
Een vlakvondst[1] of toevalsvondst is een archeologische of paleontologische vondst die is gedaan zonder specifiek graafwerk. Afslagen, munten, stenen werktuigen, potscherven en fossielen zijn vaak vlakvondsten die bijvoorbeeld door ploegen naar de oppervlakte werden gebracht en van de grond werden opgepakt. Archeologische vondsten moeten zo goed mogelijk worden gelokaliseerd (veldnamen, geografische coördinaten bepaald met behulp van GPS ) en gerapporteerd aan het verantwoordelijke archeologische monumentenbureau, in Nederland de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed,[2][3] in België het Agentschap Onroerend Erfgoed.[4]
Het eigendomsrecht voor vlakvondsten is per land verschillend. In Nederland valt het onder het vinderschapsrecht. Volgens de schatvindersregeling is de vondst, wanneer de oorspronkelijke eigenaar niet meer te achterhalen valt, gedeeld eigendom van de vinder en de grondeigenaar.[2]
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Lesefund op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ Debruyne, Sofie, Vickie Hardy (2008). Woordenboek van archeologische termen. Uitgeverij Matrijs, p. 108. ISBN 9789053453728.
- ↑ a b Toevalsvondsten - Archeologische vondsten melden - Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. www.cultureelerfgoed.nl (8 februari 2019). Geraadpleegd op 16 november 2024.
- ↑ Vondstmelding en schatvindersregeling | Archeologie Online. archeologieonline.nl. Geraadpleegd op 16 november 2024.
- ↑ Toevalsvondsten melden | Onroerend Erfgoed. www.onroerenderfgoed.be. Geraadpleegd op 16 november 2024.