| Papegaaien van de Oude Wereld | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Agapornis taranta (Zwartvleugelagapornis) | |||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||
| |||||||||
| Familie | |||||||||
| Psittaculidae | |||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||
Papegaaien van de Oude Wereld op  Wikispecies
| |||||||||
| |||||||||
De Papegaaien van de Oude Wereld (Psittaculidae) zijn een familie uit de orde van papegaai-achtigen (Psittaciformes). Deze familie komt alleen voor in de Oude Wereld en Australië en Polynesië. Hiertoe behoren onder andere de lori's, kakariki's, vlagstaartpapegaaien, vleermuisparkieten, tijgerparkieten en dwergpapegaaien (geslacht Agapornis). De meeste soorten papegaaien en parkieten komen voor in Australazië, drie geslachten komen voor in Afrika.
Taxonomie
Lijst van geslachten naar subfamilie en geslachtengroep (tribus):[1][2]
- Subfamilie Psittrichasinae
- Geslacht Psittrichas Lesson, 1831 (1 soort: borstelkoppapegaai)
- Subfamilie Coracopseinae
- Geslacht Mascarinus Lesson, 1830 (1 uitgestorven soort: maskarenenpapegaai)
- Geslacht Coracopsis Wagler, 1832 (4 soorten vasapapegaaien)
- Subfamilie Psittaculinae
- Tribus Micropsittini
- Geslacht Micropsitta Lesson, 1831 (6 soorten spechtpapegaaien)
- Tribus Polytelini
- Geslacht Alisterus Mathews, 1911 (3 soorten koningsparkieten)
- Geslacht Aprosmictus Gould, 1842 (2 soorten roodvleugelparkieten)
- Geslacht Polytelis Wagler, 1832 (3 soorten parkieten)
- Tribus Psittaculini
- Geslacht Eclectus Wagler, 1832 (5 soorten edelpapegaaien)
- Geslacht Geoffroyus Bonaparte, 1850 (3 soorten papegaaien)
- Geslacht Prioniturus Wagler, 1832 (10 soorten vlagstaartpapegaaien)
- Geslacht Psittacula Cuvier, 1800 (16 soorten parkieten, w.v. 3 uitgestorven)
- Geslacht Psittinus Blyth, 1842 (2 soorten papegaaien)
- Geslacht Tanygnathus Wagler, 1832 (5 soorten papegaaien)
- Tribus Micropsittini
- Subfamilie Psittacellinae
- Geslacht Psittacella Schlegel, 1871 (4 soorten tijgerparkieten)
- Subfamilie Platycercinae
- Tribus Platycercini
- Geslacht Barnardius Bonaparte, 1854 (1 soort: port-lincolnparkiet)
- Geslacht Cyanoramphus Bonaparte, 1854 (12 soorten kakariki's, w.v. 4 uitgestorven)
- Geslacht Eunymphicus Peters, JL, 1937 (2 soorten hoornparkieten)
- Geslacht Lathamus Lesson, 1830 (1 soort: zwaluwpapegaai)
- Geslacht Northiella Mathews, 1912 (2 soorten parkieten)
- Geslacht Platycercus Vigors, 1825 (6 soorten rosella's)
- Geslacht Prosopeia Bonaparte, 1854 (3 soorten parkieten)
- Geslacht Psephotellus Mathews, 1913 (4 soorten parkieten, w.v. 1 uitgestorven)
- Geslacht Psephotus Gould, 1845 (1 soort: roodrugparkiet)
- Geslacht Purpureicephalus Bonaparte, 1854 (1 soort: roodkapparkiet)
- Tribus Pezoporini
- Geslacht Neophema Salvadori, 1891 (6 soorten parkieten)
- Geslacht Neopsephotus Mathews, 1912 (1 soort: Bourkes parkiet)
- Geslacht Pezoporus Illiger, 1811 (2 soorten grondpapegaaien)
- Tribus Platycercini
- Subfamilie Loriinae
- Tribus Loriini (61 soorten lori's in 19 geslachten)
- Tribus Melopsittacini (1 soort: grasparkiet)
- Tribus Cyclopsittini (7 soorten vijgpapegaaien in 2 geslachten)
- Subfamilie Agapornithinae
- Geslacht Agapornis Selby, 1836 (9 soorten dwergpapegaaien)
- Geslacht Bolbopsittacus Salvadori, 1891 (1 soort: guaiabero)
- Geslacht Loriculus Blyth, 1849 (15 soorten vleermuisparkieten)
- Niet ingedeeld
- Geslacht Lophopsittacus Newton, A, 1875 (1 uitgestorven soort: breedbekpapegaai)
- Geslacht Necropsittacus Milne-Edwards, 1873 (1 uitgestorven soort: rodriguespapegaai)
Cladogram
Het volgende cladogram geeft de taxonomische relaties weer binnen deze familie en is gebaseerd op een onderzoek uit 2023:[3]
| Psittaculidae |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Afbeeldingen
· 
· 
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ (en) Gill F, D Donsker & P Rasmussen (Eds). 2023. IOC World Bird List (v13.2).
- ↑ (en) Joseph L. et al, 2012. A revised nomenclature and classification for family-group taxa of parrots (Psittaciformes). Zootaxa 3205: 26-40. DOI:10.11646/zootaxa.3205.1.2
- ↑ (en) Smith B.T. et al, 2023. Phylogenomic analysis of the parrots of the world distinguishes artifactual from biological sources of gene tree discordance. Systematic Biology. 72 (1): 228-241. DOI:10.1093/sysbio/syac055