De tight junction, ook wel occludensverbinding genoemd, is een type cel-celverbinding dat algemeen voorkomt in dierlijke weefsels. Tight junctions komen voor in epitheelcellen, zoals in de darmwand of huid, en in endotheelcellen zoals in de bloedvaten. Ze zorgen ervoor dat cellen ondoordringbaar dicht op elkaar liggen: de ruimte tussen naburige cellen wordt door tight junctions volledig afgesloten.[1] Dit is van groot belang voor de barrièrefunctie van het epitheel. Tight junctions geven de cel mechanische stabiliteit en selectieve doorlaatbaarheid.
Naast hun barrièrefunctie verdelen tight junctions de cel in twee delen: een apicaal deel en een basolateraal deel. Elk deel heeft een specifieke samenstelling van eiwitten, zoals transporteiwitten. Dit ruimtelijke onderscheid is belangrijk voor processen zoals actief transport van moleculen en signaaltransductie.[2]
Op moleculair niveau bestaan tight junctions uit transmembraaneiwitten, waaronder claudines, occludine en junctional adhesion molecules (JAMs). Deze staan in verbinding met intracellulaire eiwitten zoals ZO-1, ZO-2 en ZO-3, die gekoppeld zijn aan het cytoskelet.[1] Deze koppeling maakt de cel-celverbinding dynamisch: de doorlaatbaarheid van tight junctions kan veranderen onder invloed van cytokinen, groeifactoren of andere signalen.
Zie ook
- ↑ a b (en) Alberts, B. (2022). Molecular Biology of The Cell, 7th. W.W. Norton & Company, pp. 1117-1121. ISBN 978-0-393-42708-0.
- ↑ (en) Matter K, Balda MS (2003). Signalling to and from tight junctions. Nature Reviews Molecular Cell Biology 4 (3): 225–237. DOI: 10.1038/nrm1055.