Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Daalbrikgronden is een bodemtype binnen het Nederlandse systeem van bodemclassificatie en behoort tot de xerobrikgronden . Deze gronden hebben in de briklaag (B-horizont ) gleyverschijnselen . Soms is deze gley een gevolg van kwel uit hogergelegen rivierterrassen . Ze komen voor in vrij laag gelegen oude rivierkleigronden van het laagterras van de Maas . Ze zijn ook te vinden in de dalen van het Limburgse lössgebied . De naam daalbrikgrond verwijst hiernaar. In het lössgebied is de gevlekte briklaag bedekt met een laag colluvium .
De onderstaande tabel omvat een schematische uiteenzetting van het bodemprofiel van een daalbrikgrond.
Horizont
Diepte
Omschrijving
Ap
0–20 cm
donkerbruine, zeer lichte zavel ; kruimelige structuur ; 3% humus
E
20–40 cm
donker geelbruine, zeer lichte zavel; kruimelige structuur; poreus
EB
40–50 cm
donkerbruine, matig lichte zavel; zwak blokkige structuur; zeer poreus
Bt
50–70 cm
donkerbruine, matig lichte zavel; blokkige structuur; duidelijk zichtbare kleiinspoeling
Btg
70–90 cm
bruine, zware zavel met grijze (reductie )- en roestvlekken ; sterk blokkige structuur; zeer duidelijk zichtbare kleiinspoeling; zwak poreus
BCg
> 90 cm
zeer lichte zavel, in kleur overeenkomend met Btg; roest- en reductievlekken nemen toe met diepte; zwak onregelmatig blokkig tot massieve structuur
Bronnen, noten en/of referenties
Bakker, H. de en J. Schelling, 1989 - 2e gew. druk bewerkt door J. Brus en C. van Wallenburg. Systeem voor de bodemclassificatie voor Nederland, de hogere niveaus. Pudoc, Wageningen. [1]