Het islamitische emiraat Koerdistan (Koerdisch: میرنشینی ئیسلامیی کوردستان, mîrnişînî îslamîyi kurdistan) was een niet-erkende Koerdische islamitische staat die werd bestuurd door de sharia. Het was sinds 1991 buiten de controle van de Iraakse regering en was in 1994 een zelfbesturende entiteit binnen de autonome regio Koerdistan, en het verklaarde officieel de onafhankelijkheid in 2001 en eindigde in 2003.

De Iraakse opstanden van 1991 omvatten de Koerdische Democratische Partij (KDP), de Patriottische Unie van Koerdistan (PUK) en de Islamitische Beweging van Koerdistan (IMK), die in opstand kwam tegen de Iraakse regering en de regio Koerdistan oprichtte. De IMK bleef een aanzienlijke aanwezigheid hebben in de regio Koerdistan. Later brak de Iraaks-Koerdische burgeroorlog uit tussen de KDP en PUK. Als onderdeel van de overeenkomsten werd de controle over de regio Koerdistan verdeeld in drie secties. De KDP kreeg het gouvernement Duhok en het gouvernement Erbil, de PUK kreeg het gouvernement Sulaymaniyah en het IMK kreeg het gouvernement Halabja. Het emiraat maakte deel uit van de regio Koerdistan, hoewel buiten de jurisdictie van de regionale regering van Koerdistan. Toen het IMK werd opgenomen in de Koerdische regering, verlieten sommigen het IMK en vormden hun eigen groepen, die in het emiraat bleven opereren.^[1][2] Onder de groepen waren Islah onder leiding van Mullah Krekar, de Koerdistan Justitie Groep onder leiding van Ali Bapir en Jund al-Islam (een fusie van het Tawhid Islamitisch Front, de Islamitische Verzetsbeweging en de Tweede Soran-eenheid) onder leiding van Abu Abdullah al-Schafi'i.^[3]Mullah Krekar werd snel populair. In 2001 verzekerde Mullah Krekar de controle over het emiraat en verklaarde hij de onafhankelijkheid, en verklaarde zijn voornemens om het Islamitische emiraat uit te breiden met heel Groot-Koerdistan. Mullah Krekar presenteerde het islamitische emiraat als een onafhankelijke Koerdische staat en beweerde dat het niet voorbij Koerdistan zou uitbreiden.^[4][5][6]In het islamitische emiraat fuseerden Islah en Jund al-Islam om Ansar al-Islam te vormen, dat optrad als het leger van het islamitische emiraat.^[3]

Mullah Krekar, leider van Ansar al-Islam, was de emir van het emiraat, terwijl Abu Abdullah al-Shafi'i en Ali Bapir zijn afgevaardigden waren. Nu het gebied de facto van alle kanten onder een embargo staat, gaven soennitische Koerdische jihadisten uit buurland Iran vitale grensoverschrijdende steun aan het emiraat door netwerken op te zetten die illegaal naar het gebied smokkelden.^{[7][8][9][10][11]}

Net als Mullah Krekar hadden veel Ansar al-Islam-strijders en -leiders ook nationalistische opvattingen en behandelden ze het nieuwe emiraat als een overwinning van de Koerdische onafhankelijkheidsbeweging. Het waren ook traditionalisten die de Koerdische cultuur sociaal promootten. Ondanks veel ander nationalistisch beleid werden elementen van nationalisme die in tegenspraak waren met de islam verlaten.^[4][6] Er werd ook gemeld dat Ansar al-Islam de strikte Sharia-wet handhaafde, wreedheden pleegde tegen de Yarsani-minderheid en soefi-heiligdommen en khanqahen vernietigde.^[12][13][14] Het Islamitische Emiraat Koerdistan had diplomatieke betrekkingen met het Islamitische Emiraat Afghanistan onder Mullah Omar, en veel Ansar al-Islam-strijders kregen training van de Taliban in Afghanistan.^[15]Ze stuurden ook delegaties naar Osama bin Laden in Afghanistan.^[16]De Iraanse Revolutionaire Garde werd ervan beschuldigd roekeloos te zijn over wat er aan hun grenzen gebeurde.^[9]

Na het lanceren van de invasie van Irak, weigerde de regering van Bülent Ecevit de Verenigde Staten toestemming om Irak binnen te komen vanaf Turks grondgebied. De Verenigde Staten lanceerden Operatie Viking Hammer in 2003. Na het verlies van het emiraat verzamelden veel Ansar-strijders zich aan de grens tussen Iran en Irak, waar ze door Iraanse Koerdische sympathisanten Iran binnen werden gesmokkeld.^[17]

Na de ineenstorting van het emiraat nam Abu Abdullah al-Shafi'i het leiderschap over van Ansar al-Islam, die naar het Hamrin-gebergte verhuisde en vocht in de Iraakse opstand, terwijl Mullah Krekar naar Noorwegen vertrok. Mullah Krekar richtte Rawti Shax op en leidde deze tot zijn arrestatie in 2015.^[18][19]Ali Bapir verzoende zich later met de regionale regering van Koerdistan.^[20][21]

Eind 2016, rond de 15e verjaardag van het emiraat, zei Mullah Krekar dat "ik hoop dat we ons zo snel mogelijk van Irak scheiden. Ik zou het van ganser harte steunen. We werden in 1921 met geweld geannexeerd bij de Iraakse staat, een staat die in alle opzichten een mislukte staat is. De eerste keer dat Irak vliegtuigen kocht, bombardeerden ze het Koninkrijk Koerdistan en Sulaymaniyah. Als een klein deel van Koerdistan wordt gescheiden van Irak en de onafhankelijkheid uitroept, zal ik het volledig onderschrijven. Toen Mauritanië de onafhankelijkheid verklaarde, hadden ze niet eens een gebouw om met hun vlag te zwaaien, maar toch riepen ze de onafhankelijkheid uit." Hij beweerde ook dat hij niet langer wrok koesterde tegen Koerdische regeringsfunctionarissen. Hoshyar Zebari bevestigde dat de Koerdische regering vrede heeft gesloten met Krekar.^[22]