Herman Damveld is een energiedeskundige, zelfstandig onderzoeker en publicist, woonachtig in Stad Groningen. Damveld is afgestudeerd in econometrie en wetenschapsfilosofie in Groningen. Hij was in de jaren 80 adviseur van PvdA-Kamerlid Kees Zijlstra.

Herman Damveld studeerde af in econometrie en wetenschapsfilosofie, met als specialiteit de wetenschappelijke grondslagen van rekenmodellen.

Damveld raakte omstreeks 1976 geïnteresseerd in energievraagstukken. Hij sloot zich aan bij verscheidene organisaties die zich verzetten tegen kernenergie. Hij was onder meer adviseur van de Stichting Natuur en Milieufederatie Groningen samen met onder anderen Joop Boer en Klarissa Nienhuys. Later nam hij zitting in Raad van Toezicht van in 2010 opgerichte Stichting Co2ntramine, Platform rond de diepe ondergrond en de energie van Noord-Nederland, die aandacht vroeg voor de bezwaren en gevaren van ondergrondse CO₂-opslag. Damveld probeert zijn idealen voor een duurzame wereld ook in zijn eigen leven toe te passen, bijvoorbeeld door geen vlees te eten en zoveel mogelijk zijn eigen energie op te wekken.

Damveld staat uitgesproken kritisch tegenover het gebruik van kernenergie. Hij wijst er op dat kernenergie erg duur is. Hij waarschuwt ook voor de technische en economische (on)haalbaarheid van Small Modular Reactors (SMRs).^[1] Damveld stelt ook dat kernenergie geen oplossing is voor het klimaatprobleem. Hij wijst er op, dat de productie ervan niet CO₂-neutraal is, omdat hierbij veel indirecte CO₂ vrijkomt.^[2]

Damveld speelde een belangrijke rol in het verzet tegen opslag van radioactief afval in zoutkoepels in Groningen en Drenthe. Hij waarschuwde dat zo'n opslag in Groningen zou betekenen dat plaatsen als Onstwedde, Bourtange of Pieterburen van de kaart zouden moeten verdwijnen.^[3] Damveld organiseerde daarom bijeenkomsten in de drie dorpen, om mensen daarop te wijzen.^[4] In mei 2025 publiceerde hij het boekje "Zoutkoepels, kleilagen en opslag kernafval". Hij argumenteert dat de zoutkoepel Gasselte-Drouwen volgens de door de regering gebruikte criteria de enige plek in Nederland is die in aanmerking zou kunnen komen voor een proefboring naar de geschiktheid voor de bouw van een eindopslag radioactief afval.^[5][6]

Damveld schreef talloze boeken en rapporten ^[7] en daarnaast honderden artikelen in vak-, week- en dagbladenover energie en later ook over de aardbevingen, aardgaswinning en CO₂-opslag in Groningen.^[8]

• 2017: Gas uit Groningen: vijf jaar na de aardbeving bij Huizinge. Een boek over de aardbevingen, geschreven op verzoek van de Socialistische Partij.^[9]
• 2020: Gaswinning Groningen, een bewogen geschiedenis, Uitgeverij Profiel te Bedum..^[10]
• 2025: Zoutkoepels, kleilagen en opslag kernafval. Over de eindopslag radioactief afval in het licht van de geplande nieuwe kerncentrales, met in het kort de geschiedenis van het Nederlandse kernafvalbeleid.^[11]

• Ooggetuigen van de gaswinning. Filmbank Groningen, Interview met Herman Damveld door Perrie Hoekstra, 11-07-2024 (video 1:50)