ervan, overzicht van openstaande vorderingen en de lopende kosten. Schuldeisers staan tot drie maanden na overlijden in de wachtkamer, hen moet het overlijden worden meegedeeld en wie de erfgenamen zijn omdat de erfgenamen krachtens art. 4:182 lid 2 BW de opvolgend schuldenaren zijn. De boedelbeschrijving moet aan de erfgenamen ter beschikking worden gesteld, gebeurt dat niet kunnen de erfgenamen schriftelijk manen en zo nodig bij de kantonrechter een verzoek tot opmaken boedelbeschrijving indienen, met dwangsom. Dit verzoek kan gecombineerd met een ontslagaanvraag bewindvoerder voor het geval niet binnen een bepaalde termijn gehoor aan de rechterlijke beschikking wordt gegeven, want een uitgebreide boedelbeschrijving is de enige waarborg die erfgenamen hebben ter controle van het werk van de bewindvoerder lopende de afwikkeling. Met het ontslag kan op verzoek worden bevolen alle zaken die de bewindvoerder onder zich heeft genomen af te geven en een deugdelijke rekening en verantwoording af te leggen aan de opvolger, ook weer onder dwangsom.
Vordering tot verdeling
Mocht het ontbreken van toestemming door een of meer erfgenamen de afwikkeling langdurig vertragen of blokkeren, hebben elke erfgenaam en de bewindvoerder de wettelijke bevoegdheid bij de Kantonrechter een machtiging te vragen die rechtshandeling te verrichten, de machtiging kan ook onder voorwaarden worden verleend (art. 4:169 lid 3 BW). Daarnaast heeft een bewindvoerder naast de erfgenamen de wettelijke bevoegdheid om bij de Rechtbank een vordering tot verdeling in te stellen zonder toestemming van de erfgenamen (art. 4:170 lid 1 BW). Erfgenamen kunnen bij de rechter hun zienswijze naar voren brengen, bij beoordeling wordt elk belang meegewogen en kunnen naast financiële waardering ook emotionele waarden doorslaggevend zijn.
Rekening en verantwoording
Andere rechten kunnen worden uitgeoefend op het moment dat rekening en verantwoording moet worden afgelegd. De wet schrijft dat minstens jaarlijks voor, erflater kan een kortere tijdspanne bepalen, wat bij een afwikkelingsbewind verstandig is omdat daar in korte tijd grote bedragen of waardevolle zaken rond kunnen gaan. De bewindvoerder moet alle financiële stukken ter beschikking stellen en verantwoorden welke werkzaamheden zijn verricht, op welk functieniveau en waarom ze noodzakelijk waren. Erfgenamen die het ergens niet mee eens zijn kunnen weigeren decharge te verlenen. Dit controlerecht mag niet bij testament of door de bewindvoerder worden ingeperkt.
Driesterrenexecuteur of executeur-afwikkelingsbewindvoerder
Modelregeling voor de testamentenpraktijk van Bernard Schols
In de testamentenpraktijk van het notariaat en de estate planning wordt ook gewerkt met een modelregeling voor de afwikkelingsbewindvoerder waarbij de uitbreiding van bevoegdheden en beperking van de verplichtingen verder gaan dan de wet bepaalt voor de uiterste wilsbeschikking testamentair bewind in een gemeenschappelijk belang.[24][23][7] In een testament wordt dan opgenomen dat de bewindvoerder zonder toestemming en medewerking van de erfgenamen de nalatenschap zelfstandig af mag wikkelen en verdelen. Dat zijn beschikkingshandelingen die buiten de reikwijdte van het bewind in een gemeenschappelijk belang vallen en moeten daarom voor nietig worden gehouden.
De regeling is ontworpen door toendertijd notaris Bernard Schols met als doel de eigendomsrechten van erfgenamen te verstikken door te simuleren dat erflater na overlijden nog zeggenschap over de nalatenschap heeft als ware hij eigenaar, bij monde van de bewindvoerder.[23][7][69] Erfgenamen worden op papier monddood gemaakt en de uitoefening van hun eigendomsrechten gedurende de afwikkeling gefrustreerd. Dit doel is strijdig met de wettelijke rechten die erfgenamen als deelgenoot van de erfgemeenschap hebben, beschermd door het grondrecht van een ongestoord genot van eigendom. Juridische onderbouwing van de modelregeling door Schols is de aanname, dat de zeggenschap die erflater bij leven over zijn eigendommen heeft, na overlijden voortleeft in de persoon van de bewindvoerder, totdat deze de erfenis heeft afgewikkeld en verdeeld.[23] In deze modelregeling wordt een persoon benoemd als executeur met de meest vergaande wettelijke bevoegdheden, de beheersexecuteur (art. 4:145 BW) en de bevoegdheden van erfgenamen worden op het wettelijk toegestane minimum gezet (art. 4:147 lid 2 BW).[24] Er wordt een testamentair bewind ingesteld en de persoon die als executeur is benoemd wordt ook aangewezen als bewindvoerder.[70] Een variatie is dat een executeur de verdeling als testamentaire last krijgt opgelegd. Men noemt dit model turbo-executeur, driesterrenexecuteur of executeur-afwikkelingsbewindvoerder.[24][23][71][25][26] Volgens ontwerper Bernard Schols is de regeling niet op de wet gebaseerd, het is geen uiterste wilsbeschikking en er bestaat slechts verbintenisrechtelijke werking, wat meebrengt dat de zakelijke rechten van erfgenamen er niet door worden beperkt.[7][23][27]
Deze regeling is niet gebaseerd op geldend recht maar Schols en enkele andere rechtsgeleerden menen dat de Hoge Raad deze ooit voor rechtsgeldig zal kunnen houden, anderen menen van niet.[28][14][29][30][31][32][33] Er is geen bestendige hogere rechtspraak. De Hoge Raad bepaalde onder het oude recht, dat de bij testament met extra bevoegdheden opgetuigde executeur niet mocht verdelen en in 2008 dat deze figuur in een testament dat onder oud recht is opgesteld, maar waarbij de testamentmaker is overlden onder het huidige recht, gelijk gesteld moet worden met de beheersexecuteur onder het huidige recht, bevestigd in 2013.[31][34][72] Maakt een bewindvoerder gebruik van buitenwettelijke bevoegdheden op basis van een testament met driesterren executeur en gaat een erfgenaam daar niet mee akkoord, kan tegenover de bewindvoerder een beroep worden gedaan op de nietigheid of vernietigbaarheid van de betreffende testamentaire bepalingen.
Verschil modelregeling Schols en de wet
Het verschil tussen de zware constructie van Schols en die volgens de wettelijke regels bestaat er uit, dat in het testament als wens van erflater wordt opgenomen dat de bewindvoerder zelfstandig over de nalatenschapsgoederen mag beschikken in juridische zin en de nalatenschap zelfstandig en naar eigen inzicht mag verdelen zonder toestemming en medewerking van alle erfgenamen of vervangende machtiging van de kantonrechter. De erfgenamen hebben volgens deze ideologie niets te zeggen tot rekening en verantwoording is afgelegd.[24] Wezenlijk voor de constructie is dat in de testamentaire bepalingen het element vrijwilligheid bij erfgenamen wordt uitgeschakeld.[32] De wet geeft de bewindvoerder alleen het recht zelfstandig een vordering tot verdeling bij de rechter in te stellen, niet om zelfstandig te verdelen.
Deze zware afwikkelingsbewindvoerder wordt ingezet bij testamenten met de notariële modelregeling quasi-wettelijke verdeling om te bereiken dat een arrest van de Hoge Raad buitenspel wordt gezet, waardoor minder erfbelasting verschuldigd kan zijn.[73][26][74][23][7] De modelregeling wordt door het notariaat, de estate-planning en de executeursbranche ook geadviseerd als een methode om ruzie te voorkomen.[24][23] Het Hof Den Bosch besliste in 2020 echter, dat onenigheid onder erfgenamen geen reden is een bewind te laten voortbestaan.[75] De praktijk leert dat er steeds meer zaken door erfgenamen voor de rechter moeten worden gebracht, deels door buitensporig handelen en declareren van de executeur - afwikkelingsbewindvoerder.[76][77][78]
De constructie is mede ontwikkeld om dienstig te zijn aan de belangen van het notariaat, de estate planning en de executeursbranche vanuit de gedachte dat een notaris of estate-planner een erflater adviseert bij de vormgeving van een testament, de rol bij testament krijgt toebedeeld en na overlijden bij uitoefening van de functie veel werkruimte heeft, met de daarbij horende declaratiemogelijkheden.[79][24][58] Er zijn notarissen die een benoeming alleen accepteren als ze de buitenwettelijke bevoegdheden van driesterren executeur krijgen.[58] Het is de notaris die betrokken is bij de advisering over een testament of het opmaken van de akte, niet toegestaan voordeel uit het testament te trekken, met uitzondering van een benoeming als executeur (art. 20 Wet op het Notarisambt). Een driesterren executeur die de nalatenschap afwikkelt en verdeelt is in die rol erfrechtelijk beschouwd echter geen executeur, maar bewindvoerder.[80]
De modelregeling wordt sinds 2003 in de praktijk toegepast maar wordt niet beschouwd als geldend recht, er is geen hogere jurisprudentie en onder (notarieel) erfrechtsgeleerden en fiscalisten is omstreden of de hoogste rechter de regeling voor rechtsgeldig zal houden.[8][28][81][30][61][32][29] Een ongeldige notariële modelregeling kan door langdurig gebruik in de notariële praktijk geen rechtsgeldigheid verkrijgen.[60]
Wetgeving en parlementaire geschiedenis
Uit de lange parlementaire geschiedenis blijkt herhaaldelijk dat wetgever de bedoeling had erflater de mogelijkheid te geven de bewindvoerder zelfstandig te laten beschikken in het kader van beheer. Voor de verdeling kreeg de testamentair bewindvoerder over een goederengemeenschap de wettelijke bevoegdheid zonder toestemming van de erfgenamen een vordering tot verdeling bij de rechter in te stellen met een eigen verdelingsvoorstel, na overleg met de erfgenamen.[82][15] Het is niet de bewindvoerder, maar de rechter die beslist, in een met wettelijke waarborgen omklede procedure waarbij alle belangen, omstandigheden, wensen en standpunten van rechthebbenden kunnen worden afgewogen, ook van rechthebbenden met een minderheidsstandpunt. Zo kan door aanstelling van een bewindvoerder een onverdeelde nalatenschap altijd afgewikkeld worden, maar de bewindvoerder verdeelt niet zelfstandig. Wetgever wilde nadrukkelijk niet dat de rol van de rechter bij testament zou kunnen worden uitgeschakeld en in handen van een derde zou kunnen worden gelegd.[46]
Als in een testament bevoegdheden aan een executeur zijn gegeven die niet passen binnen de wettelijke regeling voor executeurs maar wel voor bewind, mag dit volgens de wetgever zo worden uitgelegd dat het de bedoeling van erflater was een bewind in te stellen. De wens van de erflater inzake duur en bevoegdheden is doorslaggevend; als deze laatste stroken met de regeling van het bewind, is er wezenlijk ook inderdaad sprake van bewind.[83] Dit wordt de materiële leer genoemd.[84][85] De wettelijke regeling voor een testamentair bewind biedt geen ruimte voor uitbreiding van de bevoegdheden of beperking van verplichtingen van een bewindvoerder buiten de afdeling betreffende de uiterste wilsbeschikking testamentair bewind (art. 4:171 BW).[84] Aan een bewindvoerder kan volgens de wetgever niet de bevoegdheid worden verleend zelfstandig te verdelen omdat het niet past binnen de rechtsfiguur bewind, daar is de kerntaak het beheer, ofwel het conserveren van onder bewind gestelde goederen.[15][82][14]
Geen uiterste wilsbeschikking
De zware modelregeling van het notariaat is geïnspireerd op een rechtsfiguur in het Duitse erfrecht, de Testamentsvollstrecker ofwel testamentuitvoerder. De Duitse wet kent de uiterste wilsbeschikking om de verdeling te mogen bepalen (Teilungsanordnung) en erfgenamen of een derde op te dragen die aanwijzingen uit te voeren, dan wel de verdeling zelf, naar een wettelijke gestandariseerde norm, uit te voeren. Deze uiterste wilsbeschikkingen kent de Nederlandse wet niet en de wet schrijft dwingend voor dat alleen bij de in de wet genoemde uiterste wilsbeschikkingen over de nalatenschap kan worden beschikt. Er kan bij testament dus geen nieuwe uiterste wilsbeschikking worden gecreëerd en bepalingen die niet onder een uiterste wilsbeschikking vallen zijn nietig (4:42 lid 1 BW).[59][60] Professor Schols wijst hierop in het artikel waar hij de modelregeling presenteert.[7] Ook zijn promotor, professor Van Mourik wijst hier op.[14] Schols meent desalniettemin dat zulke bepalingen rechtsgeldig kunnen zijn op de voet van artikel 4:171 BW. De erfrechtelijke overgang van eigendom, bezit en houderschap van de nalatenschap vindt plaats volgens het in uiterste wilsbeschikkingen bepaalde, omdat de bevoegdheden van de bewindvoerder niet bij uiterste wilsbeschikking kunnen worden geregeld, kan er in Nederland bij testament niet rechtsgeldig een verdelingsaanwijzing worden gegeven op grond waarvan de nalatenschap bij overlijden met deze eigendomsbeperkingen op de erfgenamen overgaat.[7] Er kan worden gewerkt met legaten, testamentaire lasten of een testamentair bewind. De wet geeft de testamentair bewindvoerder bijzondere bevoegdheden om er zorg voor te kunnen dragen dat een onverdeelde nalatenschap kan worden afgewikkeld en verdeeld. Komen de erfgenamen niet tot unanimiteit in beslissingen die buiten het beheer vallen, kan de bewindvoerder zelfstandig de rechter inschakelen. Het was niet de wil van wetgever dat een executeur of bewindvoerder zelf mag verdelen.[46][15][18]
Geen gemeenschappelijk belang
Aanhoudende kritiek vanuit de rechtsgeleerdheid is, dat in de fase van het verdeelklaar maken en de verdeling veelal geen sprake is van een gemeenschappelijk belang omdat de wensen en belangen van de verschillende erfgenamen daar meestal uiteen lopen en tegenstrijdig zijn. De bewindvoerder kan dan niet zelfstandig besluiten nemen die alle belangen evenwichtig dienen, waarmee hij de norm schendt te handelen met de zorg van een goed bewindvoerder en aansprakelijk kan zijn voor nadelen die bij erfgenamen door zijn handelingen ontstaan. Volgens een andere theorie kan de bewindvoerder zijn functie bij tegengestelde belangen niet binnen de bewindsopdracht uitoefenen en zijn beschikkingshandelingen die niet het gemeenschappelijk belang dienen onbevoegd verricht. Om verder te werken in de verdeling kan de bewindvoerder in deze situatie een vordering tot verdeling bij de rechter instellen.
Strijd met dwingend recht
Een testamentaire bepaling die (eigendoms-)rechten van erfgenamen met betrekking tot hun erfenis buiten werking stelt vanaf overlijden tot aan het einde van de afwikkeling, botst met de dwingendrechtelijke saisine regel (art. 4:182 BW) dat de erfgenamen met het overlijden de erflater van rechtswege opvolgen in al zijn voor overgang vatbare rechten, het bezit en houderschap. Erfgenamen in Nederland worden eigenaar van de erfgemeenschap met de beperking van het testamentair bewind, artt. 4:153, 154 BW, maar niet met verdergaande beperkingen op hun eigendomsbevoegdheden zoals het moeten accepteren van een derde met zeggenschap over hun erfenis. De juridische bouwsteen onder de modelregeling 'almachtige afwikkelingsbewindvoerder', dat middels een nadere regeling krachtens art. 4:171 de hele nalatenschap onder een deken komt te liggen die de zeggenschap van de deelgenoten volgens de algemene spelregels van titel 3.7 doet verstikken, levert mogelijk een schending op van het het grondrecht op ongestoord genot van eigendom, dat zowel de testeervrijheid van erflater bij leven beschermt als het recht van erfgenamen een erfenis na overlijden in eigendom te verkrijgen en te behouden.
Rechtsonzekerheid
Niet alle notarissen gebruiken de buitenwettelijke constructie en wordt een verdeling tot stand gebracht zonder toestemming van alle erfgenamen, is niet elke notaris bereid een akte van verdeling op te stellen of mee te werken aan levering zonder medewerking van alle erfgenamen.[8][86][87][65] Onder notarieel rechtsgeleerden bestaat namelijk verdeeldheid welke verruiming van bevoegdheden of beperking van verplichtingen rechtsgeldig bij testament aan de afwikkelingsbewindvoerder kunnen worden toegekend, met name of de bevoegdheid kan worden gegeven zelfstandig rechtshandelingen te verrichten in de verdeling van een onverdeelde gemeenschap tegen de uitdrukkelijk kenbaar gemaakte wil van één of meer erfgenamen.[8][31][88] Te denken valt aan verkoop van de ouderlijke woning of elektrische gitaren van overledene aan derden terwijl een erfgenaam te kennen heeft gegeven die toebedeeld te willen krijgen, erfgenamen de toegang tot de woning te ontzeggen of toedeling van onroerend goed aan een erfgenaam naar eigen goeddunken met bepaling van de waarde op een hoger of lager bedrag dan gebruikelijk bij verdeling van een nalatenschap.[89][75] De erfrechtsgeleerden zijn het er in beginsel over eens dat de regeling geen geldend recht is, de discussie gaat er over of er voldoende argumenten zijn voor de Hoge Raad om tot rechtsgeldigheid te kunnen beslissen.
Standpunten vóór rechtsgeldigheid
Bedenker en vooraanstaand bepleiter van de modelregeling is Bernard Schols, toendertijd notaris, nu adviseur estate planning en deeltijd hoogleraar erfbelasting.[90][91] Ondersteuners zijn zakenpartner, oud-kandidaat-notaris en hoogleraar notarieel recht Freek Schols, alsmede zakenpartner, buitengewoon hoogleraar notariële fiscaliteit en raadsheer plaatsvervanger Wouter Burgerhart.[92][93] Ze stellen dat een executeur-afwikkelingsbewindvoerder de nalatenschap met buitensluiting van erfgenamen mag afwikkelen en verdelen als dat met duidelijke bewoordingen in het testament is beschreven en het de nadrukkelijke wens van erflater was.[94] Grondslag voor de gedachtegang is een wettelijke regeling in het Duits Burgerlijk Wetboek die naar de Nederlandse notariële praktijk getransponeerd zou kunnen worden via het 'Germania docet'-principe.[95][96] Bij testament zou erflater dwangvertegenwoordiging voor de erfgenamen kunnen instellen op basis van een quasi-overeenkomst van opdracht tussen erflater en bewindvoerder, een erfrechtelijke verbintenis.[95] Schols onderkent dat de Nederlandse wet geen uiterste wilsbeschikking kent volgens welke de erflater aanwijzingen kan geven voor de verdeling en een derde mag benoemen de aanwijzingen na overlijden uit te voeren, zoals het Duitse erfrecht. Schols poneert als oplossing voor deze leemte, op basis van een eigen uitleg van de grenzen van art. 4:171 BW, dat de bewindvoerder bij testament een zelfstandige verdelingsbevoegdheid kan worden gegeven.[7] Daarbij is de veronderstelling dat aan de bewindvoerder eigendomsrechten over de nalatenschap van anderen toekomen in de periode tussen overlijden en rekenplichtigheid (dual-ownership). De modelregeling biedt geen oplossing voor de botsing van het vermeende verlengde eigendomsrecht van erflater met dat van de erfgenamen, die door overlijden van rechtswege gezamenlijk mede-eigenaar van de onverdeelde nalatenschap zijn geworden met de daarbij horende juridische zeggenschap, met alleen de wettelijke beperkingen op hun rechten die het testamentair bewind in een gemeenschappelijk belang meebrengt.
Dat de buitenwettelijke modelregeling kan worden toegepast wordt met name ondersteund door professionele dienstverleners in en aan het notariaat, de estate planning en de executeursbranche. In het erfrecht werken nauwelijks wetenschappers die niet beroepsmatig verbonden zijn met het notariaat of de estate planning.
Standpunten tegen rechtsgeldigheid
Anderen stellen dat doel en strekking van het testamentair bewind is goederen onder bewind te stellen, geen personen en deze goederen te beheren, niet er over te beschikken als ware men eigenaar.[8][28][30][31][32] Artikel 4:171 BW bepaalt dat uitbreiding van bevoegdheden en beperking van verplichtingen binnen de betreffende afdeling kan plaatsvinden, die van de uiterste wilsbeschikking testamentair bewind. De uiterste wilsbeschikking zoals geformuleerd in art. 4:153 BW is van dwingend recht en kan niet door een eigen creatie worden vervangen.[97] Het zelfstandig uitvoeren van beschikkingshandelingen als verkoop van een kunstcollectie of verkoop en levering van onroerend goed, zijn niet te qualificeren als bewind, het gaat om rechtshandelingen die bij uitsluiting zijn voorbehouden aan de eigenaar. De rechtsfiguur van een executeur-testamentair die erflater na overlijden vertegenwoordigt kende het oud-Nederlands recht maar is al eeuwen afgeschaft. Voorts kent de wet voor het testamentair bewind geen bepalingen van regelend recht rondom de uitoefening van eigendomsrechten van erfgenamen, zoals de wettelijke regeling voor de executeur. Een afwikkelingsbewindvoerder kan de verdeling zelfstandig bewerkstelligen door gebruik te maken van de hem toegekende wettelijke bevoegdheden om zonder toestemming van erfgenamen de rechter in te schakelen, maar beslissingen kunnen alleen worden genomen door de rechter in een met wettelijke waarborgen omklede procedure, niet door de bewindvoerder zelf.[29] Dwangvertegenwoordiging kan alleen bij rechterlijke beslissing worden ingesteld, niet in opdracht of op aanwijzing van een individu (art. 3:300 BW), er bestaat geen uiterste wilsbeschikking die de nalatenschap met de eigendomsbeperking van dwangvertegenwoordiging ter zake van alle eigendomsrechten tijdens de hele afwikkeling van een onverdeelde nalatenschap mogelijk maakt en alleen contrôle achteraf toestaat, als de erfgenamen voor een onomkeerbare feitelijke situatie betreffende de nalatenschapsgoederen staan.[98][99] Bij een afwikkelingsbewind moet door de bewindvoerder worden gewerkt in een gemeenschappelijk belang. Zodra in de fase van de verdeling de belangen tegenstrijdig worden omdat niet iedere erfgenaam hetzelfde wenst of bepaalde belangen bij toedeling of verkoop heeft die anderen niet hebben, kan de bewindvoerder zijn opgaven niet meer met de zorg van een goed bewindvoerder verrichten. Anderen stellen dat een bewindvoerder zijn functie bij tegengestelde belangen in het geheel niet kan uitoefenen en er van moet worden uitgegaan dat beschikkingshandelingen dan onbevoegd zijn genomen.[32]
Rechtspraktijk
De modelregeling wordt sinds 2006 regelmatig in de testamentenpraktijk toegepast maar is niet getoetst door hogere rechters of de Hoge Raad en voor rechtsgeldig gehouden.[31] Wel oordeelden hogere rechters dat zelf gecreëerde uiterste wilsbeschikkingen nietig zijn en het Gerechtshof Amsterdam bepaalde dat langjarig praktijkgebruik geen reden is een notariële modelbepaling voor rechtsgeldig te houden.[59][60] Lagere rechtspraak is casuïstisch. Er is een beschikking van het Gerechtshof Den Bosch dat een testamentair bewindvoerder zich niet als 'heer en meester' over de onder bewind gestelde goederen mag gedragen en een andere dat het bestaan van meningsverschillen onder erfgenamen geen reden is een bewind in stand te houden.[100][38] Een arrest van hetzelfde Hof bepaalde dat een executeur-bewindvoerder die een nalatenschapsgoed onder de marktwaarde verkocht, aansprakelijk is voor geleden schade.[101] In de rechtspraak zijn geen richtlijnen of normen ontwikkeld voor gedrag van de bewindvoerder of als rechtsbescherming voor de erfgenamen. Desalniettemin wordt de modelregeling in voorlichting aan consumenten door het notariaat, de estate planning en de executeursbranche als wettelijk vaststaand gepresenteerd, mogelijk in strijd met consumentenbeschermingsrecht.[102][103]
Erfgenamen, bewindvoerder en derden bevinden zich dus in een onzekere rechtspositie wanneer een afwikkelingsbewindvoerder bevoegdheden gebruikt die alleen in het desbetreffende testament zijn genoemd en buiten de grenzen van de uiterste wilsbeschikking testamentair bewind in een gemeenschappelijk belang vallen.[104][105] Daar komen aan rechtsonzekerheden bij dat er in Nederland geen algemene regeling bestaat voor het bewind, het begrip afwikkeling niet is gedefinieerd, er voor de erfrechtelijke afwikkeling geen specifieke wettelijke regels zijn en er omtrent de verdeling van gemeenschappen onenigheid is onder juristen over inhoud en reikwijdte van de wettelijke regels.[106][107] Tenslotte gelden er geen wettelijke regels voor de professionele uitoefening van het beroep executeur of testamentair bewindvoerder.
Afgrenzing met executeur
In de praktijk wordt vaak één persoon benoemd in de functie van afwikkelingsbewindvoerder en die van executeur maar juridisch bestaat een strikte scheiding tussen de regels voor het testamentair bewind (afdeling 5.7 Boek 4 BW) en die voor executeurs (afdeling 5.6 Boek 4 BW).[108][31][109][54] Bij de executeur is bijvoorbeeld geen sprake van bewind, erfgenamen kunnen zijn beheer beëindigen door voldoende middelen ter beschikking te stellen. Bij de afwikkelingsbewindvoerder is geen sprake van een benoeming op basis van een uiterste wilsbeschikking, de functie is ondergeschikt aan de ingestelde bewindsvorm, bij een afwikkelingsbewind bestaat er geen vertegenwoordiging buiten rechte.[81] Een persoon met beide functies wordt verwarrenderwijs wel driesterrenexecuteur, turbo-executeur of executeur-afwikkelingsbewindvoerder genoemd maar de afwikkelingsbewindvoerder is geen executeur en de executeursbevoegdheden mogen niet worden gebruikt voor taken in de rol van afwikkelingsbewindvoerder en omgekeerd. Mede daarom wordt veelal eerst het executeurswerk gedaan, daarna dat van de bewindvoerder.[81] Uit de parlementaire geschiedenis blijkt dat de wetgever alleen een bewindvoerder in gedachten had en niet een gecombineerde functie.
Afwikkelingsbewindvoerder als beroep
Voor de testamentair bewindvoerder gelden geen kwaliteitsregels, zoals bij de onderbewindstelling van boek 1 BW en het is geen beschermd beroep. Iedereen mag zich testamentair bewindvoerder noemen en zonder passende vooropleiding of ervaring aan de slag.[110] Er is geen (beroeps)aansprakelijheidsverzekering vereist of een verklaring van goed gedrag, er zijn geen regels voor toezicht en controle. Het is mogelijk dat iemand uit een gereglementeerde beroepsgroep werkzaam is als bewindvoerder en zo aan regels van de beroepsgroep is gebonden, zoals een registeraccountant of advocaat. De wet en de rechtspraak bieden geen regels ter bescherming van erfgenamen wanneer een afwikkelingsbewindvoerder gebruik maakt van andere dan de wettelijke bevoegdheden. Dit kan door erfgenamen worden ervaren als rechtsvrije ruimte.
Zie ook
- Executeur
- Beschermingsbewind
- Erfrecht (Nederland)
- Nalatenschap (Nederland)
- Testament
- Uiterste wilsbeschikking
- Uiterste wil
- Erfopvolging
- Ouderlijke boedelverdeling
Literatuur
- W. Burgerhart, W.D. Kolkman, L.C.A. Verstappen (2010). Hanboek Boedelafwikkeling (2021-2022). Walburg Pers.
- Vegter, J.B. (23 oktober 2021). Beschouwingen over het bewind in een gemeenschappelijk belang (In het bijzonder het afwikkelingsbewind). W.P.N.R. 2021 (7344)
- Schols, Mr. B.M.E.M. (2007). Van exécuteur testamentaire tot Testamentsvollstrecker tot afwikkelingsbewindvoerder. Zijn ware aard, civiel en fiscaal. Een onderzoek naar de grondslagen van executele als erfrechtelijke verbintenis (buiten-promotie als notaris). Katholieke Universiteit Nijmegen (nu Radboud), Nijmegen.
- ↑ a b Bernard Desmet (Masterproef), Begeleiding: Prof. dr. Annelies Wyllema (April 2017). De taak en bevoegdheid van de testamentuitvoerder.. Universiteit Gent - Faculteit Rechtsgeleerdheid, p. 2.
- ↑ a b Bollen, Nadine, "Beheer nalatenschap baart gescheiden ouders met minderjarige kinderen kopzorgen", De Tijd, 2016. Geraadpleegd op 20 september 2023.
- ↑ a b c Testamentair bewind met bekwame meerderjarige rechthebbende op de schop?. juridisch~journalistiek blog over recht & rechtsonzekerheid bij afwikkeling van een nalatenschap. Alliantie van erfgenamen (4 juli 2023). Geraadpleegd op 20 september 2023.
- ↑ a b De Belgische advocatuur verwacht nu veel procedures.
- ↑ De kantonrechter kan de machtiging verlenen onder zodanige voorwaarden als hij geraden acht.
- ↑ Het is gebruikelijk bij de vordering tot verfeling dat daarbij de boedelbeschrijving met waardebepaling van de afzonderlijke goederen en rechten wordt ingediend, de wensen en belangen van de erfgenamen worden vermeld en een uitgewerkt voorstel voor de verdeling wordt aangeleverd.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Schols , B.M.E.M., notaris (2004). De quasi-wettelijke verdeling als 'Teilungsanordnung' (II slot). Weekblad voor Privaatrecht, Notariaat en registratie (W.P.N.R.) 2004 (2004/6572): 243, 244, 249 "(citaat p. 243:) Veel spectaculairder is de mogelijkheid die erflater heeft om zelf de verdeling vast te stellen, de zogeheten ‘Teilungsanordnung’, § 2048 BGB. (...) De vraag die meteen opkomt is of een dergelijke Teilungsanordnung ook naar ons huidige erfrecht mogelijk is. Het antwoord hierop vinden we in art. 4:42, waar het ‘gesloten stelsel’ van uiterste wilsbeschikkingen is neergelegd. Alleen wat in de wet de sticker ‘uiterste wilsbeschikking’ krijgt, behoort tot de mogelijkheden. Het overlaten van de verdeling aan een derde behoort niet tot de mogelijkheden. (citaat 244:) Overigens werkt de Teilungsanordnung evenals de verdeling door erflater belichaamd in het afwikkelingsbewind ‘nur schuldrechtlich’ oftewel slechts verbintenisrechtelijk. Er dienen nog leveringsvoorschriften in acht genomen te worden. (citaat p. 249:) Als het ware komt de hele nalatenschap onder een deken te liggen die de zeggenschap van de deelgenoten volgens de algemene spelregels van titel 3.7 doet verstikken en waardoor erflater de kans krijgt zijn eigen spelregels op de verdeling van de nalatenschap van toepassing te verklaren."
- ↑ a b c d e f Prof. dr. mr. W.G. Huijgen, ‘Verdeling door de executeur-bewindvoerder?’, Weekblad voor Privaatrecht, Notariaat en Registratie WPNR 6587 (2004), p. 617-621
- ↑ Website Koninklijke Notariële Broederschap | Website Nederlandse Organisatie Voor Executeurs (NOVEX) | Website Estate-Planners in het Notariaat
- ↑ Met 'onafhankelijk'wordt hier bedoeld juristen en rechtsgeleerden die niet in het notariaat, de estate planning, nalatenschapsbegeleiding of de executeurs- en bewindvoeringsbranche werken. Deze beroepsgroepen bieden advisering aan bij het opstellen van testamenten met als doel onder andere ook, zelf in het testament te worden opgenomen als driesterrenexecuteur. Hoe meer bevoegdheden men dan heeft, hoe meer inkomen er kan worden gegenereerd.
- ↑ Bij behandeling van het wetsontwerp verklaarde de Minister van Justitie: "In het kader van artikel 3.7.1.14 zal zonder al te grote bezwaren voor de verdeling een oplossing kunnen worden bereikt; waarom zou daarnaast de mogelijkheid moeten worden geschapen, dat de erflater een derde zeggenschap zou kunnen verlenen bij het tot stand brengen der verdeling?". Handelingen Tweede Kamer, Verslag van het mondeling overleg, tevens eindverslag, dossier 3771, nr. 8, p. 64, 65. Zitting 1964-1965 Vaststelling van Boek 4 van het nieuwe Burgerlijk Wetboek - Online publicatie
- ↑ "Le mort saisit le vif", (vert.: de dode grijpt de levende). Deze regel voor erfopvolgiing wordt de Saisine genoemd en is afkomstig uit de Franse revolutie. Men wilde met deze regel voorkomen dat een erfenis terug kon vallen aan een uitleenheer. Deze had juridisch veelal de meest uitgebreide eigendomsrechten aan het grondgebied, in de feodale overeenkomsten waren dan rechten als bezit, beheer en vruchtgebruik overgedragen aan de leenmannen. De veel gehoorde term openvallen van de nalatenschap, is in Nederland strikt juridisch niet van toepassing omdat er op geen enkel moment sprake is van de situatie dat een nalatenschap zonder eigenaar of titularis is, de overgang verloopt naadloos uit handen van de overledene in de handen van erfgenaam of erfgenamen. Dat doet er niet aan af dat er wel vaak enige tijd onduidelijkheid kan bestaan wie erfgenaam is of erfgenamen zijn.
- ↑ Verdeelklaar maken betekent de boedel voor te bereiden om onder de erfgenamen te kunnen worden verdeeld. Dat is bijvoorbeeld een woning verkopen als niemand deze toebedeeld wil krijgen om de opbrengst vervolgens te kunnen verdelen
- ↑ a b c d e f g h Van Mourik, Prof. mr. M.J.A. (21 december 2013). Jonge onderzoekers in discours met Martin Jan van Mourik. Weekblad voor Privaatrecht, Notariaat en Registratie (WPNR) 2013 "De gedachten gaan uiteraard uit naar de afwikkelingsbewindvoerder en de executeur. Kan aan de afwikkelingsbewindvoerder de bevoegdheid worden gegeven de nalatenschap naar eigen goeddunken te verdelen? (...) Een erflater kan zijn nalatenschap niet meer bij uiterste wilsbeschikking onder zijn erfgenamen verdelen. De ouderlijke boedelverdeling van art. 4:1167 BW (oud) legde in 2003 het loodje. Wat thans als wettelijke verdeling bekend staat, is geen verdeling. De zogenaamde quasi-wettelijke verdeling bouwt voort op de door de wetgever in art. 4:171 BW geopende mogelijkheid de bevoegdheden van een bewindvoerder ruimer vast te stellen dan in beginsel het geval is. Maar, let wel, die bevoegdheden dienen te blijven binnen de grenzen van de figuur bewind."
- ↑ a b c d e f Parlementaire behandeling - Memorie van Antwoord - Vaststelling Boek 3 nieuw Burgerlijk Wetboek, dossier 3770 No. 5. Kamerstukken Tweede Kamer 1970-1971, p. 154 in samenhang met p.107; p. 182. online publicatie p. 154: "dat een grotere vrijheid in het creëren van nieuwe bewindsvormen er niet toe zal kunnen leiden dat de bepalingen van de onderhavige titel toepasselijk zullen zijn op figuren van zodanige vorm, dat zij niet meer als bewind opgevat kunnen worden. De vraag, of zodanige figuren zijn toegelaten, vindt niet in de onderhavige titel zijn beantwoording, maar in bepalingen als de artikelen 3.4.2.2 lid 3, 5.1.6 en 3.3.13. Wel moeten in deze titel de grenzen worden gezocht, waarbinnen men moet blijven, wil men komen tot een figuur waarop de bepalingen betreffende bewind toegepast kunnen worden." p. 107 (art. 3.4.2.2. lid 3): "Aldus keert het lid zich tegen rechtshandelingen waarbij de uit een recht voortvloeiende bevoegdheden in de vorm van een "overdracht" op andere wijzen over de betrokkenen zou worden verdeeld dan door de wet of het stelsel van de wet is toegelaten." p. 182: "Men moet bij een zodanige verruiming echter blijven binnen de grenzen van wat verenigbaar is met de aard van het bewind en met het behoud van het recht van degene aan wie de goederen toebehoren: de rechthebbende. Dientengevolge mogen de bevoegdheden van de bewindvoerder enerzijds niet zo beperkt zijn, dat van bewind geen sprake meer is, en anderzijds niet zo ruim, dat de rechthebbende ten aanzien van het goed een te geringe macht overhoudt om nog als zodanig te kunnen gelden. Indien de hier getrokken grenzen worden overschreden, zal daarvan het gevolg zijn dat op de aldus ontstane rechtsfiguur de bepalingen van de onderhavige titel niet van toepassing zijn."
- ↑ Es, Prof. mr. P.C. van (augustus 2011). De ouderlijke boedelverdeling en het overgangsrecht. Tijdschrift Erfrecht 2011 (4)
- ↑ Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, artikel 1 Eerste Protocol en bijbehorende jurisprudentie
- ↑ a b c d e f Prof. van der Burght c.s.. Parlementaire Geschiedenis Invoering Boek 4 2003, 2077 (Opm.: het citaat in Van den Burght is een klein stukje van een langere tekst uit Kamerstukken II 17141 nr 9 p. 8; hier de langere tekst:) "In dit verband valt op te merken dat het testamentaire bewind meer bewindsvormen omvat dan het beschermingsbewind van titel 19 van Boek 1: het omvat immers niet alleen een bewind ingesteld in het belang van de rechthebbende maar ook een bewind in het belang van een ander (bijv. een bewind over een vruchtgebruik in het belang van de hoofdgerechtigden) en in een gemeenschappelijk belang (bijv. beheer, verdeling of verefening van gemeenschappelijke goederen of van een nalatenschap of huwelijksgemeenschap waarin die nalatenschap is begrepen). (...) 3. De thans voorgestelde regeling wijkt in wezen niet af van de regeling van titel 3.6. Aan de bewindvoerder komt in het algemeen het beheer toe. Voor verdergaande handelingen hebben bewindvoerder en rechthebbende elkaar in beginsel nodig, zij het dat de toestemming van de rechthebbende door een rechterlijke machtiging kan worden vervangen. Voor zover het bewind niet uitsluitend in het belang van de rechthebbende is ingesteld, blijft het ook na vervreemding op de goederen rusten. De bewindvoerder kan in zijn hoedanigheid als vertegenwoordiger van de rechthebbende handelen, maar ook op eigen naam optreden."
- ↑ Een mediation-traject is ook mogelijk.
- ↑ Gerechtshof Den Haag, 20 januari 2021, 200.271.859/01, ECLI:NL:GHDHA:2021:549. uitspraken.rechtspraak.nl. Raad voor de Rechtspraak. Geraadpleegd op 27 april 2023. “(citaat, rov. 12:) omdat deze regeling deel uitmaakt van het bewind als bedoeld in artikel 4:153 e.v. BW en de nadere regeling van de bevoegdheden en verplichtingen van de bewindvoerder bij uiterste wil zoals bedoeld in art. 4:171 BW.”
- ↑ a b c d Kamerstuk Tweede Kamer 17 141 nr 9, zittingsjaar 1991-1992, Tweede Nota van Wijziging, p. 8, 12, 16, 17 - Online publicatie
- ↑ Zie voor wettelijke inperkingen bij testamentair bewind in een gemeenschappelijk belang art. 4:167 lid 2 en 3 BW
- ↑ a b c d e f g h i j Schols, notaris , B.M.E.M. (november 2004). De quasi-wettelijke verdeling als 'Teilungsanordnung' (I). Weekblad voor Privaatrecht, Notariaat en Registratie (W.P.N.R.) 2004 (6571): 228, 229 "(citaat p. 228:) Het door de erflater in de vorm van een afwikkelingsbewind gegoten verdelingsplan heeft derhalve in tegenstelling tot de beroemde voorganger, de verdeling op grond van art. ‘4:1167’ geen goederenrechtelijke werking. (citaat p. 229:) Het feit dat deze regeling gebaseerd is op de wil van erflater, en ook niet te vergeten dat door de werking van art. 4:171 de erfgenamen nagenoeg monddood gemaakt kunnen worden, (...) Bij een afwikkelingsbewind is het immers erflater die spreekt, zij het bij monde van de bewindvoerder."
- ↑ a b c d e f g Schols (kandidaat-notaris), B.M.E.M. (1999/6374). L’exécuteur-testamentair est mort, es lebe der Testamentsvollstrecker! - Een eerste aanzet om tot een ‘modelregeling’ te komen voor een synthese tussen executele en testamentair bewind., WPNR 1999/6374, p. 745. W.P.N.R. 1999: blz. 745
- ↑ a b mr. Peter Blokland, prof. mr. Wim E. Kleijn (Juni 2007). De facultatieve wettelijke verdeling: het redelijke alternatief. Estate Planner 2007
- ↑ a b c De rechtsfiguur afwikkelingsbewindvoerder met vergaande bevoegdheden in de verdeling is ontwikkeld voor gebruik in een notariële constructie met als doel een arrest van de Hoge Raad uit 1903 buitenspel te zetten op grond waarvan belasting kan worden geheven. Voor omzeilen van belastingheffing is essentieel dat bij erfgenamen geen vrijwilligheid bestaat in de fase van de verdeling. Mede-ontwikkelaars van de modelregeling "quasi-wettelijke verdeling" zijn de adviseurs estate planning prof. dr. mr. Bernard Schols en prof. dr. mr. Freek Schols. Een groep estate-planners rond prof. dr. Kleijn ontwikkelde de modelregeling "Facultatieve wettelijke verdeling". Het ontwerpen van modelregelingen met als doel belastingbetaling te ontwijken is wezenlijk onderdeel van de estate planning, waar notariaat, financieel dienstverleners, accountancies en nalatenschapsadviseurs actief zijn.
- ↑ a b Zie voor wettelijke inperkingen bij testamentair bewind in een gemeenschappelijk belang art. 4:167 lid 2 en 3 BW
- ↑ a b c d Huijgen, Prof. mr. W.G. (1 november 2004). Vraagtekens bij het afwikkelingsbewind. Fiscaal Tijdschrift Vermogen (FTV) 2004
- ↑ a b c d e f g Redacteurs: W. Burgerhart, W.D. Kolkman, L.C.A. Verstappen (3 november 2021). Handboek Boedelafwikkeling. Walburg Pers, p. 725 e.v.. ISBN 9789462496781.
- ↑ a b c d e Mellema-Kranenburg, Prof mr T. J. (2021). Executele en Bewind. Wolters Kluwer, "H. 39".
- ↑ a b c d e f g h i Vegter, mr J.B. (23 oktober 2021). Beschouwingen over het bewind in een gemeenschappelijk belang (In het bijzonder het afwikkelingsbewind). W.P.N.R. 2021 (7344)
- ↑ a b c d e f g Boelens, mr. dr. G.G.B. (Januari 2023). Enkele vraagpunten bij de quasi-wettelijke verdeling, mede in het licht van het besluit van 15 juni 2022. Tijdschrift Erfrecht 2023
- ↑ a b onderzoeker, Afwikkelingsbewind is juridisch zorgenkind. juridisch-journalistiek blog over recht & rechtsonzekerheid bij afwikkeling van een nalatenschap. Alliantie van erflaters & erfgenamen (29 januari 2023). Geraadpleegd op 8 juni 2023. “(citaat) Nauwkeurige lezing van de authentieke bronnen, analyse van de gehanteerde rechtsvergelijking, ontrafeling van achterliggend belang en doelstelling en ontmanteling van gebruikte communicatietechnieken voert tot de voorlopige conclusie dat een draagkrachtige juridische fundering om tot rechtsgeldigheid te concluderen, ontbreekt.”
- ↑ a b Arrest Hoge Raad 21 november 2008 ECLI:NL:HR:2008:BD5958
- ↑ Artikel 17 - Het recht op eigendom. European Union Agency for Fundamental Rights (25 april 2015). Geraadpleegd op 12 oktober 2023.
- ↑ Protocol Nr. 1 - Toolkit - www.coe.int. Toolkit. Geraadpleegd op 12 oktober 2023.
- ↑ De Leeuw, Prof. dr. Arianne E. (2022-10). [https://research.vu.nl/ws/portalfiles/portal/214624068/Opheffing_van_het_testamentair_bewind_in_de_rechtspraak.pdf Opheffing van het testamentair bewind in de rechtspraak]. Kwartaalbericht Estate Planning 2022
- ↑ a b Hof ’s-Hertogenbosch 22 juli 2021, ECLI:NL:GHSHE:2021:2317, online publicatie op rechtspraak.nl
- ↑ Testamentair ‘meerderjarigenbewind’ op de schop?. juridisch-journalistiek blog over recht & rechtsonzekerheid bij afwikkeling van een nalatenschap (15 augustus 2023). Geraadpleegd op 18 augustus 2023.
- ↑ Henriette van Zelm van Eldik, Het van toepassing zijnde Frans erfrecht vanaf 2015.
- ↑ Binnen het notariaat wordt de benoeming van een executeur graag gezien als 'de executele', maar daarvan is juridisch dus nadrukkelijk geen sprake. Er kan geen 'executele' worden ingesteld.
- ↑ Perrick, S. (2019). Samenloop bewind en insolventie deelgenoot bij de verdeling van een gemeenschap. Tijdschrift Erfrecht 20 (3): 49–54. ISSN:1874-1681. DOI:10.5553/TE/187416812019020003001.
- ↑ Kamerstuk 3771, nr. 133, Eerste kamer der Staten-Generaal zitting 1968-1969, Memorie van Antwoord omtrent het ontwerp van wet tot vaststelling van Boek 4 van het nieuwe Burgerlijk Wetboek, p. 59 e.v.
- ↑ (27 juli 2012). Verordening (EU) nr. 650/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 4 juli 2012 betreffende de bevoegdheid, het toepasselijke recht, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen en de aanvaarding en de tenuitvoerlegging van authentieke akten op het gebied van erfopvolging, alsmede betreffende de instelling van een Europese erfrechtverklaring (32012R0650).
- ↑ Rechtstreekse werking EU-recht en beleid. Kenniscentrum Europa Decentraal. Geraadpleegd op 12 maart 2023.
- ↑ a b c d REFERENTIE Handelingen Tweede kamer, Zitting 1964-1965, dossier 3771 Nr. 8 Vaststelling van Boek 4 van het nieuwe Burgerlijk Wetboek - Verslag van het mondeling overleg, tevens eindverslag p. 64 "Van de zijde van de Regering werd vastgehouden aan de regeling van de executele volgens het ontwerp. Inderdaad is een uitbreiding van de compententie van de executeur slechts denkbaar door middel van een last. Voor het overige verwees de Regering naar het gestelde in de memorie van antwoord (blz. 101) ten betoge, dat een beslissingsbevoegdheid van de executeur in geschillen tussen de tot de boedelgerechtigden niet wenselijk is. Het is ongewenst, dat de boedelrechter wordt uitgeschakeld, en dan nog door een regeling, die de executeur in een bijzonder moeilijke positie plaatst. Men scheide ook hier de rechterlijke en uitvoerende macht."
- ↑ Met de Tweede nota van wijzigiging, zittingsjaar 1991-1992, wordt het testamentair bewind uit het wetsontwerp bewind in boek 3, overgeheveld naar het wetsontwerp voor boek 4
- ↑ Memorie van toelichting - Invoering Boek 4 en Titel 3 van Boek 7 van nieuw Burgerlijk Wetboek, derde gedeelte (Overgangsrecht) - Parlementaire monitor. www.parlementairemonitor.nl. Geraadpleegd op 31 mei 2023.
- ↑ Respektievelijk de artikelen 160 lid 1, 161 lid 1, 166, 167 lid 2 en 3, 168 lid 1 en 2, 169 lid 2 en 3 van Boek 4 BW
- ↑ Arrest Hoge Raad, 20-11-2015, ECLI:NL:HR:2015:3329. uitspraken.rechtspraak.nl (20 november 2015). Geraadpleegd op 10 februari 2023
- ↑ Respektievelijk de artikelen 154, 158 lid 1, 159 lid 1, 164 lid 1 onder d van Boek 4 BW
- ↑ (21 augustus 2018). Hof Den Haag 7 augustus 2018, nr 200.180.677/01 (GHDHA:2018:1863).. Notamail 2018
- ↑ Prof. mr. E.A.A. Luijten, prof. mr. W.R. Meijer (Februari 2014). De taak van de ‘executeur-afwikkelingsbewindvoerder’. Tijdschrift Erfrecht 2014
- ↑ a b (9 juni 2023). Conclusie Procureur Generaal, Parket bij de Hoge Raad, 23/00034. rechtspraak.nl (ECLI:NL:PHR:2023:691). Geraadpleegd op 2 augustus 2023.
- ↑ Dr. mr. Nathalie Bauduin, dr. mr. Theo Reijnen (2021). Uiterste wil en onderscheiden soorten van uiterste wilsbeschikkingen. Wolters Kluwer.
- ↑ a b Van Wijk-Verhage, Mr. dr. E. (27 augustus - 3 september 2022). Werkt het gesloten stelsel van uiterste wilsbeschikkingen in de rechtspraktijk verstarrend?. Weekblad voor Privaatrecht, Notariaat en Registratie (W.P.N.R.) 2022 (7381)
- ↑ Ook buiten het erfrecht zijn verspreid over de verschillende wetten nog enkele uiterste wilsbeschikkingen te vinden, bijvoorbeeld in de Wet op de Lijkbezorging het beschikken over de uitvaartwensen (art. 19 lid 1 jo 18)
- ↑ a b c Redactie, Mireille de Waij: “Maak op tijd een testament en benoem een drie sterren executeur”. Vereniging Nederlandse Organisatie voor Executeurs NOVEX. Stichting NOVEX (1 augustus 2019). Geraadpleegd op 2 december 2022. “| citaat van een notaris: “Wanneer cliënten mij willen benoemen tot executeur, doe ik dat alleen wanneer ik drie sterren krijg. Ik vind het belangrijk om de nalatenschap volledig te kunnen afwikkelen. Ook wanneer de verdeling van de nalatenschap bemoeilijkt wordt doordat erfgenamen andere wensen hebben”,”
- ↑ a b c Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 16 mei 2019, zaaknummer 200.248.774, ECLI:NL:GHARL:2019:4239. uitspraken.rechtspraak.nl. Raad voor de Rechtspraak. Geraadpleegd op 12 januari 2023. “(citaat:) De wetgever gaat blijkens artikel 4:42 lid 1 BW uit van een gesloten systeem van uiterste wilsbeschikkingen. In de wet is niet de mogelijkheid opgenomen bij uiterste wilsbeschikking te bepalen dat de kantonrechter een deskundige benoemt, laat staan dat - indien de kantonrechter dat zou doen - dat een beslissing is waartegen hoger beroep openstaat. De uiterste wilsbeschikking van [de erflater] inzake de benoeming van een deskundige door de kantonrechter is dan ook nietig. Dat betekent dan ook dat [de beschermingsbewindvoerder] (en [de onderbewindgestelde] ) niet ontvankelijk is (zijn) in het verzoek tot benoeming van een deskundige.”
- ↑ a b c d Gerechtshof Amsterdam 9 maart 2021, zaaknr. 200.277.856/01, ECLI:NL:GHAMS:2021:696. uitspraken.rechtspraak.nl. Raad voor de Rechtspraak. Geraadpleegd op 25 april 2023. “(citaat:) 5.6.2. Daarmee heeft de erflater een beschikking gegeven die niet past binnen het gesloten stelsel van de wet. (...) De bepaling van artikel 1:144 lid 2 BW is van regelend recht. De testateur mag hiervan in zijn testament afwijken en materieel een andere beloning vaststellen, dat wil zeggen een hogere, een lagere of geen beloning. Naar het oordeel van het hof volgt daaruit niet de mogelijkheid te bepalen dat het loon op verzoek door een kantonrechter kan worden vastgesteld. De wet kent geen concrete wetsbepaling op grond waarvan het mogelijk is een dergelijk verzoek aan de kantonrechter te doen (artikel 261 Rv). Laat staan dat hij een relatief niet bevoegde kantoorrechter kan aanwijzen. Daarbij komt dat de erflater gezien het gesloten stelsel niet bevoegd is een hoger beroepsmogelijkheid uit te sluiten of een bevoegdheid te creëren voor een executeur of een erfgenaam die de wet niet kent. (...) 5.6.3. Anders dan [verweerder] meent, doet aan het voorgaande niet af dat het in de notariële praktijk al jarenlang gebruikelijk is dit soort bepalingen in testamenten op te nemen en evenmin dat dit soort bepalingen volgens [verweerder] voorziet in een maatschappelijke behoefte gezien het bepaalde in artikel 4:42 BW. Van conversie, zoals [verweerder] verder betoogt, van de omstreden testamentaire bepaling in een last kan geen sprake zijn. De erflater heeft immers geen verplichting opgelegd, maar enkel een bevoegdheid gecreëerd. Voor zover [verweerder] zich beroept om de beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid, gaat ook dit beroep niet op. Het is in beginsel aan de erfgenamen de in het testament door de erflater uitgedrukte wensen te eerbiedigen (...).”
- ↑ a b c J.B. Vegter, Beschouwingen over het bewind in een gemeenschappelijk belang (In het bijzonder het afwikkelingsbewind), WPNR 2021, afl. 7344, par. 4 en Vegter, Beschouwingen over bewind dat bij uiterste wil is ingesteld in het belang van een ander dan de rechthebbende, WPNR 2021, afl. 7350, met name par. 4 en 7. Vegter wijst erop dat als erflater bij uiterste wilsbeschikking een testamentair bewind in een gemeenschappelijk belang heeft ingesteld en in het testament aan de bewindvoerder zelfstandige ‘verdelingsbevoegdheid’ heeft toegekend, de bewindvoerder de verdeling zoveel mogelijk in overleg met de erfgenamen dient te doen. Dit wordt volgens Vegter bij de modelregeling 'quasi-wettelijke verdeling' te veel uit het oog verloren. Vegter stelt de vraag of de langstlevende echtgeno(o)t(e) als bewindvoerder alleen met het eigen belang bij toedeling van goederen rekening mag houden.
- ↑ J.B. Vegter, Over de quasi wettelijke verdeling en andere verzorgingsmakingen ten behoeve van de langstlevende echtgenoot, WPNR 2020, afl. 7307, p. 915, 916
- ↑ B.M.E.M. Schols beveelt in zijn artikel in W.P.N.R. 2004/6572, p. 243 in het kader van de rechtsgeldigheid aan, in het testament op te nemen dat de bewindvoerder de erfgenamen in ieder geval moet horen.
- ↑ infotaris, Executeur testamentair verkoopt huis, mag dat?. infotaris (6 juni 2022). Geraadpleegd op 14 april 2023.
- ↑ a b Huijgen, mr. dr. P., Sombroek-van Doorm, M.; Leun, J. van der; Ellian, A.; Boom (redactie) (2021). Cum Suis: Vriendenboek Carel Stolker. Universiteit Leiden, "De rol van de rechtswetenschap en het notariaat", p. 169-180.
- ↑ Van Es, P.C. (2008). Notarieel tuchtrecht en civielrecht; meten met twee maatmannen?. Bw-Krant Jaarboek 2008
- ↑ Notariskamer hof Amsterdam neemt civielrechtelijke maatstaf Novitaris-arrest van Hoge Raad over. Persbericht Gerechtshoven
- ↑ Arrest Hoge Raad 21 juni 1929, Nederlandse Jurisprudentie 1929, p. 1325 "Elisabeth"
- ↑ Schols is afgestudeerd in het notarieel recht en de belastingkunde, promoveerde in 2008 op het onderwerp executeur en is vanaf 2009 hoogleraar Successierecht aan de Radboud Universiteit (deeltijd) en beroepsmatig adviseur B2B estate planning.
- ↑ Executeur benoemen. Notaris.nl. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ Schols , B.M.E.M., notaris (2004). De quasi-wettelijke verdeling als 'Teilungsanordnung' (II slot). W.P.N.R. 2004 (2004/6572): 243, 244, 249 "(citaat p. 243:) Veel spectaculairder is de mogelijkheid die erflater heeft om zelf de verdeling vast te stellen, de zogeheten ‘Teilungsanordnung’, § 2048 BGB. (...) De vraag die meteen opkomt is of een dergelijke Teilungsanordnung ook naar ons huidige erfrecht mogelijk is. Het antwoord hierop vinden we in art. 4:42, waar het ‘gesloten stelsel’ van uiterste wilsbeschikkingen is neergelegd. Alleen wat in de wet de sticker ‘uiterste wilsbeschikking’ krijgt, behoort tot de mogelijkheden. Het overlaten van de verdeling aan een derde behoort niet tot de mogelijkheden. (citaat 244:) Overigens werkt de Teilungsanordnung evenals de verdeling door erflater belichaamd in het afwikkelingsbewind ‘nur schuldrechtlich’ oftewel slechts verbintenisrechtelijk. Er dienen nog leveringsvoorschriften in acht genomen te worden. (citaat p. 249:) Als het ware komt de hele nalatenschap onder een deken te liggen die de zeggenschap van de deelgenoten volgens de algemene spelregels van titel 3.7 doet verstikken en waardoor erflater de kans krijgt zijn eigen spelregels op de verdeling van de nalatenschap van toepassing te verklaren."
- ↑ Hoge Raad 28 juni 2013, ECLI:NL:HR:2013:39 (AA20130677 met noot A.J.M. Nuytinck)
- ↑ mr. Peter Blokland, prof. mr. Wim E. Kleijn (Juni 2007). De facultatieve wettelijke verdeling: het redelijke alternatief. Estate Planner 2007
- ↑ Schenk- en Erfbelasting, waardering, Belastingdienst/Corporate Dienst Vaktechniek Besluit van 15 juni 2022, nr. 2022-0000013460Staatscourant, Nr. 16195, 24 juni 2022
- ↑ a b Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 30 januari 2020, zaaknr. 200.266.383_01, ECLI:NL:GHSHE:2020:281 (verzoekschriftprocedure). uitspraken.rechtspraak.nl (2 mei 2020). Geraadpleegd op 12 oktober 2022.
- ↑ Kuijsten, Sylvia, Erfrecht is booming business. Het Advocatenblad (4 mei 2018). Geraadpleegd op 15 mei 2022.
- ↑ De ‘booming business’ van erfrechtplanbureaus. TV programma 'Kassa'. BNNVARA (19 oktober 2019). Geraadpleegd op 16 mei 2022.
- ↑ Grotere erfenissen zorgen voor meer ruzie. NPO Radio 1 (22 april 2023). Geraadpleegd op 17 mei 2023.
- ↑ Schols, B.M.E.M. (1998). Gouden tijden voor de executeur-testamentair!. W.P.N.R. 1998
- ↑ Conclusie P-G Parket bij de Hoge Raad 9 juni 2023, ECLI:NL:PHR:2023:691
- ↑ a b c De Lange, mr K.D. (Maart 2006). Gouden tijden voor de executeur?. Nieuw Erfrecht 2006-03 2006
- ↑ a b Kamerstukken II, vergaderjaar 1991-1992, 17 141, nr. 9, p. 8; p. 12; p. 14, p. 16, p. 17Citaat dat voor modelregeling wordt gebruikt: p. 17: "Zo kan de erflater de bewindvoerder opdragen om de rechthebbende periodiek uitkeringen uit het bewindsvermogen te doen. Hij kan tevens bepalen dat de beschikkingsbevoegdheid uitsluitend aan de bewindvoerder toekomt, zonder medewerking van de rechthebbende doch met machtiging van de kantonrechter; hij kan eveneens bepalen dat de bewindvoerder zonder medewerking van de rechthebbende èn zonder machtiging van de kantonrechter kan beschikken." Door wetgever aangegeven kader: p. 8: "Aan de bewindvoerder komt in het algemeen het beheer toe. Voor verdergaande handelingen hebben bewindvoerder en rechthebbende elkaar in beginsel nodig, zij het dat de toestemming van de rechthebbende door een rechterlijke machtiging kan worden vervangen." (...) "De rechtsgevolgen van het bewind worden voor een belangrijk deel bepaald door de vraag in wiens belang dit bewind is ingesteld." p. 12: "Paragraaf 3. De gevolgen van het bewind 1. Bewind betekent vóór alles: beheer. De hoofdtaak van de bewindvoerder is het beheren van een goed, van een aantal goederen of van een vermogen. Al omvat het bewind over een onderneming meer dan het bewind over een vermogen dat uit spaarbrieven bestaat, tot de normale taak van de bewindvoerder behoort het niet, door zijn transacties de goederen onder het bewind aan bijzondere risico's bloot te stellen. Integendeel, het bewind wordt juist ingesteld om het vermogen tegen zulke risico's te beschermen of om het te vereffenen. Aldus beheerst de aard van het bewind de rechtsgevolgen die in deze paragraaf worden omschreven. 2. Voor de nadere detaillering is van essentiële betekenis, in wiens belang of voor welk doel het bewind is ingesteld. (...) Ad c. Een aantal goederen of, zoals in het erfrecht veelvuldig zal voorkomen, een aantal aandelen in een vermogen behoort bijeen en behoort, duurzaam of tot aan de verdeling, als eenheid te worden beheerd. p. 14: Hierboven is er, onder 1, reeds op gewezen dat kenmerkend voor het bewind het beheer door de bewindvoerder is; hij neemt dat beheer als het ware van de rechthebbende over, voor zover dat recht strekt. Dit recht kan eigendom zijn maar bijv. ook vruchtgebruik of een persoonlijk recht als huur of bruikleen. p. 16: Artikel 1o. Zie de artikelen 3.6.1.5 leden 2 en 3 en 1:441 leden 2 en 3. (Zie voor het eerste lid van deze artikelen, dat een andere materie regelt, artikel 1r lid 1). Zoals uit artikel 11 blijkt, is de normale en hoofdtaak van de bewindvoerder het beheer van de bewindsgoederen. Niet altijd zal hij daarmede kunnen volstaan, in het bijzonder, indien de opbrengst der goederen onvoldoende is tot dekking van de beheerskosten of omdat anderszins de omstandigheden nopen tot het treffen van buitengewone maatregelen. In die gevallen moet de bewindvoerder wel de nodige voorzieningen kunnen treffen maar hij mag dit niet vrijelijk, buiten de rechthebbende, de eventuele andere belanghebbende of de rechter, om.
- ↑ Van der Burght e.a., Parl. Gesch. BW Boek 4 2002, p. 837.
- ↑ a b Kamerstukken II, vergaderjaar 1991-1992, 17 141, nr. 9, p. 8; p. 12; p. 17
- ↑ REFERENTIE Handelingen Tweede kamer, Zitting 1964-1965, dossier 3771 Nr. 8 Vaststelling van Boek 4 van het nieuwe Burgerlijk Wetboek - Verslag van het mondeling overleg, tevens eindverslag p. 64 "Van de zijde van de Regering werd vastgehouden aan de regeling van de executele volgens het ontwerp. Inderdaad is een uitbreiding van de compententie van de executeur slechts denkbaar door middel van een last. Voor het overige verwees de Regering naar het gestelde in de memorie van antwoord (blz. 101) ten betoge, dat een beslissingsbevoegdheid van de executeur in geschillen tussen de tot de boedelgerechtigden niet wenselijk is. Het is ongewenst, dat de boedelrechter wordt uitgeschakeld, en dan nog door een regeling, die de executeur in een bijzonder moeilijke positie plaatst. Men scheide ook hier de rechterlijke en uitvoerende macht."
- ↑ redactie (2023-02). Mogelijkheid voor beëindigen taken door aangewezen executeur. De Notariskrant 2023
- ↑ redactie, Executeur. Brenner Advocaten. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ mr Knoppers, Petra;, mr Müller, Eveline (10 maart 2011). Hoe ver mag de executeur gaan?. Het Advocatenblad, Boom juridisch Den Haag 2011
- ↑ ScholsBurgerhartSchols (26 oktober 2006). Rechtbank Den Haag 11 oktober 2006. Estate Tip Review 2006
- ↑ Schols, B.M.E.M.; Burgerhart, W.; Schols, F.W.J.M., ScholsBurgerhartSchols - Research & Development en Legal Opinions. www.scholsburgerhartschols.nl. Geraadpleegd op 12 april 2023.
- ↑ Professor dr. mr. B.M.E.M. (Bernard) Schols werkt in deeltijd als hoogleraar Successierecht en is tevens vennoot en directeur van meerdere bedrijven die professioneel adviseren in estate planning, een modellenboek en diverse tijdschriften uitgeeft en nagenoeg alle cursussen en opleidingen betreffende de onderwerpen executeur en testamentair bewind voor studenten, notariaat, advocatuur, executeurs en rechterlijke macht verzorgen en de opleiding voor ondersteuners in het notariaat. Zie website ScholsBurgerhartSchols ScholsBurgerhartSchols estate planners & notarieel-juridisch adviseurs V.O.F. ScholsBurgerhartSchols I B.V. 'Bis zum bitteren Ende' Holding B.V. ScholsBurgerhartSchols II B.V. ScholsBurgerhartSchols III B.V. Estate Tip Education B.V. | Instituut Notariele Medewerkers (INM)
- ↑ Schols, B.M.E.M.; Burgerhart, W; Schols, F.W.J.M., ScholsBurgerhartSchols - Freek Schols. www.scholsburgerhartschols.nl. Geraadpleegd op 12 april 2023.
- ↑ Prof. dr. mr. Freek Schols is redacteur van het handboek 'Asser'. Door de functies als auteur en redacteur zijn de twee vennoten, samen met derde vennoot prof. dr. mr. Wouter Burgerhart, gezichtsbepalend voor opvattingen in 'de literatuur'
- ↑ Schols, F.J.W.M. (2004). Preadvies Bewindvoering, voor Koninklijke Notariële Broederschap. KNB, par. 2.5.
- ↑ a b Schols, B.M.E.M. (Augustus 2020). Volmacht uit het hiernamaals.. Actioma - Tijdschrift Faculteit der Rechtsgeleerdheid Radboud Universiteit 2020: p. 9, p. 12 "p. 12 - Dwangvertegenwoordiging: "'De afwikkelingsbewindvoerder is bevoegd om over de goederen van mijn nalatenschap als vertegenwoordiger van de erfgenamen te beschikken, als ware hij enig rechthebbende en derhalve zonder medewerking/toestemming/machtiging/goedkeuring van welke aard dan ook, zulks met toepassing van het beginsel van zaaksvervanging." Ik realiseer me dat ik de Nederlandse executeur (al de hele tijd) onderdompel in de Duitse rechtssferen, maar we leven nu eenmaal in Europa en daar geldt vaak 'Germania docet.' - M.b.t. vaak: "In het voetbal is dit niet meer zo vanzelfsprekend.""
- ↑ Noot: In het universitair onderwijs erfrecht aan de Radboud Universiteit Nijmegen wordt door Freek Schols ook als argument gegeven: "Nederland is een Germaans volk". (Collegeaantekeningen Erfrecht 2020/2021 op StudeerSnel)
- ↑ Bauduin, mr. dr. N.V.C.E. (Nathalie), Een kritische noot bij recente uitspraken over het gesloten stelsel van uiterste wilsbeschikkingen. FBN Juristen (17 januari 2022). Geraadpleegd op 16 december 2022.
- ↑ Wegwijs bij vertegenwoordiging voor en door familie. Goedvertegenwoordigd. Geraadpleegd op 9 augustus 2022.
- ↑ Ministerie van Volksgezondheid Welzijn en Sport, Vertegenwoordiging in de Wet zorg en dwang (Wzd) (27 december 2019). Geraadpleegd op 9 augustus 2022.
- ↑ Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 30 januari 2020, zaaknr. 200.266.383_01, ECLI:NL:GHSHE:2020:281 (verzoekschriftprocedure). uitspraken.rechtspraak.nl (2 mei 2020). Geraadpleegd op 12 oktober 2022.
- ↑ Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 25-02-2020, ECLI:NL:GHSHE:2020:696. uitspraken.rechtspraak.nl. Geraadpleegd op 12 april 2023.
- ↑ Website Koninklijke Notariële Broederschap (KNB) | Website Nederlandse Organisatie Voor Executeurs (NOVEX) | Website Estate-Planners in het Notariaat (EPN)
- ↑ Consumentenbeleid: beginselen en instrumenten | Infopagina's over de Europese Unie | Europees Parlement. www.europarl.europa.eu. Geraadpleegd op 26 april 2023.
- ↑ Prof. mr. E.A.A. Luijten, prof. mr. W.R. Meijer (Februari 2014). De taak van de ‘executeur-afwikkelingsbewindvoerder’. Tijdschrift Erfrecht 2014
- ↑ Beemhaar, W. (2017). Het testamentaire erfrecht en de ars notariatus. Fiscaal Tijdschrift Vermogen, 18(3):17 2017
- ↑ (6 september 2013). , Hoge Raad 6 september 2013, zaaknr. 11/05503. De Rechtspraak (ECLI:NL:HR:2013:BY5241).
- ↑ T.H. Sikkema (2018). Beginsel en begrip van verdeling (dissertatie). Universiteit Leiden, pp. 2, 3.
- ↑ Wouter Burgerhart, Wilbert Kolkman, Leon Verstappen (1 februari 2023). Handboek Boedelafwikkeling. Walburg Pers.
- ↑ M.J.A. van Mourik, F.W.E.M. Schols (2021). Erfrecht | Serie Monografieen Privaatrecht. Woltera Kluwer.
- ↑ Iedereen kan lid worden van branchevereniging NOVEX na het volgen van een driedaagse cursus zonder aanwezigheidsplicht of examen die 'leergang' wordt genoemd.[1] Daarna kan men zich laten 'certificeren' als executeur en mag men het predicaat 'Gecertificeerd executeur' voeren. Er is geen toezicht, geen gedragscode die kan worden gehandhaafd.