Primera División
Land	Uruguay
Bond	AUF
Competitie	Primera División
Seizoensdetails
Seizoen	1938
Kampioen	CA Peñarol
Topscorer(s)	Atilio García (Club Nacional de Football)
Aantal clubs	11
Gedegradeerd	Geen
Algemeen
Opgericht	1900
Website	auf.org.uy
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal    Voetbal

Het seizoen 1938 van de Primera División was het 35e seizoen van de hoogste Uruguayaanse voetbalcompetitie.

Er namen elf ploegen deel aan de Primera División tijdens het seizoen 1938. Negen ploegen wisten zich vorig seizoen te handhaven en Liverpool FC promoveerde vanuit de Divisional Intermedia nadat ze Racing Club de Montevideo versloegen in promotie/degradatiewedstrijden. Racing mocht ondanks het verlies toch in de Primera División blijven; er degradeerde uiteindelijk dus niemand.

Montevideo

Alle teams in de Primera División 1938 waren afkomstig uit Montevideo.

Club	Stad	Stadion	Vorig seizoen
Bella Vista CA Bella Vista	Montevideo	Parque José Nasazzi	08 8e
Central FC	Montevideo	Estadio Parque Palermo	06 6e
CA Defensor	Montevideo	Parque Rodó	10 10e
Liverpool FC	Montevideo	Estadio Belvedere	11 1e (Int.)
Montevideo Wanderers FC	Montevideo	Estadio Parque Alfredo Víctor Viera	03 3e
Nacional Club Nacional de Football	Montevideo	Estadio Centenario	02 2e
Peñarol CA Peñarol	Montevideo	Estadio Centenario	01 1e
Racing Club de Montevideo	Montevideo	Cancha Reducto	07 7e
Rampla Juniors FC	Montevideo	Parque Nelson	05 5e
River Plate CA River Plate	Montevideo	Estadio Parque Federico Omar Saroldi	04 4e
Sud América IA Sud América	Montevideo	Estadio Parque Carlos Ángel Fossa	09 9e

Alle clubs speelden tweemaal tegen elkaar. De ploeg met de meeste punten werd kampioen. De ploeg die laatste werd moest het in de nacompetitie opnemen tegen de kampioen van de Divisional Intermedia, met een plekje in de Primera División van volgend seizoen als inzet.

De winnaar van de competitie plaatste zich voor de Copa Ricardo Aldao (afgekort tot Copa Aldao). Deze beker werd betwist tussen de landskampioenen van Argentinië en Uruguay om zo te bepalen wie zich de beste Rioplatensische ploeg zou mogen noemen.^[1]

Voorafgaand aan het seizoen werd het Torneo de Honor gespeeld tussen de ploegen in de Primera División. Dit toernooi werd gewonnen door Club Nacional de Football.

CA Peñarol was titelverdediger en zij begonnen het seizoen tegen promovendus Liverpool FC. Deze wedstrijd wonnen ze met 2–0. Concurrent Nacional (de nummer twee van vorig seizoen) verloor tijdens de eerste speelronde met 3–2 van CA River Plate, waardoor er direct een gat was tussen de twee rivalen. De daaropvolgende wedstrijden wonnen Peñarol en Nacional allebei. Pas tijdens de zesde speelronde leed Peñarol het eerste puntenverlies: de Aurinegros verloren met 2–1 van Montevideo Wanderers. Nacional, dat zelf wel won, kwam daardoor op gelijke hoogte en nam een speelronde later de koppositie alleen in handen, omdat Peñarol tegen Central FC niet verder kwam dan een 2–2 gelijkspel.

Op 28 augustus stonden de twee rivalen tegenover elkaar met de koppositie als inzet.^[2] Peñarol versloeg hun rivaal met 3–1 en nam zo weer de eerste plaats over. Omdat de competitie een oneven aantal ploegen kende was er elke week een ploeg die niet in actie hoefde te komen. Tijdens de tiende speelronde was dat Nacional, waardoor Peñarol hun voorsprong tijdelijk vergrootte. Een wedstrijd later (de laatste speelronde van de eerste seizoenshelft) bracht Nacional het verschil weer terug tot één punt omdat het nu Peñarol was dat niet hoefde te spelen. Halverwege de competitie had Peñarol zeventien punten, Nacional had zestien punten en op de derde plaats stond Montevideo Wanderers met dertien punten. Promovendus Liverpool had nog niet gewonnen en bezette met drie punten de laatste plaats.

De tweede seizoenshelft nam Nacional revanche voor hun eerdere verlies tegen River Plate door de Darseneros met 10–0 te verslaan. Dit was de grootste overwinning in de Primera División sinds 1920 en de grootste overwinning sinds de invoering van het profvoetbal.^[3] Omdat zowel Nacional als Peñarol de wedstrijden daarna wonnen, bleef het onderlinge verschil intact. Montevideo Wanderers had hun eerste drie duels in de tweede seizoenshelft allemaal verloren en zij waren ingehaald door Central en River Plate.

Tijdens de zeventiende speelronde leden de twee titelfavorieten allebei puntverlies: Peñarol speelde gelijk tegen Montevideo Wanderers en Nacional verloor van Racing. In diezelfde speelronde boekte Liverpool hun eerste zege van het seizoen (3–1 tegen CA Defensor), maar hun achterstand op de een-na-laatste (IA Sud América) was nog altijd vijf punten. Een speelronde later verloor Liverpool met 2–0 van Sud América, waardoor ze de laatste plaats niet meer konden ontlopen.

In speelronde achttien en negentien leed Nacional wederom puntverlies: CA Bella Vista en Sud América speelden allebei gelijk tegen de Tricolores. Peñarol won wel twee keer en breidde hun voorsprong uit naar vier punten. Met nog twee duels te spelen betekende dit dat ze aan één punt genoeg hadden om landskampioen te worden. Op 4 december lukte dat in een onderlinge confrontatie niet: Nacional won met 2–1 en bracht Peñarol de tweede nederlaag van het seizoen toe. Een wedstrijd later was het wel raak: door met 4–2 van Racing te winnen pakte Peñarol voor de vierde maal op rij de landstitel. Het was voor het eerst dat een ploeg vier keer op rij kampioen van Uruguay wist te worden.

Tijdens de laatste speelronde hoefde Peñarol niet te spelen. De remise tussen Nacional en Defensor betekende dat de Tricolores uiteindelijk op 31 punten kwamen, drie minder dan Peñarol. Met 25 punten werd Central derde. Het was de tweede keer dat Central in de top-drie was geëindigd (na 1920) en de eerste keer dat ze dat deden in het professionele tijdperk. Montevideo Wanderers (22 punten) en Bella Vista (20 punten) completeerden de top-vijf. Liverpool behaalde in hun eerste seizoen in het profvoetbal 7 punten en moest in de nacompetitie hun plekje voor volgend seizoen proberen veilig te stellen.

Eindstand

[bewerken | brontekst bewerken]

	Club	Sp.	W	G	V	Pnt.	DV	DT	DS
01.	CA Peñarol	20	16	2	2	34	62	24	+38
2.	Club Nacional de Football	20	14	3	3	31	59	20	+39
3.	Central FC	20	9	7	4	25	36	26	+10
4.	Montevideo Wanderers FC	20	9	4	7	22	35	27	+8
5.	CA Bella Vista	20	6	8	6	20	24	30	–6
6.	CA Defensor	20	6	7	7	19	37	35	+2
7.	CA River Plate	20	6	7	7	19	27	37	–10
8.	Racing Club de Montevideo	20	4	8	8	16	23	30	–7
9.	IA Sud América	20	5	4	11	14	32	54	–22
10.	Rampla Juniors FC	20	3	7	10	13	28	45	–17
11.	Liverpool FC	20	1	5	14	7	17	52	–35

Legenda

[bewerken | brontekst bewerken]

Kleur	Kwalificatie voor
	Copa Aldao 1938
	Play-offs tegen degradatie naar Divisional Intermedia 1939

Winnaar Primera División 1938
CA Peñarol 14e titel

Hekkensluiter Liverpool FC nam het op tegen CA Progreso, de kampioen van de Divisional Intermedia, om deelname aan de Primera División van volgend seizoen. De play-offs werden gespeeld over twee wedstrijden. Indien beide ploegen eenmaal wonnen (of beide duels eindigden gelijk), dan werd er een beslissingsduel gespeeld.

2–2 op basis van wedstrijdpunten, een beslissingsduel moest worden gespeeld.

31 december 1938	Liverpool FC	2 - 1	CA Progreso	Montevideo
	Gorla  39' Cerviño  59'	Verslag	9' Píriz

Liverpool FC blijft in de Primera División. CA Progreso blijft in de Divisional Intermedia.

De topscorerstitel ging met twintig doelpunten naar Atilio García van Club Nacional de Football. Hij was de tweede Argentijn die topscorer van de Primera División werd, na Horacio Tellechea in het voorgaande seizoen.^[4]

№	Speler	Club	Goals
1.	Atilio García	Club Nacional de Football	20