Grand Prix-wegrace van Spanje 1972
Circuito de Montjuïc
Officiële naam	Gran Premio de España 1972
Land	Spanje
Datum	23 september 1972
Organisator	FIM
500 cc
Snelste ronde	Chas Mortimer
Eerste	Chas Mortimer
Tweede	Dave Simmonds
Derde	Jack Findlay
350 cc
Snelste ronde	Teuvo Länsivuori
Eerste	Bruno Kneubühler
Tweede	Renzo Pasolini
Derde	János Drapál
250 cc
Snelste ronde	Renzo Pasolini
Eerste	Renzo Pasolini
Tweede	Teuvo Länsivuori
Derde	Barry Sheene
125 cc
Snelste ronde	Chas Mortimer
Eerste	Kent Andersson
Tweede	Chas Mortimer
Derde	Ángel Nieto
50 cc
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Ángel Nieto
Tweede	Jan de Vries
Derde	Kent Andersson

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1972 was de dertiende en afsluitende race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1972. De races werden verreden op 23 september 1972 op het Circuito de Montjuïc, een stratencircuit in de wijk Sants-Montjuïc in Barcelona. Al sinds 1970 sloot de Spaanse GP het seizoen af, waardoor er nauwelijks spanning was omdat de meeste wereldtitels al vergeven waren.

Voor het Spaanse publiek waren de lichte klassen nog wel interessant: beide wereldtitels (50- en 125 cc) waren nog niet beslist en bovendien kon landgenoot Ángel Nieto in beide klassen wereldkampioen worden. Uiteindelijk won Ángel Nieto twee wereldtitels op één dag.

De Grand Prix-kalender van 1972 grensde aan het onmogelijke. Veel GP's lagen slechts een week uit elkaar. Hoewel duur betaalde fabriekscoureurs het vliegtuig konden nemen, moesten hun motorfietsen en monteurs binnen een week over de weg van het ene naar het andere circuit reizen, intussen ook nog reparaties en verbeteringen uitvoerend. Dat kostte mogelijk de wereldtitel aan Jan de Vries, die zijn snelste motor in Joegoslavië opblies, maar zijn team had geen tijd om die tussen de wedstrijden te repareren. Tussen de laatste twee GP's, Finland en Spanje, lagen weer zeven weken.

Een aantal coureurs kozen ervoor niet naar Spanje te reizen. Bijna alle wereldkampioenen waren al bekend en vaak kon men meer lucratieve internationale races met hogere startgelden rijden. Het team van MV Agusta (met Giacomo Agostini, Phil Read en Alberto Pagani) kwam niet naar Spanje. Agostini was al wereldkampioen 350- en 500 cc. Ook de 250cc-kampioen Jarno Saarinen verscheen niet.

Zonder de MV Agusta's, die niet naar Barcelona waren afgereisd, konden de tweetaktrijders de Spaanse Grand Prix onder elkaar uitvechten. Bruno Kneubühler, die de 350cc-race al gewonnen had, nam opnieuw de leiding, maar toen zijn 354cc-Yamaha slechter begon te lopen gingen Jack Findlay, Dave Simmonds en Chas Mortimer hem voorbij. Simmonds bleef tot halverwege de race op kop rijden, maar eindigde als tweede achter Chas Mortimer, terwijl Findlay derde werd.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Chas Mortimer	Yamaha	1h 06' 47" 24	15
2	Dave Simmonds	Kawasaki	+6" 36	12
3	Jack Findlay	JADA-Suzuki	+51" 46	10
4	Bruno Kneubühler	Yamaha	+1' 30" 57	8
5	Sven-Olof Gunnarsson	Kawasaki	+1' 48" 03	6
6	Billie Nelson	Yamaha	+1' 48" 94	5
7	Piet van der Wal	Kawasaki	+2 ronden	4
8	Getulio Marcaccini	Aermacchi	+2 ronden	3
9	Kurt-Ivan Carlsson	Yamaha	+2 ronden	2
10	Maurice Hawthorne	Kawasaki	+3 ronden	1
11	Ted Janssen	Suzuki	+4 ronden
DNS	Giacomo Agostini	MV Agusta
DNS	Alberto Pagani	MV Agusta
DNF	Giuseppe Mandolini	Aermacchi
DNF	Gyula Marsovszky	Linto
DNF	Alex George	Kawasaki
DNF	Derek Lee	Suzuki
DNF	Roberto Gallina	Paton
DNF	Horst Dzierzawa	Yamaha
DNF	Lewis Young	Honda
DNF	Bo Granath	Husqvarna
DNF	André Pogolotti	Suzuki

MV Agusta verscheen niet in Barcelona, evenmin als Jarno Saarinen, maar in de eerste ronden was er een spannende strijd om de eerste plaats. Die was aanvankelijk voor Barry Sheene, maar Teuvo Länsivuori nam voordat hij uitviel ook even de koppositie over. Daarna nam Renzo Pasolini de leiding, maar die werd weer gepasseerd door Bruno Kneubühler. Die won de race uiteindelijk, nadat Sheene met technische problemen was uitgevallen. Pasolini werd tweede en János Drapál werd derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Bruno Kneubühler	Yamaha	1h 16' 07" 44	15
2	Renzo Pasolini	Aermacchi	+42" 35	12
3	János Drapál	Yamaha	+1' 50" 01	10
4	Edu Celso-Santos	Yamaha	+1 ronde	8
5	Kurt-Ivan Carlsson	Yamaha	+1 ronde	6
6	Billie Nelson	Yamaha	+1 ronde	5
7	Werner Pfirter	Yamaha	+2 ronden	4
8	László Szabó	Yamaha	+3 ronden	3
9	Walter Sommer	Mitsui Yamaha	+3 ronden	2
10	Horst Dzierzawa	Yamaha	+7 ronden	1
11	Maurice Hawthorne	Yamaha	+7 ronden
DNS	Giacomo Agostini	MV Agusta
DNS	Alberto Pagani	MV Agusta
DNS	Phil Read	MV Agusta
DNS	Jarno Saarinen	Yamaha
DNF	Teuvo Länsivuori	Yamaha
DNF	Barry Sheene	Yamaha

In de 250cc-race startte Kent Andersson snel, en na een ronde had hij nog de leiding. Die werd hem afgenomen door Renzo Pasolini, en toen Andersson uitviel konden Teuvo Länsivuori en Barry Sheene de beide andere podiumplaatsen opeisen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Renzo Pasolini	Aermacchi	1h 01' 57" 12	15
2	Teuvo Länsivuori	Yamaha	+25" 77	12
3	Barry Sheene	Yamaha	+32" 38	10
4	Chas Mortimer	Yamaha	+1' 33" 56	8
5	Werner Pfirter	Yamaha	+1 ronde	6
6	Walter Sommer	Mitsui Yamaha	+1 ronde	5
7	Victor Palomo	Yamaha	+1 ronde	4
8	Börje Jansson	Yamaha	+1 ronde	3
9	Oronzo Memola	Yamaha	+1 ronde	2
10	Olivier Chevallier	Yamaha	+1 ronde	1
11	Tapio Virtanen	Yamaha	+1 ronde
12	Ingemar Larsson	Yamaha	+1 ronde
13	Fosco Giansanti	Yamaha	+2 ronden
14	Giovanni Proni	Yamaha	+2 ronden
15	Bjorn Carlsson	Maico	+2 ronden
16	Javier Bover	Montesa	+4 ronden
DNS	Jarno Saarinen	Yamaha
DNS	Phil Read	Yamaha
DNF	Kent Andersson	Yamaha

In zijn thuis-GP reed Ángel Nieto geheel tegen zijn natuur in een tamelijk rustige race. Dat Kent Andersson op kop reed deerde hem niet: Chas Mortimer moest winnen om zijn netto resultaat te verbeteren, maar was slechts tweede. Aan de derde plaats had Nieto voldoende om de wereldtitel binnen te halen. Hij gaf alleen een beetje extra gas om Dave Simmonds af te schudden en met de derde plaats ook de wereldtitel te pakken.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kent Andersson	Yamaha	52' 11" 80	15
2	Chas Mortimer	Yamaha	+47" 64	12
3	Ángel Nieto	Derbi	+1' 17" 33	10
4	Dave Simmonds	Kawasaki	+1' 21" 92	8
5	Börje Jansson	Maico	+3' 31" 6	6
6	Benjamín Grau	Derbi	+1 ronde	5
7	Cees van Dongen	Yamaha	+1 ronde	4
8	Jos Schurgers	Bridgestone	+1 ronde	3
9	Matti Salonen	Yamaha	+2 ronden	2
10	Leif Rosell	Maico	+2 ronden	1
11	Bill Rae	Maico	+2 ronden
12	Bjorn Carlsson	Maico	+3 ronden
13	Gastón Biscia	Bultaco	+3 ronden
14	Benjamin Laurent	Yamaha	+4 ronden
15	Günter Schirnhofer	Maico	+4 ronden

Als Ángel Nieto de 50cc-race in Spanje zou winnen en de Jan de Vries tweede zou worden, zou de wereldtitel beslist moeten worden door de tijden van deze twee over het hele seizoen te vergelijken. Dat gebeurde ook. Hoewel het Van Veen-team nog niet onder de indruk was toen Nieto in de trainingen een seconde sneller was, bleek in de race dat Jan de Vries inderdaad een seconde per ronde moest toegeven. Nieto had in het seizoen al 6,8 seconden sneller gereden dan de Vries, maar voegde daar nog eens 14,5 seconden aan toe. Beiden hadden nu bruto 81 punten en netto (alleen de beste vijf resultaten) 69, maar Ángel Nieto was toch wereldkampioen. Voor Nieto was dit na de 125cc-klasse de tweede wereldtitel die hij op één dag won. Kent Andersson, die voor deze gelegenheid als ondersteunend rijder voor de Vries een Van Veen-Kreidler had gekregen, werd derde in de race.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ángel Nieto	Derbi	33' 09" 47	15
2	Jan de Vries	Van Veen-Kreidler	+14" 54	12
3	Kent Andersson	Van Veen-Kreidler	+39" 23	10
4	Benjamín Grau	Derbi	+1' 24" 54	8
5	Jan Bruins	Van Veen-Kreidler	+1' 32" 73	6
6	Theo Timmer	Jamathi	+1 ronde	5
7	Otello Buscherini	Malanca	+1 ronde	4
8	Leif Rosell	Jamathi	+1 ronde	3
9	Cees van Dongen	Roton	+1 ronde	2
10	Aldo Pero	Villa	+1 ronde	1
11	Joaquín Galí	Derbi	+2 ronden
12	Günter Schirnhofer	Maico	+2 ronden
13	Luigi Rinaudo	Tomos	+2 ronden