Nol de Ruiter
De Ruiter in 1984 als hoofdtrainer van FC Utrecht
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Arnoldus Nicolaas de Ruiter[1]
Geboortedatum	6 april 1940
Geboorteplaats	Utrecht, Nederland
Overlijdensdatum	21 mei 2025
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1965
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1960–1963 1963–1964 DOS Elinkwijk 3600(1) –00(0)
Getrainde teams
1965–1967 1974–1976 1976–1980 1980–1982 1982–1983 1983–1984 1984–1987 1987–1990 1988–1989 1990 1992–1994 1994–1995 1995–1997 1995–1996 1996–2008 1997 N.E.C. (assistent) FC Den Bosch SC Cambuur FC Wageningen SVV SC Veendam FC Utrecht Nederland (assistent) Nederland B Nederland (interim) ADO Den Haag Egypte FC Utrecht (dir. spelersbeleid) FC Utrecht (interim) FC Utrecht (hoofdscout) FC Utrecht (interim)
Erelijst
1984/85 1988 KNVB beker Europees kampioen
Portaal    Voetbal

Arnoldus Nicolaas (Nol) de Ruiter (Utrecht, 6 april 1940 – 21 mei 2025) was een Nederlands voetballer en voetbaltrainer. Van 1996 tot 2008 was hij als scout actief voor Eredivisionist FC Utrecht.

De Ruiter speelde voor twee Utrechtse clubs: DOS en Elinkwijk^[2]. Deze zouden in 1970 fuseren tot FC Utrecht.

Seizoen	Club	Land	Competitie	Competitie		Beker		Internationaal		Overig		Totaal
				Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.
1960/61	DOS	Nederland	Eredivisie	12	0	–	0	–		0	0	–	0
1961/62				11	1	–	0	–		0	0	–	1
1962/63				13	0	–	0	0	0	0	0	–	0
1963/64	Elinkwijk		Eerste divisie	–	0	–	0	–		0	0	–	0
Carrière totaal				–	1	–	0	0	0	0	0	–	1

Van juli 1974 tot juni 1976 was de voormalig voetballer actief als hoofdtrainer van FC Den Bosch, waarmee hij tweemaal tiende eindigde in de Eerste divisie. Tussen juli 1976 en juni 1980 was De Ruiter hoofdtrainer van SC Cambuur. Tussen juli 1980 en juni 1982 trainde hij FC Wageningen. Het tweede seizoen had hij Hans Boersma als assistent, die hem in 1982 opvolgde als technisch verantwoordelijke. De Ruiter vertrok toen naar SVV. In het seizoen 1983/84 trainde hij SC Veendam. Hij verbleef toen op een camping in Wijster.

In juli 1984 werd De Ruiter aangesteld als hoofdtrainer bij FC Utrecht, als vervanger van de Welshman Barry Hughes. De Utrechter kreeg de voorkeur boven Pim van de Meent en Simon Kistemaker. De geboren Utrechter had nog nooit voor de club gespeeld, maar werd desondanks als een clubman beschouwd, aangezien hij wel actief was voor de drie voorgangers DOS, Velox en USV Elinkwijk. Hij beloofde de club "goed, agressief en aanvallend voetbal",^[3] iets wat hij, getuige een tiende, twaalfde en zesde plaats, niet helemaal waar heeft kunnen maken. In 1985 verving speler Willem van Hanegem hem na zes wedstrijden als woordvoerder tegenover de pers. In 1985 won De Ruiter met FC Utrecht de KNVB beker. Dankzij een doelpunt van John van Loen werd Helmond Sport in de finale met 1–0 verslagen. In 1987 won De Ruiter met FC Utrecht de nacompetitie van de Eredivisie en behaalde hij Europees voetbal. Nog datzelfde jaar werd Han Berger aangesteld als de nieuwe trainer.

De Ruiter trad in dienst van de KNVB en werd assistent van bondscoach Rinus Michels. Hij maakte het gewonnen EK van 1988 als eerste assistent van De Generaal mee. In 1990 was De Ruiter twee wedstrijden lang zelf bondscoach van het Nederlands elftal. Hij was de opvolger van Thijs Libregts (waar hij al assistent van was), die ontslagen werd wegens een slechte relatie met de belangrijkste spelers. Onder leiding van De Ruiter speelde het Nederlands elftal op 21 februari 1990 thuis met 0–0 gelijk tegen Italië en ruim een maand later, op 28 maart 1990, verloor het in en tegen de Sovjet-Unie met 2–1. Vervolgens gaf hij het stokje over aan Leo Beenhakker.

Tussen juli 1992 en juni 1994 was De Ruiter trainer van ADO Den Haag, dat destijds uitkwam in de Eerste divisie. Onder zijn leiding eindigde de ploeg achtereenvolgens als achtste en als zevende. De Ruiter kreeg ruzie met zes spelers, die hij uit de selectie zette. Deze spelers, onder wie Cor Lems, Frans Danen en Marcel Valk, werden aangeduid als De Bende van Zes.

In juli 1994 vertrok De Ruiter naar Egypte, waar hij aangesteld werd als bondscoach van het Egyptisch elftal. In januari 1995 keerde De Ruiter terug in Nederland.^[4]

In november 1995 werd hij aangesteld als interim-trainer van FC Utrecht, de rol die hij combineerde met de functie van directeur spelersbeleid. Hij nam de plaats in van Simon Kistemaker, die vanwege de slechte resultaten werd ontslagen. De Ruiter leidde twee wedstrijden: uit tegen FC Volendam werd met 1–0 gewonnen, thuis tegen N.E.C. ging de ploeg met 2–1 onderuit. Op 23 januari 1996 werd Ronald Spelbos de definitieve opvolger van De Kist.

In november 1997 keerde De Ruiter als interim-trainer nog kort terug bij FC Utrecht, waar hij drie wedstrijden leidde.

Al tijdens zijn carrière als trainer was De Ruiter actief als scout voor de club uit de Domstad. Hij was onder andere verantwoordelijk voor de komst van Erik Willaarts en Giuseppe Rossini. In november 2007 maakte hij bekend in de daaropvolgende zomer te stoppen als hoofd scouting voor FC Utrecht, naar eigen zeggen omdat hij zichzelf te oud vond. Hij bleef wel actief binnen het scoutingsapparaat van de club. De Ruiter werd opgevolgd door Edwin de Kruyff, voormalig topscorer van FC Utrecht.

De Ruiter was de schoonvader van Foeke Booy, eveneens oud-trainer van FC Utrecht.^[5] De Ruiter overleed in de nacht van 21 mei op 85-jarige leeftijd.^[6][7]

Als trainer

Competitie
	Aantal	Jaren
FC Utrecht
KNVB beker	1x	1984/85

Als assistent-bondscoach

Competitie	Winnaar		Runner-up		Derde
	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren
Nederland
Europees kampioenschap voetbal	1x	1 1988

• Lijst van spelers van DOS
• Lijst van spelers van Velox
• Lijst van spelers van Elinkwijk
• Lijst van coaches van het Egyptisch voetbalelftal

• Na het gewonnen EK van 1988 kregen alle spelers en leden van de trainersstaf een medaille uitgereikt door koningin Beatrix. De Ruiter was echter al op vakantie en miste dus de uitreiking. Op zijn 65e verjaardag kreeg hij de medaille alsnog, uit handen van voormalig international Ronald Koeman.^[8]
• Op zijn 70e verjaardag, op 6 april 2010, verscheen het boek Nol de Ruiter 70 jaar, waarin de memoires van De Ruiter verschijnen. De dagen ervoor was al veel ophef ontstaan, aangezien De Ruiter tijdens het WK 1990 een dagboek bijhield dat vrijwel integraal in het boek werd opgenomen, waarin hij stevige kritiek uit op de toenmalige bondscoach Leo Beenhakker.

Voorganger: Jan Remmers	Trainer van FC Den Bosch 1974–1976	Opvolger: Ad Zonderland
Voorganger: André Roosenburg	Trainer van SC Cambuur 1976–1980	Opvolger: Henk de Jonge
Voorganger: Frans Körver	Trainer van FC Wageningen 1980–1982	Opvolger: Hans Boersma
Voorganger: Hans Alleman	Trainer van SC Veendam 1983–1984	Opvolger: Henk Nienhuis
Voorganger: Barry Hughes	Trainer van FC Utrecht 1984–1987	Opvolger: Han Berger
Voorganger: Ron Groenewoud	Bondscoach van Nederland B 1989	Opvolger: Johan Neeskens
Voorganger: Thijs Libregts	Bondcoach van het Nederlands elftal (Interim) 1990	Opvolger: Leo Beenhakker
Voorganger: Co Adriaanse	Trainer van ADO Den Haag 1992–1994	Opvolger: Lex Schoenmaker
Voorganger: Taha Ismail	Bondscoach van Egypte 1994–1995	Opvolger: Mohsen Saleh
Voorganger: Simon Kistemaker	Trainer van FC Utrecht (Interim) november 1995–1996	Opvolger: Ronald Spelbos
Voorganger: Jan Wouters (interim)	Trainer van FC Utrecht (Interim) 1997	Opvolger: Mark Wotte