| Chris Fairclough | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
Chris Fairclough in 1983
| ||||||||
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Volledige naam | Courtney Huw Fairclough | |||||||
| Geboortedatum | 8 maart 1964 | |||||||
| Geboorteplaats | Nottingham,  Engeland
| |||||||
| Lengte | 180 cm | |||||||
| Positie | Centrale verdediger | |||||||
| Clubinformatie | ||||||||
| Voetbalcarrière geëindigd in 2001 | ||||||||
| Senioren | ||||||||
| ||||||||
| Interlands | ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
Courtney Huw "Chris" Fairclough (Nottingham, 8 maart 1964) is een Engels voormalig voetballer die als centrale verdediger speelde. Fairclough won als speler van Leeds United de First Division vlak voor de oprichting van de Premier League in 1992.
Clubcarrière
Nottingham Forest
Fairclough begon zijn carrière bij het Nottingham Forest van de legendarische coach Brian Clough.[1] Tussen 1981 en 1987 speelde hij 107 competitieduels voor Forest. Fairclough verliet de club in 1987.
Tottenham Hotspur
Fairclough verhuisde naar Tottenham Hotspur. Na zijn vertrek won Nottingham Forest in 1989 en 1990 tweemaal achtereen de League Cup. Hij speelde twee seizoenen voor Spurs, maar won geen prijzen.[2]
Leeds United
In 1989 was Leeds United zijn volgende bestemming. Fairclough steeg in 1990 met de club, vanaf 1988 geleid door Howard Wilkinson, naar de First Division (de voorloper van de Premier League). Met zijn verdedigingspartner Chris Whyte was hij een belangrijke pion van het elftal.[3] Twee jaar na de promotie werd Leeds landskampioen onder Wilkinson, de laatste landstitel uit de clubgeschiedenis anno 2020.[4] Fairclough, in die tijd met David Wetherall naast zich, was nog steeds belangrijk. Fairclough en Wetherall (de centrale verdedigers), Lee Chapman en Rod Wallace (de topscorers), Éric Cantona, Gary McAllister en Gary Speed (de technisch vaardige spelers) en doelman John Lukic waren de steunpilaren. Fairclough bracht drie seizoenen met Leeds in de Premier League door, maar verloor uiteindelijk ook zijn basisplaats centraal in de verdediging. Wilkinson was desondanks nog steeds de trainer, maar anderen kregen de voorkeur boven Fairclough.
Bolton Wanderers
In 1995 verliet Fairclough Elland Road en tekende een contract bij de toenmalige tweedeklasser Bolton Wanderers, waarmee hij promotie naar de Premier League afdwong in 1997. Hij werd opnieuw een dragende speler en speelde 90 competitiewedstrijden voor Bolton Wanderers op het hoogste en tweede niveau. Hij maakte acht doelpunten.[5]
Latere carrière
Fairclough kwam later nog uit voor Notts County (1998-1999) en York City (1999-2001). De centrale verdediger ging op 37-jarige leeftijd met pensioen.[6]
Erelijst
Leeds United AFC
- 1992
- Bolton Wanderers FC
Zie ook
- Lijst van spelers van Leeds United AFC
- Lijst van spelers van Nottingham Forest FC
- Lijst van spelers van Tottenham Hotspur FC
Externe links
- Statistieken van Chris Fairclough op Premier League.com
- Spelersprofiel van Chris Fairclough op Transfermarkt.nl
- ↑ (en) The team that Brian built and the shadow he leaves The Guardian, 28 juli 2008. Gearchiveerd op 13 februari 2020.
- ↑ (en) Chris Fairclough was a gamble that paid off for everyone Leeds Live, 13 juli 2018. Gearchiveerd op 12 september 2022.
- ↑ (en) Simpson, Dave (20 juni 2013). The Last Champions: Leeds United and the Year that Football Changed Forever. Bantam. ISBN 9780857501011. Gearchiveerd op 12 juni 2023. Geraadpleegd op 13 februari 2020.
- ↑ (en) It is 25 years since an English manager last won the league... the story of Vinnie Jones' shotgun, Eric Cantona and how Howard Wilkinson and Leeds beat Manchester United to the title The Daily Mail, 25 april 2017
- ↑ (en) Chris Fairclough - Profiel Sporting Heroes, Geraadpleegd op 13 februari 2020. Gearchiveerd op 13 februari 2020.
- ↑ (en) Fairclough settles up with City The York Press, 3 maart 2001. Gearchiveerd op 13 februari 2020.
