Vernon Faithfull Storr (Chennai, 4 december 1869 – Tunbridge Wells, Kent, 25 oktober 1940)^{[1][2]pp. 1, 102} was een anglicaans priester. Van 1931 tot 1936 was hij aartsdeken van Westminster Abbey.^{[2]pp. 30vv.} Hij gold als een belangrijke vertegenwoordiger van de liberale stroming binnen het evangelisch anglicanisme.^{[2]pp. 50vv.}

Zijn vader werkte voor het Britse bestuur in India, alwaar Storr in 1869 werd geboren. Zijn (voor)ouders behoorden tot de evangelische richting binnen de Kerk van Engeland.^[2]p. 1 Hij bezocht Clifton College, Bristol (Verenigd Koninkrijk) en studeerde aansluitend aan The Queen's College (Oxford) (1888-1893)^{[2]pp. 7–8} Tijdens zijn studie excelleerde hij in de klassieke filosofie; ook legde hij zich neer op het bestuderen van de evolutietheorie van Darwin. In 1893 verwierf hij zijn master of arts-diploma en van 1895 tot 1899 (en later van 1905 tot 1913) was hij als fellow (onderzoeker) verbonden aan de Universiteit van Oxford. In 1900 werd hij tot (anglicaans) diaken gewijd en in 1901 volgde zijn priesterwijding.^{[2]pp. 16vv.}

Vernon Storr was parochievicaris te Haslemere (1901-1902) en aansluitend rector te Bramshott (1902-1905) en te Headbourne Worthy (1905-1910).^{[2]pp. 16–19} Van 1910 tot 1916 was hij kanunnik van de Kathedraal van Winchester; van 1916 tot 1921 rector te Bentley (Hampshire) en van 1921 tot 1931 was hij kanunnik van Westminster Abbey. Van 1931 tot 1936 was hij aartsdeken van Westminster Abbey^{[2]pp. 50vv.} en daarna tot zijn dood in 1940 rector van St Margaret's Church (Westminster).

Storr overleed op 25 oktober 1940 in Royal Tunbridge Wells, Kent.

Vernon Storr behoorde tot het evangelisch anglicanisme, dat bekend staat als laag-kerkelijk en protestants. Binnen deze stroming was hij een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het Liberal Evangelicalism.^[2]p. 50 Van jongs af aan voelde Storr zich aangetrokken tot theologische liberalisme. Hij was lid van de Modern Churchmen's Union, waarvan hij het vicevoorzitterschap bekleedde.^[2]p. 50 Omstreeks 1908 sloot hij zich aan bij een groep liberaalgeoriënteerde evangelische theologen, waaruit na de Eerste Wereldoorlog de The Anglican Evangelical Group Movement^[3] voortkwam.^[2]p. 52[4] Deze groep theologen was tegen het theologisch fundamentalisme van de oudere generatie evangelische theologen, maar wilden bepaalde aspecten van de oude evangelische theologie (persoonlijke bekering, vroomheid, gebedsbijeenkomsten, bijzondere aandacht voor zending, e.d.) behouden. De groep deed verschillende publicaties verschijnen, w.o. Liberal Evangelicalism in 1923.

Storr was een aanhanger van de theïstische evolutie^[2]p. 74 en publiceerde in 1920 The Argument from Design waarin hij zijn visie omtrent de evolutieleer uiteenzet.

Kort na de Eerste Wereldoorlog verscheen The Problem of the Cross (1919) waarin hij het (niet-fysieke) mee lijden van God in de persoon van Christus verdedigd als in overeenstemming met de leer van het Evangelie.^[5]

Hij was getrouwd met zijn nicht, Katherine Cecilia Storr (†1954). Het echtpaar had vier kinderen.^[1] Zijn dochter, Rachel Storr (1909-2002), was een van de eerste vrouwelijke dominees in het Verenigd Koninkrijk.^[6][7]

• Development and Divine Purpose, 1906
• The Development of English Theology in the 19th Century, 1800–1860, 1913
• Christianity and Immortality, 1918
• The Problem of the Cross, 1919
• The Argument from Design, 1920
• Liberal Evangelicalism, 1923
• The Missionary Genius of the Bible, 1924
• The Inner Life, 1925 (vervolg op Lib. Evang.)
• The Living God, 1925
• From Abraham to Christ, 1927
• Freedom and Tradition, 1940

• G.H. Harris: Vernon Faithfull Storr, a memoir, Society For Promoting Christian Knowledge, Londen 1943

• Evangelisch anglicanisme