In de natuurkunde is de stoot of krachtstoot een grootheid gerelateerd aan de kracht en de tijdsduur van een botsing. Binnen de klassieke mechanica is stoot gedefinieerd als:

${\displaystyle {\vec {J}}={\vec {F}}\cdot \Delta t}$

ofwel, de stoot is het product van kracht en tijdsduur als de kracht constant is. Dat is echter bijna nooit het geval, en dan is het beter om te schrijven dat de stoot de integraal is over kracht maal tijd:

${\displaystyle {\vec {J}}=\int _{t_{1}}^{t_{2}}{\vec {F}}dt}$ met ${\displaystyle \ \Delta t=t_{2}-t_{1}}$

Bij botsingen kan stoot in impuls worden omgezet volgens

${\displaystyle {\vec {J}}=\Delta {\vec {p}}}$

ofwel:

${\displaystyle \int _{t_{1}}^{t_{2}}{\vec {F}}dt=m\cdot \Delta {\vec {v}}}$

De eenheid van stoot is dezelfde als die van impuls: Ns, Newton seconde, of in het SI-stelsel kg m/s.

De Engelse vertaling van stoot is impulse, terwijl de vertaling van het Nederlandse impuls het Engelse momentum is. Er bestaat ook impulsmoment om het nog iets ingewikkelder te maken, maar dat gaat over een draaibeweging (en:angular momentum).

De specifieke stoot is een maat voor de efficiëntie van een raket- of straalmotor. Het is per definitie de opgewekte stoot per eenheid stuwstof of, hetzelfde, de opgewekte stuwkracht per stuwstofverbruik, dit laatste in de zin van verbruik per tijdseenheid.