Jabiroe IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2019)
Jabiroe in de Pantanal (Jabiru mycteria)
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Aves (Vogels) Orde: Ciconiiformes (Ooievaarachtigen) Familie: Ciconiidae (Ooievaars) Geslacht: Jabiru
Soort
Jabiru mycteria (Lichtenstein, 1819) Originele combinatie Ciconia mycteria
Verspreidingsgebied van de Jabiroe ■ leefgebied (groen)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Jabiroe op Wikispecies
Portaal    Biologie Vogels

De jabiroe of reuzenooievaar (Jabiru mycteria) is de enige soort in zijn geslacht. De naam komt uit een Tupi–Guaraní taal en betekent "gezwollen nek".

Met zijn grootte van ongeveer 1,5 meter is hij staand de grootste vogel van de Nieuwe Wereld. De volwassen jabiroe is 120–140 cm lang, 2.3–2.8 m over de vleugels, en kan 4.3–9 kg wegen. De snavel is zwart en breed, lichtjes naar boven gebogen, eindigend in een scherpe punt. Het verenkleed is meestal wit, maar hoofd en nek zijn zwart, met een rood rekbaar zakje aan de basis.

Hij voedt zich met weekdieren, reptielen, kleine zoogdieren en vis. Deze dieren komen veelvuldig af op prairiebranden om opgejaagde dieren te verschalken.

Het nest wordt gebouwd in een hoge boom, door zowel het mannetje als het vrouwtje. Het nest wordt meerdere jaren gebruikt en elk jaar wat uitgebreid. Succesvolle nesten kunnen wel drie meter in doorsnee zijn. De locatie van het nest is vaak in de buurt van soortgenoten, maar wordt ook aangetroffen in de nabijheid van andere soorten. In het nest worden 2 tot 5 eieren gelegd. De eieren worden door beide geslachten bebroed. Na ongeveer 30 dagen kruipen de jongen uit het ei.

Zijn leefgebied strekt zich uit van Mexico tot noordelijk Argentinië, waar hij in de omgeving van moerassen en rivieren leeft.

De grootte van de populatie is in 2019 geschat op 20-85 duizend volwassen vogels. Op de Rode lijst van de IUCN heeft deze soort de status niet bedreigd.^[1]

• 
  Jabiroe in een dierentuin in Belize
• 
  Vliegende jabiroe
• 
  Jabiroe vangt een vis