Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1987
Salzburgring
Officiële naam	Großer Preis von Österreich
Land	Oostenrijk
Datum	6- en 7 juni 1987
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Wayne Gardner
Snelste ronde	Didier de Radiguès
Eerste	Wayne Gardner
Tweede	Randy Mamola
Derde	Niall Mackenzie
250 cc
Poleposition	Toni Mang
Snelste ronde	Carlos Cardús
Eerste	Toni Mang
Tweede	Loris Reggiani
Derde	Reinhold Roth
125 cc
Poleposition	Paolo Casoli
Snelste ronde	Fausto Gresini
Eerste	Fausto Gresini
Tweede	Bruno Casanova
Derde	Paolo Casoli
80 cc
Poleposition	Jorge Martínez
Snelste ronde	Gerhard Waibel
Eerste	Jorge Martínez
Tweede	Gerhard Waibel
Derde	Manuel Herreros
Zijspan
Poleposition	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
Snelste ronde	Alain Michel/ Jean-Marc Fresc
Eerste	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Tweede	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
Derde	Alain Michel/ Jean-Marc Fresc

De Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1987 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1987. De races werden verreden op 6- en 7 juni 1987 op de Salzburgring nabij Salzburg.

Milieuactivisten hadden afgedwongen dat er in het rennerskwartier van Salzburg tussen 20.00 uur en 07.00 uur geen motoren gestart mochten worden. Dat was lastig voor monteurs die gewend waren 's avonds en zelfs 's nachts door te werken om de racemotoren klaar te maken. Bovendien werd de luchtkwaliteit gemeten. De 80cc-klasse moest al op zaterdag rijden, wat op weinig begrip stuitte, want net als in de GP des Nations was er op zondag genoeg tijd, want daar stonden twee nationale races gepland. Op donderdag en vrijdagochtend regende het, maar op zaterdag en zondag was het droog. In Oostenrijk kwamen alle klassen aan de start en de winnaars van de soloklassen waren dezelfde als in de genoemde GP des Nations. In de zijspanklasse scoorden Rolf Biland en Kurt Waltisperg eindelijk weer een overwinning.

Opnieuw stond het hele HRC-team inclusief twee Honda NSR 500-racers, monteurs en PR-man tevergeefs te wachten op Freddie Spencer, die pas op het laatste moment had laten weten dat zijn tijdens de Duitse Grand Prix geblesseerde knie nog niet voldoende genezen was. De hoofdrollen waren voor Randy Mamola en Wayne Gardner, die in de training al dicht bij elkaar stonden en ook voor een - op het oog - spannende race zorgden. Daarbij kon regerend wereldkampioen Eddie Lawson geen rol spelen, hij gaf al na de eerste ronde op.

Zoals men al had verwacht, had Kenny Roberts gekozen voor Richard Scott als vervanger voor de geblesseerde Mike Baldwin op de tweede Lucky Strike-Yamaha. Tijdens de natte trainingen op donderdag en vrijdag ging dat uitstekend, tot Scott in de chicane viel over de machine van de gevallen Dietmar Marehard, waarbij hij zijn heup kneusde. Ook Manfred Fischer en Josef Doppler vielen over de ravage. Tijdens de droge trainingen waren de verschillen tussen de Honda van Wayne Gardner en de Yamaha's van Randy Mamola en Eddie Lawson niet al te groot, maar vierde man Shunji Yatsushiro had al bijna een seconde achterstand. Ron Haslam trainde met de nieuwe ELF 4, maar koos in de race voor de Honda NSR 500-fabrieksracer.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	1"21'46
2.	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	1"21'77
3.	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"21'83
4.	Shunji Yatsushiro	Rothmans-HRC-Honda	1"22'50
5.	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"22'57
6.	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	1"22'77
7.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"22'96
8.	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	1"22'97
9.	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	1"22'98
10.	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"23'04

Voor de opwarmronde werd Eddie Lawson door een monteur aangeduwd, wellicht een voorbode van de rampspoed die hem wachtte, want na die ronde werden snel bougies gewisseld. Opnieuw maakte Ron Haslam vanaf de negende startpositie een bliksemstart, maar hij werd eerst ingerekend door Randy Mamola en daarna door Wayne Gardner en Niall Mackenzie. Haslam en Mackenzie vielen terug, maar Mamola bleef in gevecht met Gardner tot enkele ronden voor het einde, temeer omdat Gardner wat moeite had met het passeren van achterblijvers. Lawson was al na een ronde naar het rennerskwartier gereden, zonder zich bij zijn pitcrew af te melden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	39"57'89	1	15
2	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	40"00'26	2	12
3	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	40"11'10	6	10
4	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	40"17'26	9	8
5	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	40"22'26	5	6
6	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	40"32'10	7	5
7	Shunji Yatsushiro	Rothmans-HRC-Honda	40"42'07	4	4
8	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	40"54'52	12	3
9	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	40"54'86	10	2
10	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	40"55'09	8	1
11	Richard Scott	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	41"09'82	15
12	Didier de Radiguès	Bastos-Cagiva	41"16'35	17
13	Fabio Biliotti	Honda	+1 ronde	20
14	Wolfgang von Muralt	Suzuki	+1 ronde	19
15	Alessandro Valesi	Iberna-Honda	+1 ronde	21
16	Karl Truchsess	Honda	+1 ronde	22
17	Simon Buckmaster	Duckhams-Honda	+1 ronde	28
18	Manfred Fischer	Honda	+1 ronde	24
19	Gerold Fisher	Honda	+1 ronde	25
20	Hervé Guilleux	Fior-SNCF-Honda	+1 ronde	23
21	Silvo Habat	Honda	+2 ronden	29
22	Maarten Duyzers	HDJ-Honda	+2 ronden	33
23	Georg Jung	Honda	+2 ronden	30
24	Steve Manley	Suzuki	+2 ronden	34
25	Rudolf Zeller	Honda	+2 ronden	37

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	Opgave[1]	3
Christopher Bürki	Honda		27
Josef Doppler	Honda		32
Marco Gentile	Lucky Strike-Fior-Honda	Opgave[2]	18
Kenny Irons	Heron-Suzuki	Opgave[2]	14
Frans Kaserer	Suzuki		36
Bruno Kneubühler	Honda	Opgave[2]	16
Gustav Reiner	Hein Gericke-Honda	Val	13
Raymond Roche	Bastos-Cagiva	Opgave[2]	11
Andreas Leuthe	Honda		35
Michael Rudroff	Honda		26
Helmut Schütz	Honda		31

Coureur	Merk
Dietmar Marehardt	Honda
Fabio Barchitta	Honda

Coureur	Merk	Oorzaak
Freddie Spencer	HRC-Honda	Blessure[3]

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	58
2	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	44
3	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	40
4	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	39
5	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	24
6	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	23
7	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	20
8	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	18
9	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	15
10	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	11

Veel meer dan in de 500cc-klasse werd in Oostenrijk duidelijk dat Yamaha op hogesnelheidscircuits in het nadeel was ten opzichte van Honda en de Aprilia van Loris Reggiani. Regerend wereldkampioen Carlos Lavado kwam niet verder dan de achtste plaats.

Desondanks wisten de Yamaha's in de trainingen nog redelijk bij te blijven. Zelfs Martin Wimmer, die zijn gebroken been had ingepakt in een opblaasbaar manchet en bovendien zijn Yamaha YZR 250 had laten ombouwen zodat hij rechts kon schakelen, wist zich binnen 1,1 seconde van Toni Mang te kwalificeren. Carlos Lavado kwalificeerde zich zelfs als tweede, voor Loris Reggiani, wiens Aprilia wel altijd snel, maar ook onbetrouwbaar was.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	1"26'36
2.	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	1"26'67
3.	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	1"26'76
4.	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	1"26'77
5.	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	1"27'12
6.	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"27'15
7.	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	1"27'20
8.	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	1"27'35
9.	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	1"27'46
10.	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"27'47

Carlos Lavado en Loris Reggiani stonden weliswaar op de eerste startrij, maar startten slecht, waardoor ze een inhaalrace moesten beginnen op een enorme kopgroep, die bestond uit Luca Cadalora, Carlos Cardús, Toni Mang, Stéphane Mertens, Sito Pons, Reinhold Roth, Dominique Sarron en Martin Wimmer. Cardús nam even de leiding, maar die werd overgenomen door Toni Mang. Mertens, Wimmer en Garriga verloren het contact met de voorste groep en werden als eersten ingerekend door Lavado en Reggiani. Cadalora kwam in de Nocksteinkurve (bocht 6) ten val. Lavado slaagde er niet in de voorste groep te bereiken, maar dat lukte Reggiani wel. Op het moment dat hij aansluiting vond zette Mang alles op alles om weg te lopen van zijn achtervolgers door ze uit zijn slipstream te houden. Dat lukte, door over de hele baan te slingeren kon hij enkele seconden voorsprong opbouwen, maar Reggiani zat intussen op de tweede plaats. Nu de Aprilia eindelijk eens heel bleef bleek hij inderdaad snel genoeg voor een podiumplaats, maar de hele groep van de tweede tot en met de zesde plaats finishte binnen 1,2 seconde. Martin Wimmer pakte een punt, een uitstekende prestatie omdat hij moest leren rechts te schakelen en met zijn ingepakte linker voet de achterrem niet kon gebruiken.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	35"01'18	1	15
2	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	35"06'64	3	12
3	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	35"06'86	7	10
4	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	35"07'15	9	8
5	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	35"07'37	5	6
6	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	35"07'64	4	5
7	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	35"07'87	8	4
8	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	35"28'37	2	3
9	Stéphane Mertens	Katayama-Armstrong-HRC-Honda	35"44'21	13	2
10	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	35"44'43	10	1
11	Juan Garriga	Ducados-Yamaha	35"44'71	11
12	Hans Lindner	Honda	35"51'56	14
13	Englebert Neumair	Rotax	35"53'46	20
14	Jean-François Baldé	Defi-Rotax	35"53'73	16
15	Wilhelm Hoerhager	Honda	35"54'94	22
16	Guy Bertin	Honda	35"55'22	25
17	Manfred Herweh	Levior-Honda	36"06'69	19
18	Maurizio Vitali	FMI-Garelli	36"07'00	15
19	Donnie McLeod	Honda	36"07'46	23
20	Jochen Schmid	Yamaha	36"97'91	30
21	Helmut Bradl	Honda	36"08'10	18
22	Jean-Philippe Ruggia	Gauloises-Sonauto-Yamaha	36"08'07	35
23	Josef Hutter	Honda	36"08'74	28
24	Karl Thomas Bacher	Rotax	36"08'97	21
25	Jean-Michel Mattioli	Yamaha	36"09'24	32
26	Stefan Klabacher	Rotax	36"11'11	17
27	Harald Eckl	Honda	36"11'50	27
28	Gary Cowan	Honda	36"14'26	26
29	Urz Luzi	Honda	36"14'53	29
30	Urs Jucker	Yamaha	+1 ronde	31
31	Siegfried Minich	Honda	+1 ronde	33

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	Val	6
René Delaby	Yamaha		36
Konrad Hefele	Honda		34
Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha	Val[4]	12
Iván Palazzese	Yamaha		24

Coureur	Merk
Alberto Rota	Honda
Kevin Mitchell	Yamaha
Andreas Preining	Rotax
Jean Foray	Yamaha
Werner Felber	Rotax
Stefano Caracchi	Honda
Bernard Haenggeli	Yamaha
Fausto Ricci	Iberna-Honda
Alain Bronec	Honda

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	48
2	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	45
3	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	32
4	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	30
5	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	22
	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda
7	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	18
	Juan Garriga	Ducados-Yamaha
	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda
10	Masaru Kobayashi	HRC-Honda	15
	Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha

August Auinger was erop gebrand eindelijk eens zijn thuis-GP te winnen, maar hij was met zijn Bartol-MBA niet opgewassen tegen de fabrieksracers van Paolo Casoli, Bruno Casanova en Fausto Gresini.

De trainingen verliepen al erg spannend, waarbij de top drie zich binnen 0,06 seconden kwalificeerden. August Auinger moest zich tevreden stellen met de vierde trainingstijd. In het Pileri-MBA-team nam Paolo Casoli de rol over van Domenico Brigaglia, die nog steeds vrij ernstig geblesseerd was (twee gekneusde ribben), maar die zich desonanks in de top tien kwalificeerde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA	1"32'14
2.	Bruno Casanova	FMI-Garelli	1"32'16
3.	Fausto Gresini	FMI-Garelli	1"32'20
4.	August Auinger	Bartol-MBA	1"32'37
5.	Pier Paolo Bianchi	MBA	1"32'81
6.	Adi Stadler	MBA	1"33'81
7.	Thierry Feuz	LCR-MBA	1"34'07
8.	Willy Pérez	LCR-MBA	1"34'07
9.	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	1"34'71
10.	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	1"32'82

De kopgroep in de race bestond uit de vier rijders met de snelste trainingstijden: Bruno Casanova, Fausto Gresini, Paolo Casoli en August Auinger. De twee Garelli-rijders vielen elkaar niet aan, maar hielpen elkaar en vanaf de twaalfde ronde begonnen ze weg te lopen van Casoli en Auinger. Ze braken in de laatste ronde het ronderecord en finishten zeventien seconden voor Casoli, die de slipstreamende Auinger net achter zich wist te houden. Domenico Brigaglia werd ondanks zijn blessure toch nog vijfde, voor zijn stalgenoot Andrés Sánchez.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	33"57'20	3	15
2	Bruno Casanova	FMI-Garelli	33"58'82	2	12
3	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA	34"14'67	1	10
4	August Auinger	Bartol-MBA	34"14'98	4	8
5	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	34"49'10	10	6
6	Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-LCR-MBA	34"54'65	13	5
7	Adi Stadler	MBA	35"08'20	6	4
8	Thierry Feuz	LCR-MBA	35"16'68	7	3
9	Johnny Wickström	MBA	35"16'89	18	2
10	Willy Pérez	MBA	35"17'10	8	1
11	Olivier Liégeois	Assmex-MBA	35"17'38	11
12	Mike Leitner	MBA	35"17'61	14
13	Ivan Troisi	MBA	35"30'09	29
14	Flemming Kistrup	MBA	35"33'07	21
15	Peter Sommer	MBA	+1 ronde	22
16	Jean-Claude Selini	MBA	+1 ronde	20
17	Esa Kytölä	MBA	+1 ronde	23
18	Karl Dauer	MBA	+1 ronde	25
19	Fernando Gonzales	JJ Cobas	+1 ronde	34
20	Peter Zwidl	MBA	+1 ronde	19
21	Robin Milton	MBA	+1 ronde	30
22	Håkan Olsson	Starol	+1 ronde	24
23	Christian Le Badezet	MBA	+1 ronde	27
24	Hubert Abold	Honda	+1 ronde	33
25	Thomas Møller-Pedersen	MBA	+1 ronde	32
26	Helmut Hovenga	Seel	+2 ronden	17

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Peter Balaz	MBA		28
Pier Paolo Bianchi	MBA		5
Alexander Eschig	MBA		35
Jussi Hautaniemi	Pennzoil-LCR-MBA	Val[5]	12
Norbert Peschke	Seel		15
Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	Val[5]	9
Ezio Gianola	Honda	Val[6]	26
Ton Spek	MBA	Val[6]	36

Coureur	Merk
Gastone Grassetti	MBA
Dirk Hafeneger	MBA

Coureur	Merk
Paul Bordes	MBA
Jacques Hutteau	MBA
Karl Bubenicek	MBA
Alfred Waibel	Special
Allan Scott	EMC-Rotax
Alfred Gangelberger	MBA
Marco Cipraini	MBA
Robin Appleyard	MBA
Werner Schmied	Rotax
Robert Hmeljak	MBA
Heinz Pristavnik	MBA
Manfred Braun	MBA
Manuel Hernández	Benetti
Gerd Kafka	Kazuo

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	60
2	Bruno Casanova	FMI-Garelli	42
3	August Auinger	Bartol-MBA	34
4	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	32
5	Pier Paolo Bianchi	MBA	20
	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA
7	Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-LCR-MBA	15
8	Thierry Feuz	LCR-MBA	10
9	Jussi Hautaniemi	Pennzoil-LCR-MBA	7
10	Adi Stadler	MBA	6

De 80cc-klasse had een dag minder tijd om te trainen, want ze moest al op zaterdag, tussen de trainingen van de andere klassen door, rijden. Dat betekende dat alle trainingen in de regen hadden plaatsgevonden, terwijl de racedag droog was. Zowel in de trainingen als in de race was Jorge Martínez de sterkste.

In de training was Martínez bijna een halve seconde sneller dan Stefan Dörflinger, maar het leek er toch op dat de Krausers net als in de Duitse GP wat meer tegenstand konden bieden tegen de Derbi's. Zo reed Gerhard Waibel de vierde tijd, maar opmerkelijk was ook de vijfde startplaats van de jonge Alex Barros met zijn Casal. Hans Spaan was nog steeds niet helemaal hersteld van zijn blessure, maar reed - eveneens op Casal - de vijfde tijd.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Jorge Martínez	Nieto-Ducados-Derbi	1"45'30
2.	Stefan Dörflinger	LCR-Krauser	1"45'76
3.	Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Derbi	1"45'95
4.	Gerhard Waibel	LCR-Krauser	1"46'51
5.	Alex Barros	Arbizu-Casal	1"48'01
6.	Hans Spaan	JVC-HuVo-Casal	1"48'07
7.	Karoly Juhasz	Krauser	1"48'16
8.	Luis Miguel Reyes	Campsa-Autisa	1"48'45
9.	Hubert Abold	Krauser	1"48'72
10.	Paolo Priori	Krauser	1"48'88

Jorge Martínez en Gerhard Waibel liepen vanaf de start van de race meteen weg en bleven de hele wedstrijd duelleren om de eerste plaats. Na acht ronden kwam Martínez voor het eerst op kop. Stefan Dörflinger had zich na een matige start opgewerkt naar de derde plaats en sloot aan bij het leidende tweetal. Tegen het einde van de race ging zijn machine slechter lopen en in de voorlaatste ronde viel hij uit met ontstekingsproblemen. Nu streden Manuel Herreros, Ian McConnachie, Josef Fischer, Hubert Abold en Hans Spaan om de derde plaats. Martínez pakte op het laatst bijna een seconde voorsprong op tweede man Waibel, maar de achtervolgers finishten binnen 1,3 seconden van elkaar, met Herreros op de laatste podiumplaats.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Jorge Martínez	Nieto-Ducados-Derbi	28"12'31	1	15
2	Gerhard Waibel	LCR-Krauser	28"13'20	4	12
3	Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Derbi	28"44'22	3	10
4	Josef Fischer	LCR-Krauser	28"44'62	11	8
5	Ian McConnachie	LCR-Krauser	28"44'83	13	6
6	Hans Spaan	JVC-HuVo-Casal	28"45'16	6	5
7	Hubert Abold	Krauser	28"45'54	9	4
8	Alex Barros	Arbizu-Casal	29"12'39	5	3
9	Luis Miguel Reyes	Campsa-Autisa	29"12'62	8	2
10	Juan Ramón Bolart	Krauser	29"14'05	14	1
11	Michael Gschwander	Seel	29"21'23	18
12	Ralf Waldmann	ERK	29"23'86	15
13	Richard Bay	Ziegler	29"33'35	17
14	Theo Timmer	JVC-HuVo-Casal	29"40'50	23
15	Heinz Paschen	Casal	29"43'12	16
16	Wilco Zeelenberg	Casal	29"43'58	21
17	Matthias Ehinger	Krauser	29"52'02	25
18	Peter Öttl	Krauser	29"52'30	19
19	Alojz Pavlič	Seel	29"53'31	24
20	Herri Torrontegui	JJ Cobas	29"55'86	32
21	Reiner Koster	Kroko	+1 ronde	29
22	Bert Smit	Minarelli	+1 ronde	28
23	Jos van Dongen	Krauser	+1 ronde	36
24	Chris Baert	Seel	+1 ronde	35
25	Hans Koopman	Ziegler	+1 ronde	34
26	Serge Julin	Casal	+1 ronde	12

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Seppe Bader	Auer		30
Paul Bordes	RB		31
Stefan Dörflinger	LCR-Krauser	Ontsteking	2
Karoly Juhasz	Krauser	Val	7
Rainer Kunz	Kroko		31
Jörg Seel	Seel		27
Raimo Lipponen	Krauser		33
Günter Schirnhofer	Krauser		26
Janez Pintar	Eberhardt		22
Jean-Marc Velay	Krauser		38

Coureur	Merk
Paolo Priori	Krauser
René Dünki	Krauser

Coureur	Merk
Otto Machinek	H&M
Thomas Engl	GPE
Mika-Sakari Komu	Eberhardt
Stuart Edwards	Casal
Erich Reuberger	Hummel

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Jorge Martínez	Nieto-Ducados-Derbi	57
2	Gerhard Waibel	LCR-Krauser	36
3	Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Derbi	33
4	Stefan Dörflinger	LCR-Krauser	20
5	Ian McConnachie	LCR-Krauser	18
6	Hubert Abold	Krauser	13
7	Àlex Crivillé	Marlboro-Derbi	12
8	Jörg Seel	Seel	11
9	Julián Miralles	Marlboro-Derbi	10
	Luis Miguel Reyes	Campsa-Autisa
	Josef Fischer	LCR-Krauser

Viervoudig wereldkampioen Rolf Biland had op 29 juni 1985 voor het laatst een Grand Prix gewonnen, de TT van Assen. Bij de Spaanse GP van dit jaar had hij poleposition, maar in de race viel hij uit en bij de Duitse GP wist hij zich door technische problemen niet eens te kwalificeren. In Oostenrijk kwam er eindelijk weer een zege.

Egbert Streuer had eindelijk carburateurs en de juiste sproeiers voor zijn motor met zelf ontwikkelde membraaninlaten en daarmee kwalificeerde hij zich op poleposition, voor Steve Webster en Rolf Biland. Theo van Kempen moest aanvankelijk bakkenist Geral de Haas missen, die op vrijdag naar Nederland reisde vanwege familieomstandigheden. Om van Kempen in staat te stellen in elk geval de juiste afstellingen te vinden stapte de Belgische 80cc-coureur Chris Baert in het zijspan. Toen De Haas weer terug was reed hij met Van Kempen de tiende trainingstijd. Ook Alfred Zurbrügg reed met een vervangende bakkenist voor zijn geblesseerde broer Martin. Na het minder succesvolle optreden met Andreas Räcke vertrouwde hij nu op de zeer ervaren Simon Birchall, met wie hij zich als zesde kwalificeerde.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd
1.	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	1"26'94
2.	Steve Webster	Tony Hewitt	Fowler-LCR-Krauser	1"27'23
3.	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	1"27'33
4.	Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	1"27'89
5.	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	1"28'14
6.	Alfred Zurbrügg	Simon Birchall	LCR-Yamaha	1"29'25
7.	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	1"29'60
8.	Masato Kumano	Markus Fährni	LCR-Yamaha	1"29'77
9.	Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-Yamaha	1"29'81
10.	Theo van Kempen	Geral de Haas	Lucky Strike-LCR-Yamaha	1"30'17

Vanaf de start namen vier combinaties de leiding: Rolf Biland/Kurt Waltisperg, Alain Michel/Jean-Marc Fresc, Egbert Streuer/Bernard Schnieders, en Steve Webster/Tony Hewitt. Op enige afstand volgden Rolf Steinhausen/Bruno Hiller met hun inmiddels toch wat verouderde Busch-Yamaha, de enige combinatie met een rechts zijspan. Omdat de Salzburgring een echt slipstreamcircuit was, wisselden de posities voorin voortdurend, met Streuer wat afwachtend steeds op de derde of de vierde plaats. Dat hield hij vol tot hij zag dat Biland een kleine voorsprong opbouwde. Toen sloot Streuer op de tweede plaats aan. Toch kon Biland loskomen, toen Streuer verwikkeld raakte in het gevecht om de tweede plaats met Alain Michel. Uiteindelijk kwam Streuer ook los van Michel, maar Biland was niet meer te achterhalen.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	32"15'43	15
2	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	32"18'90	12
3	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	32"19'89	10
4	Steve Webster	Tony Hewitt	Fowler-LCR-Krauser	32"30'97	8
5	Wolfgang Stropek	Hans-Peter Demling	LCR-Krauser	33"19'68	6
6	Masato Kumano	Markus Fährni	LCR-Yamaha	33"19'90	5
7	Alfred Zurbrügg	Simon Birchall	LCR-Yamaha	33"27'48	4
8	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	33"27'77	3
9	Pascal Larratte	Jacques Corbier	LCR-Yamaha	33"34'02	2
10	Theo van Kempen	Geral de Haas	Lucky Strike-LCR-Yamaha	33"35'02	1
11	Barry Brindley	Graham Rose	Windle-Yamaha
12	Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha
13	Bernd Scherer	Wolfgang Gess	BSR-Yamaha
14	Luigi Casagrande	Adolf Hänni	LCR-Yamaha
15	Thomas	Onbekend	Onbekend

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak	Grid
Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-Yamaha		9

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak
Derek Bayley	Brian Nixon	LCR-Yamaha	Blessures[7]

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn.
1	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Krauser	38
2	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	32
3	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	24
4	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	15
5	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg Andreas Räcke Simon Birchall	LCR-Yamaha	14
6	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	12
7	Masato Kumano	Andreas Räcke en Markus Fährni	LCR-Yamaha	10
8	Theo van Kempen	Geral de Haas	Lucky Strike-LCR-Yamaha	9
9	Derek Bayley	Brian Nixon	LCR-Yamaha	8
	Derek Jones	Simon Birchall en Brian Ayres	LCR-Yamaha

Niall Mackenzie scoorde eindelijk een langverwachte podiumplaats. Tot dit moment had hij eigenlijk nog niet beter gepresteerd dan in het seizoen 1986, toen hij nog met een verouderde Suzuki RG 500 reed. Met de veel snellere Honda NSR 500 had men eigenlijk betere resultaten verwacht en daarom was de derde plaats een verademing zowel voor Mackenzie als voor teambaas Roberto Gallina.

Richard Scott mocht de Roberts-Lucky Strike-Yamaha van de geblesseerde Mike Baldwin inzetten en reed in de natte trainingen erg snel. Hij viel echter over een motorfiets van een gevallen Oostenrijkse privérijder, waarbij hij de Yamaha bijna volledig afschreef. Scott hield er zelf een gekneusde heup aan over en in dat licht bezien waren zijn 15e trainingstijd en 11e plaats in de race heel verdienstelijk.

1987 was het laatste jaar dat er in de 125cc-klasse met tweecilinders gereden mocht worden. Honda voorzag daarom Ezio Gianola en Hubert Abold van Honda RS 125 eencilinder-productieracers. Zij konden geen indruk maken met de 26e en de 33e trainingstijd. MBA had aanvankelijk Hans Spaan ingehuurd om met het 125cc-eencilinder prototype te rijden, maar door diens blessure was hij steeds vervangen door Ian McConnachie. Nu Spaan weer enigszins fit was reed hij echter alleen met de 80cc-HuVo-Casal, maar McConnachie startte ook niet met de MBA.

Een aantal zijspanrijders moest terugvallen op vervangende bakkenisten. Alfred Zurbrügg miste zijn broer Martin, die in de training van de GP van Duitsland zijn voet gebroken had. Martin was in die race vervangen door Andreas Räcke, maar dat was geen succes. In Oostenrijk reed Alfred met de meer ervaren Simon Birchall, die al met Mick Harvey, Dave Saville, Mick Barton, Frank Wrathall en Derek Jones gewerkt had. Birchall was beschikbaar omdat Jones weer kon beschikken over zijn vaste bakkenist Brian Ayres. Theo van Kempen moest op vrijdag Geral de Haas missen, die wegens familieomstandigheden terug naar Nederland moest. Van Kempen werd geholpen door de Belgische politieagent en 80cc-rijder Chris Baert, die bereid was in het zijspan plaats te nemen zodat Van Kempen in elk geval een tiental ronden kon rijden om zijn zijspancombinatie af te stellen. Bij de kwalificatietrainingen op zaterdag was De Haas weer terug.