Kerkhoven met middeleeuwse stećci-grafstenen
Werelderfgoed cultuur
De Radimlja necropolis in Stolac
Land	Bosnië en Herzegovina  Kroatië  Montenegro  Servië
Coördinaten	43° 6′ NB, 17° 55′ OL
UNESCO-regio	Europa en Noord-Amerika
Criteria	iii, vi
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr.	1504
Inschrijving	2016 (40e sessie)
Kaart
UNESCO-werelderfgoedlijst

Onder de naam kerkhoven met middeleeuwse stećci-grafstenen werd een reeks van 28 kerkhoven gelegen voornamelijk in Bosnië en Herzegovina maar ook in aangrenzende delen van Kroatië, Montenegro en Servië in 2016 tijdens de 40e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed erkend als werelderfgoed en als cultureel erfgoed bijgeschreven op de UNESCO werelderfgoedlijst. De vier landen hadden de aanvraag van de erkenning van de locaties op 2 november 2009 in een gemeenschappelijke aanvraag ingediend.

Een stećak (Cyrillisch: Стећак) of in het meervoud stećci (Стећци) is een typische monumentale middeleeuwse grafsteen in gebruik bij de Bosnische Kerk in het gebied dat heden Bosnië en Herzegovina vormt, en aanliggende gedeelten van Kroatië, Montenegro en Servië. De oudste stećci dateren uit het midden van de 12e eeuw, het merendeel stamt uit de 14e en 15e eeuw. De traditie van deze grafstenen ging verloren na de verovering van de Balkan door het Ottomaanse Rijk in het begin van de 16e eeuw. Tegenwoordig zijn er nog zo'n 60.000 van in Bosnië en Herzegovina, 4.400 in Kroatië, 3.500 in Montenegro en 4.100 in Servië. In totaal gaat het om stećci-grafstenen op meer dan 3.300 kerkhoven, waarvan evenwel meer dan 90% zich in slechte staat bevindt.

Van de 28 als werelderfgoed erkende necropolissen die samen 4.000 stećci-grafstenen tellen, bevinden er zich 20 in Bosnië en Herzegovina, 2 in Kroatië, 3 in Montenegro en 3 in Servië.

Zie de categorie Stećci van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.