Digitale detox (letterlijk "digitaal ontgiften") betekent doelbewust een pauze inlassen in het gebruik van digitale apparaten, om overmatige schermtijd te beperken en offline-activiteiten te bevorderen. Deze praktijk is ontstaan als reactie op het toenemende gebruik van digitale technologie, en meer bepaald vanuit de bezorgdheid over de impact van schermverslaving op de gezondheid en het mentale welzijn. Middelen daartoe variëren van het stellen van grenzen aan het gebruik van apparaten tot volledige onthouding, soms ondersteund door speciale retraites of reispakketten. Hoewel "digitale detox" in vele gevallen positieve effecten heeft opgeleverd inzake concentratie, relaties en algeheel welzijn, kan het ook de sociale druk en de angst om dingen te missen (FOMO) vergroten.
Literatuur
In 2021 verscheen een vergelijkend onderzoek naar wetenschappelijke publicaties waarin werd nagegaan in hoeverre "digitale detox" effectief gezondheid en welzijn, sociale relaties, zelfcontrole of prestaties kan verbeteren.[1]
Sedert 2017 verschenen ook al meerdere boeken over het onderwerp, vaak met als uitgangspunt de vraagstelling "Is een virtuele ervaring hetzelfde als een fysieke ervaring?"
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Digital detox op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- Schnitzler, Hans (28 september 2017). Kleine filosofie van de digitale onthouding. De Bezige Bij. ISBN 9789023477280.
- ↑ (en) Radtke, T., Apel, T., Schenkel, K., Keller, J., & von Lindern, E., Digital detox: An effective solution in the smartphone era? A systematic literature review.. Mobile Media & Communication, 10(2), 190-215 (15 juli 2021). Gearchiveerd op 15 juli 2021.