Een libero is een voetbalspeler die in de verdediging staat opgesteld, maar tegelijkertijd als taak heeft de bal mee naar voren te nemen.

De libero is meestal een veelzijdige centrale verdediger die, wanneer hij de bal van een aanvallende tegenstander heeft afgenomen bij zich houdt en hem naar voren brengt. Zijn positie is dus minder vast dan die van andere verdedigers, die vooral een bepaalde speler of zone verdedigen of 'dekken'. Hier komt ook de oorsprong van de term vandaan: libero is het Italiaanse woord voor vrij. Omdat een libero in staat moet zijn een counteraanval op te zetten, dient hij ook een betere balcontrole en een beter passvermogen te hebben dan de gemiddelde verdediger.

De libero is een van de belangrijkste spelers in het Italiaanse catenacciosysteem uit de jaren 60, waarbij de nadruk ligt op verdediging en counters. In dit systeem is de libero een extreem verdedigende speler, die vooral rond zijn eigen achterlijn te vinden is. Vandaag de dag wordt er in het profvoetbal echter amper gebruikgemaakt van libero's, omdat de positie veel risico's met zich meebrengt.

Een relatief nieuwe ontwikkeling in het voetbal is die van de doelman die de positie van libero overneemt. In het Engels wordt hieraan gerefereerd als een sweeper-keeper (van to sweep: opruimen, meevegen). Deze doelman staat vaak verder voor zijn doel dan gebruikelijk, en probeert lange voorzetten van de tegenstander onschadelijk te maken door ze buiten het strafschopgebied weg te trappen. Hij heeft meestal tactische eigenschappen en een hoge snelheid - noodzakelijk om snel uit zijn doel te komen voor een aankomende bal. Een libero-actie van een doelman is niet zonder gevaar: de bal kan over hem heen gelobd worden, of hij kan deze kwijtraken aan een aanvaller buiten het strafschopgebied, met een leeg doel en een vrije scoringskans als gevolg. Bekende voorbeelden van een liberodoelman zijn Edwin van der Sar, Jan Jongbloed, René Higuita, Mathew Ryan, Fernando Muslera, Víctor Valdés en Manuel Neuer.

• Voorstopper