Cemetery H-cultuur
Gebied van laat-Harappa
Regio	West-Punjab en Ghaggar-Hakra-vallei
Periode	Bronstijd
Datering	1900-1500 v.Chr.
Typesite	Begraafplaats op heuvel H in Harappa
Voorgaande cultuur	Indusbeschaving
Portaal    Archeologie

Geschiedenis van Zuid-Azië

..Naar chronologie Steentijd in Zuid-Azië Mehrgarh Indusbeschaving Jhukarcultuur · cemetery H-cultuur Vedische tijd Ochre coloured pottery Painted grey ware Northern black polished ware Mahajanapada's Magadharijk Mauryarijk Satavahanarijk Kushanrijk Guptarijk Palarijk Cholarijk Sultanaat Delhi Sultanaten van de Dekan Hoysalarijk Kakatiyarijk Vijayanagararijk Mogolrijk Maratharijk Sikhrijk Brits-Indië Opdeling van India

..Naar onderwerp Hindoegeschriften Boeddhistische geschriften Jaïnische geschriften Sangam-literatuur Tamil-literatuur Indische filosofie Hindoeïstische filosofie (Varṇāśramadharma) Boeddhistische filosofie Betrekkingen van het Indisch Subcontinent met de Grieks-Romeinse wereld

..Naar land Bangladesh · Bhutan · India · Maldiven · Nepal · Pakistan · Sri Lanka

Portaal   Geschiedenis

De Cemetery H-cultuur was de fase in West-Punjab en de Ghaggar-Hakra-vallei volgend op de hoog-Harappa-periode. Deze cultuur werd ontdekt in Harappa door Madho Sarup Vats die concludeerde dat deze volgde op de Indusbeschaving. Waar de ontdekking van de schijnbaar vreedzame Indusbeschaving de plausibiliteit van de Indo-Arische migratie-theorie onderuit leek te halen, werd de ontdekking van Cemetery H enkele decennia later wel gezien als indicatie van de Indo-Arische invasie. Vere Gordon Childe opperde deze mogelijkheid in 1934, maar het was vooral Mortimer Wheeler die dit idee populair maakte. Het kreeg daarna meer navolging, maar ook kritiek, zoals van B.B. Lal.

Het eerdere grootse Harappa was in deze periode nog slechts een kleine nederzetting. Ten opzichte van hoog-Harappa was er in het gebied een sterke afname van het aantal nederzettingen, die in de meeste gevallen ook kleiner waren, nog onder de 5 hectare. Uitzonderingen waren Kudwala van 31 ha en Lurewala, Lundewali, Gamuwala Ther en Shahiwala van tussen de 15 en 20 ha. In de graven werden de lichamen meestal in rugligging geplaatst, terwijl in de bovenste lagen urnen waren begraven. Het aardewerk vertoont gelijkenissen met hoog-Harappa, maar kent ook nieuwe vormen. Deze periode viel samen met die van de Jhukarcultuur in Sindh, maar er zijn geen aanwijzingen dat hier nog contacten mee waren zoals tijdens hoog-Harappa.

• Singh, U. (2008): A History of Ancient and Early Medieval India. From the Stone Age to the 12th Century, Pearson Education India, p. 211-212