Grand Prix-wegrace van België 1984
Circuit de Spa-Francorchamps
Officiële naam	G.P. Moto 1984
Land	België
Datum	8 juli 1984
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Freddie Spencer
Snelste ronde	Freddie Spencer
Eerste	Freddie Spencer
Tweede	Randy Mamola
Derde	Raymond Roche
250 cc
Poleposition	Manfred Herweh
Snelste ronde	Manfred Herweh
Eerste	Manfred Herweh
Tweede	Sito Pons
Derde	Christian Sarron
80 cc
Poleposition	Stefan Dörflinger
Snelste ronde	Stefan Dörflinger
Eerste	Stefan Dörflinger
Tweede	Jorge Martínez
Derde	Hans Spaan
Zijspan
Poleposition	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Snelste ronde	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Eerste	Alain Michel/ Jean-Marc Fresc
Tweede	Werner Schwärzel/ Andreas Huber
Derde	Steve Abbott/ Shaun Smith

De Grand Prix-wegrace van België 1984 was de negende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1984. De races werden verreden op 8 juli 1984 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy. Tijdens de training kwam 500cc-coureur Kevin Wrettom ten val. Hij overleed op donderdag 12 juli in het ziekenhuis in Luik.

De trainingen voor de Belgische Grand Prix begonnen al chaotisch, omdat het circuit nog vol modder lag door de vrachtauto's die bij graafwerkzaamheden geassisteerd hadden. De zijspanrijders weigerden dan ook de baan op te gaan. Na enkele uren poetsen werd de baan vrijgegeven, maar toen Egbert Streuer twee ronden had gereden zat zijn hele combinatie onder de modder. Daarop werd er de hele nacht verder gepoetst aan de baan. Ook in het rennerskwartier was de chaos groot. Iedereen die dat wilde had vrije toegang, waarvan vele - veelal dronken - bezoekers gebruikmaakten. Tenten werden kapotgetrokken en spullen gestolen. Nadat de monteur van Steve Parrish een dief had betrapt en eigen rechter had gespeeld, stapten vertegenwoordigers van Honda en Yamaha naar de organisatie met het dreigement te vertrekken als er niet werd ingegrepen. Daarop veegde de gendarmerie het rennerskwartier schoon. Daarmee waren de problemen niet voorbij: van de trainingstijden klopte helemaal niets. De tijdwaarnemers stapten zelfs naar Streuer toe met de vraag of hij zelf dacht dat hij de tweede trainingstijd had gereden. Als dat zo was namen ze dat voetstoots aan. De startopstelling van de 500cc-klasse werd zelfs op de racedag nog gewijzigd. De races werden bezocht door een recordaantal van 100.000 bezoekers. Tijdens de racedag sloeg de gendarmerie opdringerige toeschouwers met de wapenstok achter de hekken, maar de beroepsfotografen hadden niet verwacht dat hen hetzelfde lot zou treffen op het moment dat ze gewoon hun werk deden.

Takazumi Katayama was naar Japan afgereisd omdat hij na de TT van Assen geconstateerd had dat hij nog te veel last had van zijn blessure. HRC besloot steun te zoeken bij privérijder Raymond Roche door hem de Honda NS 500 van Katayama te geven, maar daarnaast kreeg Wayne Gardner een fabrieksblok, net als Didier de Radiguès^[1]. Men moest wel actie ondernemen, want Eddie Lawson had intussen 27 punten voorsprong op Freddie Spencer in het wereldkampioenschap. Spencer zelf trainde zowel met de viercilinder Honda NSR 500 als de driecilinder Honda NS 500. Met die laatste machine zette hij zijn snelste trainingstijd, ruim een seconde sneller dan concurrent Lawson. Men wilde de viercilinder echter nog niet afschrijven: daar trainde Ron Haslam mee. Yamaha-fabrieksrijder Virginio Ferrari wist zijn nieuwe teamgenoot Tadahiko Taira maar net voor te blijven, maar de nieuwe hulptroepen van Honda, Gardner en De Radiguès, stonden in de startopstelling daar nog achter.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Freddie Spencer	HRC-Honda	2"31'66
2.	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	2"32'97
3.	Randy Mamola	HRC-Honda	2"33'76
4.	Ron Haslam	HRC-Honda	2"34'83
5.	Raymond Roche	HRC-Honda	2"35'16
6.	Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	2"35'31
7.	Tadahiko Taira	Yamaha	2"36'35
8.	Wayne Gardner	HRC-Honda	2"36'37
9.	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-HRC-Honda	2"36'49
10.	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	2"37'08

De Honda NSR 500-viercilinder kwam in België niet aan de start. Ron Haslam, die er ook mee getraind had, koos voor zijn driecilinder Honda NS 500. Dat deed Freddie Spencer ook, maar hij moest eerst het Honda-management overtuigen. Men zag liever niet dat de peperdure viercilinder in de vrachtauto werd geladen. Spencer sloeg de warm-up in de ochtend over wegens hevige hoofdpijn. Raymond Roche plakte zijn startnummer op Spencer's machine en reed er een ronde mee. Randy Mamola startte het snelste, maar bij La Source werd hij ingehaald door Spencer, die zich op driecilinder duidelijk thuis voelde en de race onbedreigd won. Mamola reed naar de tweede plaats met een blok dat duidelijk trager was dan de motor die hij in Assen had gebruikt (dat motorblok was voor revisie in Japan omdat het anders te veel kilometers zou maken). Eddie Lawson had uitzicht op de derde plaats, maar hij werd door Raymond Roche bijna in de vangrail geduwd en besloot voor zijn eigen veiligheid te kiezen. Hij tilde overigens niet zwaar aan dit incident. Dat hij slechts vierde weg weet hij aan de Dunlop-banden, die meer moeite met de warme omstandigheden hadden dan de Michelins die Honda gebruikte.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Freddie Spencer	HRC-Honda	51"33'17	15
2	Randy Mamola	HRC-Honda	+5'71	12
3	Raymond Roche	HRC-Honda[2]	+6'76	10
4	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	+20'25	8
5	Ron Haslam	HRC-Honda	+29'79	6
6	Tadahiko Taira	Yamaha	+58'61	5
7	Wayne Gardner	HRC-Honda	+1"20'38	4
8	Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki	+1"22'17	3
9	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	+1"40'33	2
10	Gustav Reiner	Honda	+1"59'64	1
11	Walter Migliorati	Suzuki	+2"01'44
12	Franck Gross	Honda	+2"09'40
13	Wolfgang von Muralt	Suzuki	+2"10'60
14	Dave Petersen	Honda	+2"19'10
15	Lorenzo Ghiselli	Suzuki	+2"29'03
16	Steve Parrish	Yamaha	+2"33'60
17	Eero Hyvärinen	Suzuki	+2"36'26
18	Fabio Biliotti	Honda	+1 ronde
19	Mark Salle	Suzuki	+1 ronde
20	Klaus Klein	Suzuki	+1 ronde
21	Börge Nielsen	Suzuki	+1 ronde
22	Brett Hudson	Suzuki	+1 ronde

Coureur	Merk	Oorzaak
Hervé Moineau	Cagiva	Versnellingsbak
Marco Gentile	Yamaha
Reinhold Roth	Fath-Honda
Louis-Luc Maisto	Honda
Leandro Becheroni	Suzuki
Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	Val
Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-HRC-Honda	Ketting
Keith Huewen	Honda
Massimo Broccoli	Honda	Ongeval
Attilio Riondato	Suzuki	Ongeval
Paul Lewis	Suzuki
Rob Punt	Suzuki	Val
Henk van der Mark	Honda	Krukas
Christian Le Liard	Chevallier-ELF-Honda	Vastloper

Coureur	Merk	Oorzaak
Rob McElnea	Heron-Suzuki	Blessure[3]
Takazumi Katayama	HRC-Honda	Blessure[4]
Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	Niet fit[5]
Chris Guy	Honda
Marco Lucchinelli	Cagiva	Onbekend[6]
Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	Blessure[7]

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	107
2	Freddie Spencer	HRC-Honda	87
3	Randy Mamola	HRC-Honda	81
4	Raymond Roche	HRC-Honda / Honda	75
5	Ron Haslam	HRC-Honda	57
6	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	28
7	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	19
8	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda / Chevallier-ELF-HRC-Honda	18
	Wayne Gardner	Honda / HRC-Honda
10	Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki	16

De 250cc-training was zoals altijd spannend, hoewel door het lange circuit de tijden wat verder uit elkaar lagen. Manfred Herweh was de snelste, terwijl WK-leider Christian Sarron wat tegenviel met de vijfde trainingstijd. Thierry Rapicault, die in zijn Sonauto-periode zo slecht gepresteerd had, was met zijn productie-Yamaha TZ 250 de beste privérijder met een achtste trainingstijd.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	2"39'55
2.	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	2"40'57
3.	Guy Bertin	MBA	2"40'62
4.	Toni Mang	HB-Yamaha	2"40'81
5.	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	2"41'07
6.	Thierry Espié	Chevallier-Yamaha	2"41'31
7.	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	2"41'96
8.	Thierry Rapicault	Yamaha	2"42'95
9.	Martin Wimmer	Yamaha	2"42'55
10.	Bruno Lüscher	Yamaha	2"42'63

Guy Bertin pakte met zijn (feitelijk acht jaar oude) MBA de kopstart, achtervolgd door Manfred Herweh, Christian Sarron en Sito Pons. Halverwege de race begon de machine van Bertin toeren te verliezen en moest hij de anderen laten gaan, waarbij Pons voornamelijk volgde. Herweh deed het meeste kopwerk, maar in de slotfase probeerde Sarron een aanval in te zetten. Hij werd echter bijna van zijn machine geslingerd en nam genoegen met de derde plaats achter Pons. Iván Palazzese passeerde Bertin ook nog en werd vierde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	43"16'45	15
2	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	+0'48	12
3	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	+2'18	10
4	Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha	+2'95	8
5	Guy Bertin	MBA	+12'30	6
6	Thierry Espié	Chevallier-Yamaha	+16'06	5
7	Toni Mang	HB-Yamaha	+19'89	4
8	Jean-Michel Mattioli	Sonauto-Yamaha	+30'90	3
9	Jacques Bolle	Pernod	+33'13	2
10	Thierry Rapicault	Yamaha	+41'22	1
11	Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax
12	August Auinger	Bartol-MBA
13	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha
14	Harald Eckl	Rotax
15	Siegfried Minich	Yamaha
16	Martin Wimmer	Yamaha
17	Stéphane Mertens	Yamaha
18	Jean-François Baldé	Pernod
19	Patrick Fernandez	Yamaha
20	Karl-Thomas Grässel	Yamaha
21	Mario Rademeyer	Yamaha
22	Neil Robinson	Yamaha
23	Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha
24	René Delaby	Yamaha
25	Michel Siméon	Honda

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Jean-Louis Guignabodet	Yamaha		37
Fausto Ricci	Yamaha		38
Jean-Marc Toffolo	Yamaha		39
Tony Head	Rotax		40
Lucio Pietroniro	Yamaha		41
Donnie Robinson	Yamaha		42
Bernard Denis	Yamaha		43
Keith Huewen	Yamaha		44

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	Vastloper	2
Eric de Doncker	Yamaha		34
Bruno Lüscher	Yamaha		10
Teruo Fukuda	Yamaha	Val[8]	14
Richard Hubin	Yamaha		19
Tony Rogers	Armstrong-Rotax	Koeling	16
Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	Koeling	20
Peter Looijesteijn	Rotax		24
Roland Freymond	Honda		29
Mar Schouten	Yamaha	Val	36
Donnie McLeod	Yamaha	Vastloper	26

Coureur	Merk	Oorzaak
Loris Reggiani	Kawasaki
Maurizio Vitali	MBA

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	82
2	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	70
3	Toni Mang	HB-Yamaha	58
4	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	53
5	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	51
6	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha	38
7	Martin Wimmer	Yamaha	33
8	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	29
9	Guy Bertin	MBA	20
10	Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha	17

Stefan Dörflinger was weer ongenaakbaar in de training in Francorchamps, ruim drie seconden sneller dan Jorge Martínez. Hans Spaan haalde zijn gram ten opzichte van HuVo-Casal-fabrieksrijder Pier Paolo Bianchi. Die had zijn team verboden Spaan nog eens een fabrieksracer te geven, maar met zijn productie-HuVo met Hummel-cilinder was Spaan ruim een seconde sneller dan Bianchi.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	2"55'84
2.	Jorge Martínez	Derbi	2"58'95
3.	Hans Spaan	HuVo-Casal	3"00'87
4.	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal	3"01'92
5.	Hubert Abold	Krauser-LCR-Zündapp	3"02'17
6.	Gerhard Waibel	Seel	3"02'78
7.	Paul Rimmelzwaan	Harmsen	3"04'50
8.	Hans Müller	Bakker-Sachs	3"04'66
9.	Willem Heykoop	HuVo-Casal	3"06'68
10.	George Looijesteijn	HuVo-Casal	3"06'68

Om nog kans op de wereldtitel te behouden moest Pier Paolo Bianchi in België winnen. Daarom had hij zijn team (HuVo-Casal, waaraan hij veel geld had betaald om een fabrieksracer te krijgen) verboden een machine ter beschikking te stellen aan Hans Spaan, die hem in Assen verslagen had. De getergde Spaan had met zijn privémachine al een snellere trainingstijd gereden, maar startte slecht. Bianchi had kopstart, maar werd meteen terechtgewezen door Stefan Dörflinger, die de race zonder problemen won, voor Jorge Martínez. Spaan rukte intussen op naar voren: na de eerste ronde was hij negende, maar na de vierde ronde reed hij al op de vierde plaats achter Bianchi, die problemen met zijn koppeling had. In de achtste ronde ging Spaan voorbij. Willem Heykoop versloeg de tweede Zündapp-rijder Hubert Abold op de streep en werd vijfde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	39"12'68	15
2	Jorge Martínez	Derbi	+19'80	12
3	Hans Spaan	HuVo-Casal	+36'53	10
4	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal	+41'57	8
5	Willem Heykoop	HuVo-Casal	+1"13'66	6
6	Hubert Abold	Krauser-LCR-Zündapp	+1"13'92	5
7	Gerhard Waibel	Seel	+1"21'35	4
8	Serge Julin	HuVo-Casal	+1"21'61	3
9	Hans Müller	Bakker-Sachs	+1"27'87	2
10	Theo Timmer	HuVo-Casal	+1"34'45	1
11	Zdravko Matulja	Ziegler
12	Bertus Grinwis	Casal
13	Jos van Dongen	Sachs
14	Otto Machinek	Kreidler
15	Hans Koopman	Kreidler
16	Johann Auer	Eberhardt
17	Chris Baert	Eberhardt	+1 ronde
18	Bernd Rossbach	Casal	+1 ronde
19	Günter Schirnhofer	Honda	+1 ronde
20	Georges Fisette	Casal	+1 ronde

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
George Looijesteijn	HuVo-Casal	Koppeling	10
Reiner Koster	Casal		26
Rainer Kunz	FKN		17
Paul Rimmelzwaan	Harmsen		7
Hans Stevens	Casal		24

Coureur	Merk	Oorzaak
Reinhard Koberstein	Seel
Thomas Engl	Sachs

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	76
2	Hubert Abold	Krauser-Bakker-Zündapp/ Krauser-LCR-Zündapp	65
3	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal	63
4	Jorge Martínez	Derbi	50
5	Hans Spaan	HuVo-Casal/ Kreidler	47
6	Gerhard Waibel	Seel	46
7	Willem Heykoop	HuVo-Casal	27
8	Hans Müller	Sachs/ Bakker-Sachs	18
9	George Looijesteijn	HuVo-Casal	16
10	Henk van Kessel	HuVo-Casal	12

Alain Michel, Rolf Biland en Egbert Streuer waren de enigen die tijden onder de 2 minuut 40 seconden reden. Theo van Kempen brak bij een crash in de training zijn sleutelbeen, waarop bakkenist Geral de Haas besloot in het zijspan van Graham Gleeson te stappen. Gleeson's bakkenist Kurt Rothenbühler was ook geblesseerd geraakt. De verschillen tussen de top vier en de rest van het veld waren nog steeds erg groot: Steve Abbott moest bijna vijf seconden toegeven op Alain Michel.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Alain Michel/ Jean-Michel Fresc	Krauser-LCR-Yamaha	2"39'08
2.	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	2"39'15
3.	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	2"39'63
4.	Werner Schwärzel/ Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha	2"40'50
5.	Steve Abbott/ Shaun Smith	Windle-Yamaha	2"43'99
6.	Derek Bayley/ Brian Nixon	LCR-Yamaha	2"44'12
7.	Alfred Zurbrügg/ Martin Zurbrügg	LCR-Yamaha	2"44'74
8.	Steve Webster/ Tony Hewitt	LCR-Yamaha	2"45'63
9.	Derek Jones/ Brian Ayres	LCR-Yamaha	2"45'88
10.	Hans Hügli/ Andreas Schütz	LCR-Yamaha	2"46'07

Egbert Streuer en Bernard Schnieders hadden vanaf de tweede startrij een goede start, maar de vreugde was van korte duur. Al na de eerste ronde kwamen ze de pit in met een machine die vast zat in de derde versnelling. Rolf Biland en Kurt Waltisperg hadden toen al een voorsprong van drie seconden op de combinatie Alain Michel/Jean-Marc Fresc, die werd achtervolgd door Werner Schwärzel/Andreas Huber, Steve Abbott/Shaun Smith en Derek Bayley/Brian Nixon. Bayley viel echter uit door een oververhitte motor. Biland leek op een eenvoudige overwinning af te gaan, tot hij in de tiende ronde zijn combinatie parkeerde. Een gebroken slangenklem (van Franse makelij) veroorzaakte waterlekkage. Alain Michel profiteerde hier natuurlijk van, maar ook Werner Schwärzel, die door zijn tweede plaats nog maar twee punten achterstand op Streuer had. Daarmee leek een herhaling van het seizoen 1982 op til. Toen was Schwärzel zonder een enkele overwinning wereldkampioen geworden. De kansen van Biland op de wereldtitel waren verkeken.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	Krauser-LCR-Yamaha	46"04'08	15
2	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha	46"24'88	12
3	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	47"07'82	10
4	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha		8
5	Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha		6
6	Masato Kumano	Helmut Diehl	LCR-Yamaha		5
7	Hans Hügli	Andreas Schütz	LCR-Yamaha		4
8	Wolfgang Stropek	Hans-Peter Demling	LCR-Yamaha		3
9	Frank Wrathall	Phil Spendlove	LCR-Suzuki		2
10	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Yamaha		1

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak
Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	Versnellingsbak
Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	Koeling[9]
Graham Gleeson	Geral de Haas	Windle-Yamaha	Vastloper
Jos Modder	Dick van 't Klooster	LCR-Yamaha
Martin Kooy	Raimond van der Groep	Kova-Yamaha	Ongeval
Derek Bayley	Brian Nixon	LCR-Yamaha	Koeling
Rolf Steinhausen	Wolfgang Kalauch	Busch-Yamaha

Pos.	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn.
1	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	52
2	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha	50
3	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	Krauser-LCR-Yamaha	47
4	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	30
5	Masato Kumano	Helmut Diehl	LCR-Yamaha	25
	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha
7	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	20
8	Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	12
9	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Yamaha	11
10	Theo van Kempen	Geral de Haas	LCR-Yamaha	10

Pier Paolo Bianchi was woedend op het HuVo-team nadat hij tijdens de TT van Assen niet alleen verloren had van Hans Spaan, maar ook van Willem Heykoop. Spaan had voor de gelegenheid een fabrieksracer gekregen, maar Heykoop was de vaste teamgenoot van Bianchi. Bianchi solliciteerde in België openlijk naar een plek in het Derbi-team, voor het geval dat de ernstig geblesseerde Ricardo Tormo niet zou terugkeren. HuVo-teamleider Jan Huberts had daar geen probleem mee: "Als hij naar Derbi wil, gaat hij maar."

Toen Egbert Streuer in de pit hard remde duikelde bakkenist Bernard Schnieders voorover uit het zijspan. Schnieders was alvast begonnen de pennen uit de stroomlijnkuip te draaien om de oorzaak van het probleem op te sporen. Daardoor had hij zich niet goed vastgehouden.

De cilinders die Hans Hummel had ontwikkeld vonden steeds meer aftrek onder Yamaha-rijders, maar Hans Spaan was met zijn privé-HuVo-Casal met Hummel-cilinder ook sneller dan de fabrieksracers. Ook zijspancoureur Alain Michel gebruikte cilinders van Hummel, maar hij had daarnaast samen met importeur Sonauto elektronische powervalves ontwikkeld, die ook op de Yamaha van Christian Sarron werden gebruikt. De elektronische bediening was voor de viercilinder Yamaha TZ 500-motor echter anders. Die had Michel zelf ontwikkeld.

Kevin Wrettom, die op donderdag na de race overleed aan zijn verwondingen, had nog niet veel GP-ervaring. Hij had een enkele maal in de Britse Grand Prix gereden, maar in 1984 reed hij ook in Assen en Spa-Francorchamps. Dat had te maken met zijn woonplaats: hij woonde in Eindhoven en werkte daar bij DAF Trucks. Hij was ook al eens zwaargewond geraakt tijdens de TT van Man van 1979, waarna hij drie jaar niet kon racen. In 1983 had hij een oude Suzuki van Boet van Dulmen gekocht, waarmee hij zijn carrière voortzette. Wrettom was 28 jaar en liet zijn vrouw Julie en een zoontje van drie jaar achter.

Onderweg van Francorchamps naar Italië werd Walter Migliorati door de Italiaanse douane opgepakt. Men vond 18 kg hasjiesj en een halve kilo cocaïne in zijn motorhome. Na ondervraging werd ook Felice Agostini, de broer van Giacomo en begeleider van het Marlboro-Yamaha-team, gearresteerd. Migliorati werd in november veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf en een boete van (omgerekend) ruim 29.000 Euro.