Het woord literatuur heeft verschillende, dicht bij elkaar liggende betekenissen. De ruimste is dat literatuur de verzameling van alle teksten is, geschreven en in mondelinge vorm. Literatuur wordt ook in een enge betekenis gebruikt, waarbij zij tegenover lectuur is gesteld. In die zin zou literatuur de hoge, artistieke vorm en lectuur de lage, populairdere vorm van teksten aanduiden.
Gedichten en poëzie, toneel- en filmteksten, prozateksten die geheel of gedeeltelijk zijn verzonnen (fictie, bijvoorbeeld de roman) en proza dat waargebeurde verschijnselen en personen beschrijft (non-fictie, onder meer de brief, het essay en de autobiografie) kunnen literaire kenmerken bezitten. De definitie van die kenmerken is geen eenvoudige zaak. Veelal zijn meerduidigheid (poly-interpretabiliteit), originaliteit en complexiteit centrale criteria, alsook de betrokkenheid van de lezer bij het herscheppen van de tekst. Waterdichte instrumenten om te bepalen wat literatuur is, levert dat niet op.
Een literatuurprijs wordt periodiek (vaak jaarlijks) uitgereikt aan een auteur voor een specifiek werk, een serie werken of zijn of haar gehele oeuvre. Enkele voorbeelden van bekende literatuurprijzen:
"Er zijn geen goede schrijvers. Soms ontstaat in ons land een goed boek, dat op het gemiddelde peil geen invloed heeft. De goede boeken zijn meestal afkomstig van zonderlingen, liefhebbers die stiekem schrijven in het holst van de nacht en niets te maken hebben met het literaire leven, met de levende literatuur als geheel."
De vier helden uit het verhaal. Van links naar rechts: Sūn Wùkōng, Xuánzàng, Zhū Bājiè, en Shā Wùjìng.
De Reis naar het Westen is een van de vier klassieke romans van de Chinese literatuur. De roman werd oorspronkelijk gepubliceerd in de jaren 90 van de 16e eeuw, tijdens de Ming-dynastie. Hoewel er geen directe bewijzen voor zijn, wordt de roman vaak toegeschreven aan Wu Cheng'en. In de Westerse wereld staat het verhaal ook bekend als simpelweg Monkey. Deze titel werd gebruikt voor een populaire vertaling van het verhaal door Arthur Waley. De versie van Waley is ook uitgebracht onder titels als Adventures of the Monkey God, Monkey: [A] Folk Novel of China, en The Adventures of Monkey.
De roman bevat een fictieve vertelling van de legende over de Boeddhistische monnik Xuánzàng's, die tijdens de Tang-dynastie een pelgrimstocht naar India zou hebben gemaakt om religieuze boeddhistische teksten genaamd soetra’s te bemachtigen. In de roman wordt deze taak door Gautama Boeddha gegeven aan de monnik en zijn drie beschermers: Sūn Wùkōng (alias “de apenkoning”), Zhū Bājiè en Shā Wùjìng. Samen met een drakenprins vergezellen ze Xuánzàng op zijn tocht als boetedoening voor zonden die ze elk in het verleden hebben begaan. De roman telt 100 hoofdstukken, die verdeeld kunnen worden over vier afzonderlijke stukken.
(lees verder)
Buddingh' debuteerde in 1941 met Het Geïrriteerde lied. Faam verwierf hij in de jaren '50 en jaren '60, met een groot aantal publicaties die zijn naam vooral vestigden als nonsensdichter. Hoewel sommige van zijn werken inderdaad uit nonsens bestaan (zoals de Gorgelrijmen, zie ook Blauwbilgorgel), geldt dat in mindere mate voor vooral zijn latere werk.
Naar de dichter is de C. Buddingh'-prijs vernoemd. Deze wordt jaarlijks toegekend aan het beste debuut in de Nederlandstalige poëzie, en wordt uitgereikt op Poetry International.
Een stijlfiguur is in taal een afwijking van de "gewone" manier van zeggen. Dit wordt in de literatuur vaak bewust gedaan om een bepaald effect te bereiken. Gebeurt de afwijking onbewust, dan spreekt men ook wel van een stijlfout. Voorbeelden van bekende stijlfiguren zijn:
