De Belgische ambassade in Tokio (Frans: Ambassade de Belgique au Japon; Japans: 在日ベルギー大使館) is de Belgische diplomatieke vertegenwoordiging in Japan.

Tot november 2007 lag de ambassade in een residentiële wijk van de Japanse hoofdstad Tokio. Volgens de mythe was dit gebouw een geschenk van de Japanse keizer aan België. De oorsprong van de mythe ligt in de Kanto-aardbeving van 1923. De Belgische ambassade kwam grotendeels ongedeerd uit die zware aardbeving, maar regeringsgebouwen leden zware schade. Japan koos een nieuw terrein uit voor zijn regeringswijk, dat minder schokgevoelig was.

In die zone lag de Belgische ambassade. Japan kocht België uit, en Brussel zag wel iets in het terrein van de oude ambassade van dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije. Maar Kishichirō Ōkura had daar zijn oog al op laten vallen voor de bouw van een hotel. Ōkura faciliteerde de aankoop door België van een grote villa in koloniale stijl, die ontworpen was door de bekende Britse architect Joseph Josiah Conder en die smaakvol bemeubeld was door de overleden vorige eigenaar, Katō Tomosaburō, ex-premier.

In januari 1929 nam de Belgische ambassadeur, baron Albert de Bassompierre, zijn intrek in de villa in Nibancho in het stadsdeel Chiyoda. De villa deed tegelijk dienst als ambassade en residentie. Op een vrijgemaakt aanpalend terrein kon de ambassade een consulaat bouwen, en woningen voor de andere diplomaten.

België werd daarmee een van de weinige staten, samen met het Verenigd Koninkrijk, die hun ambassade binnen de perimeter van de oudste stadswal hadden, dicht bij het keizerlijk paleis. Die locatie, plus de hulp van prominenten in de transactie, gaf allicht aanleiding tot de fabel van de keizerlijke gift.

In 1941 verbrak België zijn betrekkingen met Japan. Het jaar daarna werd zijn ambassadecomplex totaal vernield in een Amerikaans bombardement op Tokio.

Pas in 1960, na de betaling in 1955 van een oorlogsschadevergoeding aan de Belgische regering, was het nieuwe complex klaar. De architectuur van het nieuwe gebouw was veel banaler dan de vorige. Maar het complex, omgeven door een traditionele Japanse witte muur, bleef een prestigieus ensemble, met zijn residenties voor zijn diplomaten en zijn mooie tuin met zwembad.

België verkoos de ambassade te verkopen, en schreef een aanbesteding uit. De opbrengst bedroeg 400 miljoen euro. België verkocht twee derde van de grond, en behield de rest. Een consortium bouwde een acht verdiepingen hoog nieuw ambassadegebouw met residenties voor de diplomaten. Het ambassadegebouw opende in 2010 de deuren.