Verbond van veldbies-beukenbossen
Veldbies-beukenbos met beuk
Syntaxonomische indeling
Klasse: Quercetea robori-petraeae (klasse van eiken- en beukenbossen op voedselarme grond) Orde: Quercetalia roboris (orde van eiken- en beukenbossen op voedselarme grond)
Verbond
Luzulo-Fagion Lohm. & Tx. in Tx. 1954

Het verbond van veldbies-beukenbossen (Luzulo-Fagion) is een verbond uit de orde van eiken- en beukenbossen op voedselarme grond (Quercetalia roboris). Het verbond omvat bosplantengemeenschap die voorkomen op stenige bodems, en gedomineerd wordt door loofbomen en dwergstruiken.

• Frans: Hêtraies, hêtraies-sapinières à Luzule blanchâtre
• Duits: Hainsimsen-Buchenwälder
• Engels: Acidophilous beech forests
• Syntaxoncode voor Nederland (rVvN): r45Ab

De wetenschappelijke naam Luzulo-Fagion is afgeleid van de botanische namen van twee belangrijke soorten van het verbond: witte veldbies (Luzula luzuloides) en beuk (Fagus sylvatica).

Het verbond van veldbies-beukenbossen kent in de Lage Landen een eenvoudige structuur met een dichte, hoog opgaande boomlaag met dominantie van loofbomen, een weinig ontwikkelde struik- en moslaag, en een variabele kruidlaag met plaatselijk veel dwergstruiken.

Het verbond van veldbies-beukenbossen omvat gemengde maar soortenarme loofbossen van zeer zure, voedselarme en lemige of vaak stenige bodems, zoals op vuursteeneluvium. Ze worden gevonden in het uiterste zuiden van Nederlands Limburg en in de Belgische Voerstreek.

Het verbond van veldbies-beukenbossen wordt in Nederland en Vlaanderen vertegenwoordigd door maar één associatie.

Het verbond van veldbies-beukenbossen heeft voor Nederland en Vlaanderen geen specifieke kensoorten.

• Vegetatiekunde van A tot Z