Heloïse de Villefort is een figuur in de roman De Graaf van Monte Cristo (1844) van Alexandre Dumas.

Heloïse is de tweede vrouw van Gérard de Villefort en de moordenares van haar schoonouders, de butler Barrois, de Saint-Mérans, haar zoon Édouard en haar stiefdochter Valentine. De moordpoging op Valentine is echter mislukt

Heloïse heeft de graaf van Monte Cristo in Italië ontmoet. De graaf van Monte Cristo was destijds in Perugia, waar Heloïse met Valentine was. Daar heeft Monte Cristo Heloïse, op de hoogte van haar plannen, ingewijd in de kunsten van het gifmengen. Later in Parijs heeft Heloïse zich de kunst van de toxicologie aangeleerd.

Heloïse wordt uiteindelijk betrapt. Zij dacht Valentine te hebben vergiftigd doch is niet op de hoogte van de geheime doorgang in de slaapkamer van Valentine. Als Heloïse 's nachts Valentine vergiftigt en het restant water weggooit, ziet zij 's ochtends dat het glas nog water bevat. Inmiddels is de dokter gearriveerd. Hij constateert dat er brucine in het water zit. Heloïse weet zeker dat ze haar sporen heeft uitgewist. Monte Cristo heeft 's nachts Valentine in een kunstmatige dood gebracht en het glas weer gevuld met het gif dat Heloïse heeft gebruikt. Heloïse is aldus op heterdaad betrapt.

De dokter vertelt zijn bevindingen aan De Villefort die op zijn beurt Heloïse confronteert met de beschuldigingen. Zij krijgt van hem de mogelijkheid de eer aan zichzelf te houden door zichzelf te vergiftigen. In haar laatste wraakneming neemt zij haar jonge zoon Édouard mee. De Villefort treft zijn vrouw na thuiskomst van de rechtbank nog net levend aan.