De uranium-loodmethode gebruikt het radioactief verval van uranium tot lood als dateringmethode. Er bestaan twee vervalreeksen:

• ²³⁸U ..... ²⁰⁶Pb (halfwaardetijd 4.5 miljard jaar)
• ²³⁵U ..... ²⁰⁷Pb (halfwaardetijd 713 miljoen jaar)

Deze vervalreeksen worden gebruikt om gesteenten te dateren. Omdat er in gesteenten vaak ook al lood zat dat niet van verval afkomstig was, is de foutenmarge van deze methode soms onduidelijk, hoewel lood dat niet uit radioactief verval afkomstig is meestal ook andere isotopen bevat dan ²⁰⁶Pb en ²⁰⁷Pb.