| Interneringskamp Copieweg | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Interneringskamp Copieweg (1941)
| ||||
| Locatie | ||||
| Locatie | Noord, Para | |||
| Coördinaten | 5° 40′ NB, 55° 13′ WL | |||
| Status en tijdlijn | ||||
| Oorspr. functie | interneringskamp | |||
| Huidig gebruik | school | |||
| Start bouw | 10 mei 1940[1] | |||
| Sluiting | februari 1947[2] | |||
| Detailkaart | ||||
  | ||||
| ||||
Interneringskamp Copieweg was een Nederlands interneringskamp in Suriname tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het werd gebruikt voor de internering van burgers van Duitse nationaliteit. Later werden ook politieke gevangenen in het kamp opgesloten.[3] Copieweg was oorspronkelijk een internaat van de Rooms-Katholieke kerk voor Javaanse meisjes.[4]
Geschiedenis
In 1939 werden voorbereidingen getroffen voor de internering van Duitse burgers.[5] Op 10 mei 1940, de dag van de Duitse aanval op Nederland, werd in Suriname de internering bij wet geregeld. Dezelfde dag had de bemanning het Duitse schip Goslar laten zinken, en werd tijdelijk in Fort Zeelandia geïnterneerd. Eerst werden mannen met Duitse nationaliteit opgepakt, en twee weken later werden vrouwen en kinderen gearresteerd.[1] Dezelfde maand werd Copieweg geconfisqueerd en aangewezen als het belangrijkste interneringskamp.[5] Ongeveer 160 Surinamese burgers, en 440 Antiliaanse burgers werden in het kamp opgesloten.[5]
In maart 1942 ontsnapten vijf Duitsers uit Copieweg en probeerden naar Frans-Guyana te vluchten. Ze hadden de Marowijne reeds bereikt, maar waren gesignaleerd door de marron Soea die met een gewapende groep de Duitsers aanhield en naar Herminadorp bracht waar ze door de autoriteiten werden opgehaald.[6] In augustus 1942 werden 60 Nederlandse dienstweigeraars uit Zuid-Afrika in het kamp geplaatst.[7]
Gouverneur Johannes Kielstra maakte gebruik van de noodtoestand om politieke opponenten als Eddy Bruma en Otto Huiswoud te arresteren en zonder proces te interneren.[8][9] Op 30 juli 1943 werd het Statenlid Wim Bos Verschuur gearresteerd en geïnterneerd, omdat hij van plan was koningin Wilhelmina een petitie aan te bieden om Kielstra te vervangen vanwege machtsmisbruik. In augustus 1943 namen alle gekozen leden van de Staten van Suriname ontslag. Ze werden in september herkozen, maar weigerden te vergaderen.[10] Op 28 december werd Kielstra eervol ontslagen.[11][12]
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werden de geïnterneerden niet meteen vrijgelaten.[5] In februari 1947 verlieten de laatste gevangen het kamp.[2] Copieweg werd teruggegeven aan de Rooms-Katholieke kerk. In 2022 was het terrein in gebruik door de St. Ferdinandschool.[13]
Zie ook
- Referenties
- ↑ a b Scholtens 1985, p. 227.
- ↑ a b In de Knipscheer, Geïnterneerd in Suriname om Duitse nationaliteit, 6 mei 2017. Gearchiveerd op 8 augustus 2023.
- ↑ Ferrier 1995, p. 160, 164.
- ↑ Joop Vernooij, Kerk in de ruil, 2014, OSO. Tijdschrift voor Surinaamse taalkunde, letterkunde en geschiedenis #33, p.42
- ↑ a b c d Liesbeth van der Horst, Wereldoorlog in de West: Suriname, de Nederlandse Antillen en Aruba, 1940-1945, 2004, pp. 69–74, Hilversum: Verloren ISBN 9789065507945
- ↑ Don Sandro, Goslar. Gearchiveerd op 30 september 2022.
- ↑ Scholtens 1985, p. 228.
- ↑ Suriname.nu, BRUMA, Eddy Johan. Gearchiveerd op 8 augustus 2023.
- ↑ Suriname.nu, Otto Eduard Gerardus Majella Huiswoud. Gearchiveerd op 9 augustus 2022.
- ↑ Ferrier 1995, p. 163, 164.
- ↑ Surinaamsmuseum, Museumstof 74: Wim Bos Verschuur, de sika in de pels van Kielstra
- ↑ Parlement.com Mr. J.C. Kielstra. Gearchiveerd op 6 april 2023.
- ↑ Dagblad Suriname, Leerkrachten en leerlingen St. Ferdinandschool vragen aandacht voor Oud-Copieweg, 14 juli 2022. Gearchiveerd op 9 augustus 2022.
- Bibliografie
- Johan Ferrier, De Unie Suriname, 1995, OSO. Tijdschrift voor Surinaamse taalkunde, letterkunde en geschiedenis #14
- Ben Scholtens, Politieke ontwikkelingen in Suriname tijdens de Tweede Wereldoorlog, 1985, OSO. Tijdschrift voor Surinaamse taalkunde, letterkunde en geschiedenis #4